Starlit eyes

Onderwerp: Starlit eyes do 27 jun 2019 - 0:12

Hoe laat was het? Gorsekit knipperde met zijn ogen. Er leek wel niemand wakker te zijn? Het was verassend muisstil in zijn nursery. Hij sloop uit zijn nest, zo zacht mogelijk zijn pootjes op de grond plaatsend. Wat was het donker! Hij zag niets! Misschien moest hij maar naar de uitgang gaan, daar kwam altijd fel licht vandaan. Gorsekit wandelde zo voorzichtig als hij kon naar de uitgang. Maar zelfs daar was het nog pikkedonker. Zoekend keken zijn oogjes in het rond, totdat hij opeens allemaal lichtjes in de hemel zag. Wooow! Zijn bekje viel open en zijn ogen werden groot toen het sterrenlicht erin weerschitterde. Gorsekit vouwde zijn pootjes onder zijn lichaam en bleef stil naar de lichtjes kijken. Ze stonden daar bevroren, in een inktzwart doek. Het was het mooiste wat hij ooit had gezien!

- Dewpaw eerst

Onderwerp: Re: Starlit eyes wo 4 sep 2019 - 13:01

Ze had gehoord dat haar mentor kittens had samen met Shatteredice en sinds ze dat gehoord had wilde ze eigenlijk meteen naar de nursery om de kittens te zien, maar toen ze daar was waren ze allemaal nog klein en lagen ze bij hun moeder te slapen, dus was ze daar maar mee in gesprek gegaan. Met haar blik op de grond gericht liep de apprentice door het kamp heen, langs de den waar ze eigenlijk heen zou moeten en naar de nursery om te kijken of er misschien nog iets was wat ze kon doen voor wie nog wakker was, maar voordat ze dat kon doen viel haar blik op Gorsekit die met grote oogjes naar de sterren keek en een glimlach speelde op haar snuit. ”Ze zijn mooi he?” Fluisterde ze om hem niet te laten schrikken.

dewberry currently owns 5 little stars

dewberry

she was a giver
always poured, too much of love
never realized watering a rock
doesn't make it soft

Onderwerp: Re: Starlit eyes za 7 sep 2019 - 22:59

Gorsekit hoorde zachte pootstappen dichterbij komen. Het kleine kittentje zag twee gele ogen in de duisternis glinsteren. En hij dook even in elkaar, maar de kat leek vriendelijk te zijn. Ze miauwde dat ze mooi waren, en hij knikte instemmend. Het was eigenlijk het allermooiste wat hij bijna ooit had gezien. Nou ja, op de zonsopgang na misschien die hij samen met papa had gekeken. Toen had papa verteld dat het nooit donker zou zijn, dat de maan en de zon als een eeuwige dans om de beurt de hemel verlichtten. En hoewel het donker was, was het niet compleet donker. ‘Wat zijn het, mevrouw?’ miauwde hij zachtjes. Hij had een vermoeden, maar hij durfde het niet hardop te spreken. Bang dat het fout was, bang om zichzelf voor schut te zetten. Dus vroeg hij het maar voor de zekerheid. Intussen gleden zijn ogen weer naar boven, starend naar de lichtjes. Er waren honderden! Meer dan hij ooit zou kunnen tellen. En sommige schenen duidelijker dat de ander, maar ze waren er allemaal. Het was zo bijzonder.