Bo3
26
Actief
| |
|  Onderwerp: Up, down and sideways  do 1 aug 2019 - 0:35 | |
| Het begon ondragelijk te worden: De koppijn die Thawrose regelmatig te verduren had. Ze had geen idee waar ze vandaan kwamen, maar plotseling leek het alsof haar schedel openbarstte van de pijn, en een aantal minuten later was het weer weg. Het begon nu zo erg te worden dat het haar in de weg zat bij alledaagse taken. Maar tot nu toe was de kattin koppig, haha, geweest en had het advies om Routnose te bezoeken afgewezen. Maar die ochtend, toen ze naar de prooistapel liep en opeens geraakt werd door de ergste van deze 'aanvallen' tot nu toe, wist ze dat ze er niet meer omheen kon. Deze was zo erg geweest dat ze haar ogen had moeten sluiten, stil moest blijven staan en de binnenkant van haar bek zo toe takelde dat het nu rauw voelde, allemaal alleen maar om het niet uit te schreeuwen.
Met een zucht liep ze het plezant ruikende den binnen en zocht de cyperse poes. Toen ze die niet meteen opmerkte draaide ze zich al om om weer weg te gaan, ze had er immers eigenlijk helemaal geen zin in om om hulp te vragen. Ze voelde zich zwak, vooral omdat het een onzichtbare pijn was. Thawrose had het gevoel dat andere katten de hulp veel harder nodig hadden. Maar toen hoorde ze beweging achter zich en wist ze dat ze niet meer kon vluchten "Hey," Mompelde ze, ter begroeting en liep wat op Rout af. Ze wachtte op een antwoord en vervolgde toen: "Ik heb nu al een halve moon last van koppijn.." Oh nee, ze klonk nu al als echte zeikerd "En het blijft maar terugkomen, steeds een paar minuten. En het verstoord mijn taken..." Zuchtte ze, duidelijk ongemakkelijk met het feit dat ze het moest uitleggen
[Routnose]
 |
|
