Washed up

  Shrimpkit was bezig haar zachte vachtje wat te likken. Ze had het de Queens zien doen en wist dat ze er uiteindelijk zelf verantwoordelijk voor zou zijn. Dan moest ze dat natuurlijk goed oefenen, om haar vachtje mooi glanzend en zacht te houden. Toch ging het wat moeilijker dan gepland, want een lange haar op haar borst bleef in haar bekje hangen. Met veel moeite probeerde Shrimpkit de haar uit haar bakje te halen zoals met haar tong de haar naar buiten te duwen. Maar het bleef er alleen maar meer in hangen. Uiteindelijk besloot ze haar pootje te gebruiken. Ze boog voorover om makkelijker bij haar korte pootje te kunnen en zo haalde ze de haar uit haar bekje. Ze zuchtte even en ging met een tevreden knikje weer rechtop zitten. Dat zelf wassen was nog best wel lastig, merkte ze zo.

+ Bristlekit

Bristlekit was alweer hard gegroeid in de halve maan nadat ze haar oogjes open had gedaan. Eén maan oud was ze alweer en ondertussen kon ze dan ook al een stuk beter praten en een stuk beter door de nursery heen banjeren. Het ging nog onhandig en ze waggelde meer dan dat ze liep, maar ze ging wel overal heen! En ze leerde dan ook heel erg veel bij. Zoals nu ook, zag ze Shrimpkit, een wat oudere kitten die zichzelf druk aan het poetsen was. Met grote ogen waggelde Bristlekit op haar af, haar bekje openend en woorden zoekend. “Wa… doe jij?” kwam er uiteindelijk uit. Dat klonk soort van oké. Dat klonk zoals het hoorde. Soort van.

  'Wa... doe jij?' klonk het opeens naast haar.
  Shrimpkit keek even verschrikt op en herkende toen Bristlekit in de grijs-witte poes. Zij was een Moon jonger dan zij, wist Shrimp. Even wist ze niet waar ze het over had, maar toen werd het duidelijk. Ze had waarschijnlijk gezien hoe onhandig ze zichzelf aan het wassen was. Oops, beetje awkward.
  'Uhm.. Ik probeer mezelf te wassen,' miauwde Shrimpkit, ietwat verlegen. Het was dan ook niet heel goed gegaan. 'Maar het is nog best lastig hoor, zeker met een lange vacht,' verontschuldigde ze zichzelf, alsof dat nodig was.

  De andere kitten knikte langzaam. 'Was..sen..' herhaalde ze haar woorden met een voorzichtige lach. 'Zelf?' vroeg ze vervolgens voorzichtig.
  Shrimpkit knipperde even met haar oogjes en knikte toen. Ze liet een kleine glimlach zien. 'Ja. Nou ja, ik probeer het,' miauwde ze. 'Normaal doen papa en mama het, maar ik zie andere katten het zelf doen,' legde ze uit aan haar. 'Ik wilde het ook proberen.' Ze was ervan overtuigd dat, na veel oefenen, ze zichzelf prima kon wassen. Maar liever wilde ze oefenen wanneer ze alleen was. Ze vond het niet fijn als anderen toekeken hoe zij misschien zou falen.

De andere kitten was al heel erg groot en slim dat ze zichzelf al helemaal kon wassen! Bristlekit was helemaal onder de indruk van hoe volwassen deze kat was en vroeg zich af hoe ze zelf ooit zo volwassen zou worden. Zo groot was ze nog helemaal niet. Maar in ieder geval wist ze dat ze het heel cool vond. Langzaam knikte Bristlekit terwijl ze de woorden overwoog die haar toegeworpen waren. Daarna begonnen haar ogen te stralen. “Jij.. goed!” miauwde ze, besluitend dat ze Shrimpkit ontzettend bewonderde. Daar was ook alle reden voor toch? Wat knap dat Shrimpkit zichzelf al kon wassen!

  De andere kitten knikte langzaam, en nam lekker de tijd om de woorden op haar in te laten werken. Shrimpkit vond dat geen probleem, ze wachtte rustig af. Daarna leken haar oogjes wel te stralen. 'Jij.. goed!' miauwde ze.
  Shrimp keek haar even verbaasd aan en begon toen wat verlegen te lachen. 'Nou.. Goed..' Ze grinnikte wat, een beetje uit het veld geslagen door de opmerking van Bristlekit. Vond zij echt dat ze al zo goed was? Shrimpkit vond haarzelf eigenlijk vooral wat onhandig, maar goed. 'Ik doe mijn best,' miauwde ze met een glimlach.

Een brede lach speelde op Bristlekit's gelaat terwijl ze haar compliment naar Shrimpkit toewierp. Ze was oprecht machtig onder de indruk dat Shrimpkit zichzelf al helemaal zelf kon wassen. Voorzichtig probeerde Bristlekit het vervolgens ook, naar voren leunend om haar voorpoot te likken zonder zich te beseffen dat ze die ook kon optillen. Hierop verloor de grijze kitten haar balans en viel ze op haar snufferd. Oeps. Een beetje verdwaasd bleef ze liggen, lichtjes in de kreukels.

  Shrimp was nog steeds verbaasd dat Bristlekit haar zo goed vond. Het complimentje nam ze echter wel ter harte. Het gaf haar gelijk wat meer zelfvertrouwen. Blijkbaar wilde Bristle het ook zelf proberen, want ze boog voorover om.. haar voorpoten te likken? Shrimpkit was al wel zo ver dat ze wist dat je ze het beste kon optillen, maar voordat ze zoiets kon zeggen viel de andere kitten al voorover, zo op haar snufferd.
  'Oh!' kwam er geschrokken uit Shrimpkits keeltje. Snel trippelde ze naar de kitten toe. 'Gaat het?' vroeg ze bezorgd.