Time to go home (bloomburrow)

Trust takes years to build, just seconds to break, and forever to repair.

Rosepaw draafde trots langs de grens van de thunderclan. Hun verschrikkelijke geur vulde haar neus, maar de geur van de pas door haar gevangen muis die uit haar bek bungelde overheerste toch wel. Ze had maar al te zin om naar huis te gaan en hem lekker te verslinden. Maar de clan moest eerst gevoed worden, en aangezien het pas zonhoog was hadden de oudste vast hun maal nog niet gehad. Ze snoof nog een keer de wind op en wou rechtstreeks richting het kamp rennen maar de geur van Thunderclan werd sterker. Voorzichtig keer ze tussen de bladeren door. Was er een patrouille? Ze schudde haar kop en zette voorzichtig een paar stappen verder van de grens weg.

THANKS

Bloomburrow liep in stille sereniteit langs de grens met Riverclan. De vissige geur was haar niet vreemd; ze herinnerde zich nog hoe het scherpe ervan afgestompt was toen de Riverclanner genoodzaakt met de andere clans een grot hadden moeten delen. Nu was de geur echter sterker dan ooit tevoren, alsof die hele journey nooit gebeurd was. De journey waar ze haar moeder had achtergelaten. De witte kattin zuchtte geluidloos en versnelde haar pas iets. Ze had vandaag nog niets gevangen, en dat was waarom ze rondliep in het territorium - ze zou beter iets minder nadenken en iets meer doen. Ze kwam dichter bij de rivier en liet het ruisen haar gedachten overstemmen. Bloomburrow kwam tot stilstand bij de stenen die een brug vormden tussen Riverclan en Thunderclan. Ze was niet van plan over te steken - ze had geen zaken in Riverclangebied en ze had weinig zin om te vallen. Maar het was een symbolische plek. Een brug tussen twee clans die zo vaak in oorlog stonden - ook al was er op dit moment een soort kalme wapenstilstand. Terwijl ze haar tweekleurige blik over de stenen liet glijden, merkte ze een gestalte op aan de Riverclankant. Bloomburrow staarde de jongere kattin aan, haar blik neutraal maar misschien toch licht nieuwsgierig. Ze was altijd nieuwsgierig, haar ogen gevuld met de vele vragen die haar mond niet kon stellen.