Let's have some fun

Even trok de kater met zijn oren, de littekens op zijn schouders jeukende. Hij negeerde het echter, het was immers een gevoel dat hij gewoon was en niet echt redelijk nam. Sinds het monster hem had toegetakeld zat hij onder de dingen. Het was geen mooi beeld maar hij was er tenminste goed vanaf gekomen. Kalm richtte de kater zin gifgroene ogen op naar de grens, zijn staart tikte heen en weer. Hij was aan het wachten. Wachtende op een patrouille... of een kat die alleen was... Of zelfs een duo. Wat het ook zou zijn, het zou van hem worden en hij zou er genoeg spanning in jagen dat het zou daveren tot in het hart van Shadowclan; Tallstar. Even krulden zijn lippen op in een haast manische manier. Hij zou haar kind niet laten stikken in die clan. De leader van Shadowclan had de verkeerde kitten gestolen en dat zou hij duidelijk maken.

- Nectarpaw

Vrolijk fluitend liep de kleine kattin over de grens. Haar blauwe ogen waren nieuwsgierig op de buitenwereld gericht, maar zelfs zij wist beter dan Shadowclan te verlaten. Toch was ze nieuwsgierig. Waren daar ook katten zoals haar, die misschien zelfs momenteel haar kant op keken? Die vraag was snel beantwoord, want haar blauwe blik kruiste de groene ogen van een gelittekende tom. Nectarpaw stopte met lopen en knikte haar kopje vragend scheef, al was er geen spoortje vijandigheid af te lezen in haar houding of haar blik. Ze was enkel nieuwsgierig naar de vreemdeling, die niet registreerde als "mogelijke vijand"; zelfs al zou dat voor een ander wel zo zijn, niet alleen door zijn littekens maar ook door zijn roguegeur.

Een shadowclan apprentice kwam op zijn netvlies. Voor even hadden ze oogcontact en kort grinnikte de tabby kater. Wat een arm kind. "Hallo," sprak hij kalm, een beetje geamuseerd. "Ik ben Brokentune," stelde hij kalm en vriendelijk voor aan de jongere kattin. Kalm zette hij een stap naar voren. "Je hebt echt prachtige ogen jongedame," complimenteerde hij de ander even met een knikje. Zijn houding was relaxed, een beetje teruggehouden... Maar eerst wilde hij afwegen en zien wat hij met deze kon doen. Hoe erg kon hij dit maken voor dat walgelijke wezen.

Nectarpaw glimlachte vriendelijk toen de kater zich voorstelde als Brokentune. Dat klonk als een clannaam, dus dan was deze rogue vast geen bedreiging - toch? "Hallo! Ik ben Nectarpaw.", antwoordde ze vriendelijk. De oudere kater mauwde dan dat ze prachtige ogen had, waarop ze hem een stralende glimlach schonk. "Dankjewel!", antwoordde ze opgetogen, naïef en optimistisch als ze was. Het was duidelijk dat de apprentice een eerder kindse geest had en dat ze iemand was die geen greintje kwaad in de wereld zag.

De rood-witte kattin stelde zich voor als Nectarpaw en even trilden zijn snorharen in amusante toon. Wat een leuke naam, jammer. Ze bedankte hem voor het complimentje en even knikte hij kalm naar haar. "Je hebt een hele leuk naam... Nectar... Ik heb dat voorvoegsel nog nooit echt gehoord," sprak hij even kalm tegen haar. "Ik ben zelf vernoemd naar mijn ietwat kapotte stem... Waar komt jou voorvoegsel vandaan lieverd?" zijn stem klonk zoetsappig terwijl een lieve, onschuldige glimlach op zijn gezicht lag. Even maar, dan kon hij haar verlossen van deze hell dat ze thuis noemde.

Nectarpaw knikte haar kopje scheef en glimlachte. Ze had er eigenlijk nog nooit bij stilgestaan dat haar naam redelijk uniek was, laat staan waarom ze hem gehad had. "Wel, mijn zusje heet Honeypaw en mijn broertje Beepaw, dus naar bijen denk ik?", antwoordde ze nadenkend, zachtjes met haar voorpootje tikkend tegen haar kin. Ze wist niet of er verder nog een specifieke betekenis achter zat. Voor haar was het gewoon haar naam, en daarmee uit.