The Shimmer of Daylight

  Shimmer vind het best wel fijn, Cave Guard zijn. Vroeger wilde ze graag een Prey Hunter worden, maar die tijd was voorbij. Toen dacht ze dat het nog leuk was om hele dagen achter prooi te rennen. Nou, liever niet. Ze was misschien nog wel jong en af en toe jagen vond ze heus wel leuk, maar Cave Guard zijn had in haar ogen meer voordelen dan nadelen. Je zat gewoon lekker, je keek een beetje voor je uit... Prima toch?
  Natuurlijk is dat niet alles, want je moest ook opletten voor de Prey Hunters, maar dat was ook vooral opletten en niet dingen doen. Ze vond het dus helemaal geweldig.
  Niet dat Shimmer nu lui is, dat zeker niet. Maar waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Ze wilde heus wel werken voor haar eten en plek in de Tribe, maar als het niet nodig was, waarom deed je het dan?
  Al met al, een prima bezigheid, Cave Guard zijn. Zeker als de zon precies in zo'n positie stond waardoor het water dat op de rotsen lag van de waterval reflecteerde in het zonlicht. Aan dat prachtige, maar eerlijk gezegd ook oogverblindende, tafereel had ze haar naam te danken. Maar dat zou niet geweest zijn zonder het licht dat de zon bracht.

+ Day •

Hoewel zijn eigen wachtdienst pas vanavond zou zijn, had Day besloten dat het goed zou zijn nu even een kijkje te nemen bij de wachters. Hij wist hoe sommigen zich konden vervelen tijdens het werk en dat zij maar wat blij zouden zijn met een praatje om te tijd te doden. De tijd te doden, wat een fascinerende zin was het toch. Kon tijd sterven? Was verleden tijd dood? De tijd doden leek iets uit een grootse sage, een verhaal over een kat die op weg ging om de tijd te doden, omdat haar geliefde er niet genoeg van gekregen had. Het zou een verhaal zijn over liefde, over wraak, over rouw. Uiteindelijk zou de heldin moeten accepteren, dat de tijd niet verlengd of verkort kon worden, niet vervormd, en ook niet gedood, en dat iedere kat de tijd had die hij kreeg en niet meer, niet minder. Of zou het anders lopen? "Wat denk jij, Shimmer Reflecting on Water, kan de tijd gedood worden?" Hij was net bij de jonge Cave Guard aangekomen en zette zich nu naast haar neer op de rotsen. Reflecterend zonlicht op natte rotsen verblindde hem toen hij uitkeek over het terrein en hij keek omhoog, waar de zon hetzelfde deed. Hij dacht aan de adelaar die zo kundig gebruik had gemaakt van het zonlicht.

  Terwijl zij zo zat te genieten van de rust en het uitzicht toen Day of New Light bij haar ging zitten. Shimmer keek even opzij naar de Chief, voordat ze even snel haar rug wat rechtte en in een wat actievere houding ging zitten. Niet dat Shimmer grote ambities had, maar het was wel goed om niet als een luie donder te worden bestempeld door de Chief.
  'Wat denk jij, Shimmer Reflecting on Water, kan de tijd gedood worden?' vroeg hij.
  Shimmer knipperde verbaasd met haar ijs blauwe ogen en keek de Chief van opzij wat vragend aan. Kan de tijd gedood worden? Day ook altijd met zijn filosofie, dacht ze met een zucht.
  'Tja, daar vraag je me wat,' antwoordde ze droogjes. 'Ik denk niet dat je dat antwoord ooit gaat krijgen. Maar misschien vergaat de wereld wel een keer, je weet maar nooit,' miauwde ze met een schouderophaal.

Ah, daar was het, die lichte verbazing op haar gezicht die hem niet vreemd was. Het was interessant hoe vaak die blik op de gezichten van de katten rondom hem te zien was, en misschien vond hij het ook wel plezierig een dergelijke emotie teweeg te brengen. Wat, immers, verbaasde een kat nog die na manenlange ervaring als Cave Guard al zo veel voorbij had zien komen? Soms verbaasde hij zich er nog over hoe veel verbazing er nog altijd te behalen was. Hoe er toch steeds weer kleine dingetjes opdoken die je niet eerder had gezien, die je niet had verwacht. Het hield het leven interessant.
Haar antwoord werd uitgesproken op de toon van zandkorrels die gestuwd door een windvlaag door een drooggevallen beekje rolden. "De wereld", herhaalde Day nadenkend. "De wereld en de tijd." Even was hij stil, terwijl hij zijn gedachtegang zwijgend vervolgde, peinzend, zijn gezicht zeer nadenkend, al leek dat misschien vooral zo omdat hij zijn ogen samenkneep tegen het felle licht. Als de tijd niet meer bestond, zou dan alles stilstaan? Het laatste moment van het leven van de tijd, voor altijd... of nooit? Zou alles verdwijnen? Want wat is een moment zonder tijd? Een derde optie: misschien zou alles tegelijk gebeuren... "Alle momenten in de geschiedenis en de toekomst, niet langer van elkaar gescheiden door de sluier van de tijd, alle momenten in één moment", sprak hij langzaam.

'De wereld,' herhaalde de kater nadenkend. Shimmer richtte haar blauwe ogen naar hem. 'De wereld en de tijd.' Verder was hij stil. Shimmer vroeg zich af of ze niet iets moest zeggen, maar hij leek diep in gedachte verzonken te zijn. Soms was het beter om hem gewoon te laten denken, bedacht ze. Want uiteindelijk zal er toch wel wat uitkomen. Of het nou zinnig of onzinnig was.
'Alle momenten in de geschiedenis en de toekomst, niet langer van elkaar gescheiden door de sluier van de tijd, alle momenten in één moment,' sprak Day of New Light toen. De poes keek hem vragend aan, nadenkend over zijn woorden.
'Wat... Is daar mee?' vroeg ze ietwat aarzelend. Ze wist niet zo goed waar hij heen wilde met deze... conclusie..?