All is Fair

Onderwerp: All is Fair zo 18 aug 2019 - 14:22

I'll know my name
as it's called again

Met een kitten bungelend in haar bek, ja zo had ze echt gedacht dat ze ooit naar Windclan zou gaan. Maar de woorden van Honeyfeather ramde door in haar hoofd en ze kon het niet loslaten of vergeten. Starclan had haar een keuze gegeven met een heel duidelijke uitkomst als een van de antwoorden op haar keuze.

Haar stem was niet meer teruggekomen, niet dat ze dat verwacht had. Twee van haar kittens waren dood en een derde verbannen. Diens kit droeg ze nu in haar. Mond. Haar kleinkit. En nu zou ze die af gaan geven bij haar vijand. Samen met het land waar een van haar kittens voor overleden was. Ze haatte elke cel in haar lichaam, maar starclan had gesproken en zij diende te gehoorzamen.

In haar hoofd speelde de vraag of ze zich niet moest omdraaien, of ze niet gewoon terug naar huis moest gaan. Een akelig gevoel wat ze maar beschouwde als niet haar kleinkits op willen geven, was hoe ze dit benoemde. Geen weet hebbende van Stallions plannen en waat haar clan op dit moment doorheen moest gaan zonder haar.

Aangekomen bij de grens met Windclan, zette Butter de kitten neer en draaide zich naar haar twee metgezellen. Coyotepaw, haar dochter en medicine cat apprentice en Warhound, haar oud apprentice en een constante reminder van alles dat er fout kon gaan in een kattenleven. "onthou." Kraakte ze de twee katten aankijkend. "Jullir weten warom jullie hier zijn. De kittens horen bij hun vader. Hun echte vaeder.." Strak keek ze naar Warhound en schudde haar kop. "En weet. Dar ik zelf niet trots ben op wat ik ga zeggen. Ik buig niet graag, maar dit is op bevel van Starclan." Bitterheid sijpelde in haar woorden mee terwijl ze haar kop op het windclan territorium. Richtte. Wachtende op een patrol die hun mee zou kunnen nemen naar het kamp.

-Warhound, Coyotepaw en de kittens van Roseburn die naar Windclan gaan.

Graag een kleine/normale windclan patrol die ze meenemen naar het kamp. Dit speelt. Zich af tijdens de bezetting van het Riverclan kamp. Je windclan kat kan dus niet op twee plekken tegelijk zijn ^^

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

Onderwerp: Re: All is Fair zo 18 aug 2019 - 14:38

Muttkit had luidkeels geprotesteerd toen hij plots opgepakt werd, samen met één van zijn siblings, maar al het protesteren in de wereld had niet geholpen. Nu hing hij dus ook maar met een boze blik te bungelen, niet echt wetend naar waar hij ging. Zijn tweekleurige oogjes scanden de omgeving, het prachtige gebied waardoor ze liepen - zo veel bomen en gras en mooie dingen! Hij wou ze allemaal ontdekken, maar hij kon niet en hij zou toch liever alleen zijn. Nu kon hij enkel toekijken terwijl hij verder gebracht werd. De bomen werden steeds schaarser, tot ze aan de rand stonden van wat hun territorium zou moeten zijn. Daar bleven ze wachten voor redenen die Muttkit niet snapte. "Wat doen we??", piepte hij boos, duidelijk niet opgezet met deze situatie. Hij wou gewoon terug naar het camp, naar zijn mooie geheime collectie van mooie dingetjes, naar de katten die hij kende. Al deze veranderingen waren stom.

Onderwerp: Re: All is Fair zo 18 aug 2019 - 14:44

Vandaag was eindelijk de eerste keer! De eerste keer dat hij mee mocht met een patrouille om de grenzen te checken van Windclan. Nu een groot gedeelte van de katten RiverClan aan het omsingelen waren, was het belangrijk om de eigen grenzen goed in de gaten houden. Was er gezegd. Dus trots als een pauw mocht hij mee gaan! Het was een hele ervaring en zijn staart was dan ook enthousiast aan het heen en weer aan het zwiepen. Hij was ook niet bang om vragen te stellen aan de warriors die mee waren gekomen. Hij leerde nu zoveel! Met een brede glimlach liep hij met de groep mee, tot ze bij de grens met RiverClan waren. Hij stopte even met lopen en knipperde kort, waarom waren er RiverClan katten aan de grens? Niet eens nadenkend waarom, ze stonden er immers nog niet eens op, liep hij ernaar toe. Gewoon straal vergetende om de rest van de patrouille te informeren. "Hallo!" sprak hij met een brede glimlach tegen de katten. "Wat doen jullie hier zo dichtbij de grens??" Wist hij veel dat de leader van RiverClan er stond, het was niet dat hij haar ooit had gezien of geroken! Hij knipperde even toen hij iets kleins op de grond zag. "En waarom is er een kitten mee??" vroeg hij met grote ogen. Wow! Hij mocht nooit het kamp uit als kitten zijnde! Jaloers! Was iedere patrol zo leuk??

그대는 나의 이야기였다
All is Fair Unknown

ɏøᵾ wɇɍɇ mɏ sŧøɍɏ

Oud setje <3:

Onderwerp: Re: All is Fair zo 18 aug 2019 - 23:08

_{De hele tocht had Coyotepaw nog geen woord gezegd. Ze was nog te erg in shock van de gebeurtenissen die voorafgegaan waren van deze vreemde patrouille. Samen met Butterstar en Warhound, plus wat kleine bolletjes snotapen van Roseburn. En om het nóg wat vreemder te maken waren ze op weg naar Windclan. Naar de vijand. Hoewel Coyo eigenlijk neutraal moest blijven, kon ze dat nu écht even niet. Na Steppingstone's dood, Chivysniff's wond, en nog zoveel meer gewonden die gevallen waren. Verdraaide hazenvreters, dat waren ze! Maar toch was Coyo vastbesloten om mee te gaan met Butterstar. Ten eerste, wist ze een beetje wat er aan de hand was. Ten tweede, Warhound was de enige kat die verder meeging en ze wist dat Butterstar een best wel slechte relatie had met de kater. Ook Coyo had een kitten in haar bek. Verder had ze niks mee. Geen kruiden, doodsbessen of iets. Ze had nog overwogen om doodsbessen mee te nemen om die als wapen te kunnen gebruiken, voor het geval dat ze geen hartelijk, maar hatelijk ontvangst kregen. Dan kon ze al die besjes in de strotten van warriors van Windclan duwen. Iets wat ze met liefde wilde doen. Maarja, dan zou Starclan haar waarschijnlijk zeker wel haten en zou ze regelrecht naar Dark Forest gestuurd worden. Toen ze bij de grens van Windclan waren, stopte haar moeder met lopen, en zwijgend luisterde de medicine cat apprentice naar de krakende, nieuwe stem van haar moeder. Een stem die eens zo machtig en mooi klonk, compleet vernietigd. Nadat Butterstar klaar was met praten, zette Coyo haar kitten op de grond, naast het broertje van degene. Het duurde niet lang voor er een apprentice hun kant af kwam. Het was duidelijk nog een jonkie, gezien het feit dat hij hen zo vrolijk begroette en kennelijk of het feit negeerde dat hij tegenover de Riverclan Leader stond, of hij nog niet wist wie de Riverclan Leader was. "Wij zijn hier omdat-" Ze kapte haar woorden af. Dommerik, ze moest dit niet zomaar aan de eerste, beste apprentice vertellen. Het vrolijke, vriendelijke karakter van de jonge kater had haar zo meegesleept dat ze bijna gewoon zelf was gaan kletsen. "Errr, ik bedoel, is je mentor hier in de buurt? Of heb je en patrouille bij je?" sprak Coyotepaw er vervolgens snel achteraan. Ze moest dit gesprek zo kort mogelijk houden, ze hadden geen tijd te verspillen. Die indruk had ze in ieder geval van haar moeder gekregen.}

Allemaal Kunst.:

Onderwerp: Re: All is Fair zo 18 aug 2019 - 23:53

Hij genoot hiervan. Hij genoot van de stilte die hing in zijn gezelschap en de zwaarte die deze met zich meedroeg. Hij genoot van de gehele situatie en alle narigheid die het te bieden had. Niet omdat hij kwaad gunde naar deze katten maar eerder omdat dit hem het entertainment gaf wat hij zo wanhopig nodig had. Ondanks wat vele van hem dachten was hij alles dan een domme kat. En als je niks voelde was er niks anders over dan denken, dan observeren wat andere meemaakte. Hoe erger hun reacties en situaties waren hoe beter dit uitkwam voor hemzelf. Zo nu ook, al zat er wel een bitter ondertoontje aan. Hij had deze kittens gewild voor zichzelf, om ze te vaderen nu niemand anders er voor ze was. Maar het lot, en Butterstar, hadden andere plannen. Tragisch maar waar. Zelf droeg hij dan ook het overig jong, al zette hij deze op de grond bij de rest voor het korte moment pauze, om ze nog een korte lik te geven. Toen hun leader begon met spreken gaf hij een simpele knik, zijn complete houding nonchalant en comfortabel. Voor hem was er niks veranderd. Butterstar had haar stem niet nodig, het was onzin om te zeggen dat haar kracht enkel daaruit kwam. "Noem het dan ook niet buigen, pop. Je voert een taak uit gegeven door Starclan" Zijn ondertoon geamuseerd en hard maar alsnog was dit zijn manier om haar wat goeds toe te spreken. Hij probeerde haar te zeggen dat ze dit niet als straf moest zien en zo persoonlijk moest opnemen. Hierna waren ze niet meer alleen, al was het een Windclan apprentice was die hun tegen het lijf was gelopen. Hij was nog jong. Te jong om van veel nut te zijn. Zijn zilveren blik gleed verder naar Coyotepaw die het woord probeerde te doen. Kom aan, ze was 12 moons, ze moest toch wel beter kunnen dan dat? Hij zuchtte, over duidelijk dramatisch zodat de poes zijn ongenoegen voor haar acties moest meekrijgen. Hierna zette de calico kater een stap naar voren richting de windclanner. Zijn oogcontact was scherp, toon duidelijk en geen ruimte overlatend voor twijfel of vragen. "Oké jochie, luister eens goed. Haal voor ons zo snel mogelijk een warrior. Van het kamp of een patrouille, whatever dichterbij is. Zeg hun dat de leader van Riverclan er is met een belangrijke boodschap ” Warhound zette nog een pas dichterbij, te dichtbij dat comfortabel kon zijn voor een ander en hij verlaagde zijn stem. “Dus schiet op en begin met rennen. Nu.” Het was niet zo zeer bedreigend bedoeld maar meer motiverend. Wat druk erachter leggen. Na deze woorden zette hij zich dan ook weer tussen de twee flamepoints in, om kort opzij te kijken naar de medicine cat apprentice en zacht te spreken, zodat het tussen de riverclanners bleef “Als je iets snel voor elkaar wilt krijgen moet je niet vragen maar eisen. Jij van alle katten moet dat wel weten”

The extreme always seem to make an impression

Onderwerp: Re: All is Fair ma 19 aug 2019 - 10:39

Whitenight gaf een snelle lik over zijn poot heen om deze daarna kort over zijn gezicht te halen. De littekens die over zijn bakkes liep voelde ribbelig en vreemd maar de medicine cat’s verzekerde hem dat de wond compleet genezen was en hij zich geen zorgen hoefde te maken dat ze weer zouden openscheuren. Mooi. Want Whitenight was niet van het stil zitten ennhet voorzichtig aan doen. Zo nu ook: Windclan was bezig met een terugaanval op Riverclan maar de tom kon niet stilletjes afwachten in het kamp. Hoewel hij vaak zat samen met Stallionstar zij aan zij gevochten had wou de gevlekte leader hem dit keer als wachter hebben in het kamp. Iets wat hij wel snapte, immers moesten er ook sterke warriors hier klaarstaan mocht er wat gebeuren, al was de witte warrior toch liever mee geweest naar het gevecht dat zich nu afspeelde bij het Riverclan gebied. Whitenight hief zijn kop en keek afwachtend naar de opkomende zon. Zodra de eerste zonnestralen zouden stralen zou hij op patrouille gaan, dit had hij dan ook beloofd aan Stallionstar. Windclan gebied zou gecheckt worden op Riverclan patrouilles die direct wraak kwamen nemen op de nu spelende aanval maar hij betwijfelde als die vissenvreters überhaupt in de buurt kon konden komen. Stallionstar en diens nieuwe deputy Sabrefur hadden een waterdicht plan, aan de eind van deze dag zouden ze terugkeren met een overwinning, hun Heatherfields zouden weer de geur van Windclan dragen in plaats van die vieze vissen stank. De doden zouden neerkijken, de katten die gestorven waren door Riverclan zouden juichen dat de vijand weer verdreven werd. Hij voelde het.. alsof Starclan hem geruststelde met de wind die nu blies en hem zachtjes influisterde dat vandaag weer alles goed kwam. De tom sprong op toen de zon opgekomen was en direct keek hij de eerste de beste apprentice aan: Falconpaw. De zoon van Amberstorm. Starclan hopelijk had hij net zo veel pit als zijn moeder had. “Falconpaw, we gaan op patrouille!” Sprak de warrior uit terwijl hij zich omdraaide en nog een kat aanwees om mee te komen. Daarna sprong hij met snelle passen het kamp uit en liep direct naar de grenzen toe van Riverclan. Onderweg sloeg Whitenight kort van de patrouille af om zijn geur op andere plekken te markeren toen hij in de verte schimmen zag bewegen. De wind sloeg de geur van vis in zijn bek waardoor zijn spierwitte vacht omhoog schoot. Direct veranderde Whitenight zijn koers en sprintte naar Falconpaw toe die als kip zonder kop naar de grens gewandeld was. Hij hoorde zijn vriendelijke woorden tegenover de vijand en kort kon hij zijn kop tegen een rots aanslaan. Wat dacht de apprentice wel niet? Vriendelijk zijn tegenover hen nadat ze eerloos hun clangenoten hadden vermoord? Sliep Falconpaw soms al die tijd onder een steen? De witte tom gromde laag toen hij aangestapt kwam en hij de woorden opving van de calico tom. Dacht meneertje dat hij ineens de baas was over Windclan? “Falcon blijf hier. Niemand geeft commando’s aan Windclanners en al helemaal geen vissenvreters.” Spuugde Whitenight terwijl hij de apprentice voor een moment streng aan keek, waarna hij weer naar de drietal Riverclanners keek. Meneertje commandeer, Coyotepaw de medicine cat apprentice en Riverclan leader Butterstar. Wat was dit nou voorn grap? “Wat moet dit hier?” Vroeg hij nadat zijn verschillend gekleurde ogen viel op enkele kittens. Zijn lip optrekkend in een grauw. Wat in Starclan’s naam gebeurde er?

note: Falconpaw, Whitenight en evt mag er nog 1 iemand mee op patrouille, anders is dit een npc warrior. Toestemming van Rebecca.

Onderwerp: Re: All is Fair ma 19 aug 2019 - 21:06

Moonvision had die dag al haar taken al gedaan en had besloten mee te gaan op de patrouille, Whitenight en Falconpaw als metgezellen. Onderweg had ze af en toe met haar neus de lucht opgesnoven, de verschillende geuren in zich opnemende. Er leek geen teken van gevaar te zijn. Maar zodra de geur van vis haar zintuigen prikten, rezen haar nekharen lichtjes omhoog. Moonvision sloeg met haar dikke staart door de lucht, haar amberkleurige blik op de eveneens witte kater werpende. Vervolgens keek ze naar de apprentice die ze hadden meegenomen, welke intussen zich al naar de vijand bewogen had. Zonder nog langer stil te staan, trippelde ze richting haar twee Clangenoten. De Riverclanners kregen geen begroeting, slechts een samengeknepen blik. Nog voordat ze iets kon zeggen, trok Whitenight zijn bek al open. Haar felle ogen straalden allesbehalve vriendelijkheid uit. Daar was dan ook geen reden voor. Deze katten hadden hun vrienden en familie in koude bloede vermoord. De witte kattin besefte echter wel dat de anderen hier niet gekomen waren om hen nogmaals van het leven te beroven. Dat zou Moonvision niet eens toestaan. Maar er klopte iets niet. Dat merkte ze aan diens houding. Daarom dat ze zweeg en de antwoorden van de Riverclanners afwachtte. Ze kon het echter niet ontkennen dat ze wat nieuwsgierig was naar de reden van hun ongewenste bezoek.

I believe, I believe in a line so thin
There's a light, there's a light and it pulls me in
All is Fair Ewk5p24

Going down, going down 'til I chip my chin
Take my head in your hands, pop it with a pin

Onderwerp: Re: All is Fair ma 26 aug 2019 - 0:19

I'll know my name
as it's called again

Butter had zachtgezegd, geen zin hier in. Er stond een zekere desintresse op haar blik toen ze de eerste windclanner al zag aanwaggelen en moest zichzelf inhouden om niet met haar ogen te rollen en weer terug te lopen. Maar goed, deze haas was als kitten op zijn kop gevallen en leek vrolijk te praten tegen hen. Iets waar Warhound terecht hard op reageerde, maar met een zwiep van haar staart dwong ze het respect af bij haar oud apprentice. Hij wist dondersgoed wanneer hij zijn kop moest houden en wanneer hij mocht spreken. Momenteel was het mondje op slot, oortjes gericht, hij was degene die alles zou kunnen opvangen, elk verborgen gedachte en gevoel. Ziek als hij was, daar was hij goed voor. Dat was waarom hij nog bij hen was.

Het waren Moonvision en Whitenight die zich al snel bij de apprentice voegde en Butterstar trok onwillig toch even haar oren naar achteren. Familie. Natuurlijk was het familie. Die hazen paarde in het hazenland als echte hazen. Er liepen tientallen Whitelion en Oceanstar babies rond in dat kamp. En allemaal leken ze op elkaar.

De gedachte aan kinderen bracht een kleine steek weer op die ze snel omlaag drukte met een oppervlakkige ademhaling. "Whitenight, Moonvision." Sprak ze rustig de twee toeknikkend, de apprentice straal negerende. Die was niet wie ze moest overtuigen, en die was al helemaal niet het brein achter deze patrol. Of Whitenight of Moonvision dat wel waren.. Was nog maar de vraag, maar hey, beide hadden Riverclan bloed dus er moest toch wel iets van hoop in zitten. "Wat denk je." Mompelde ze koeltjes wijzend naar de kittens. "We komen jullie halfclan bloed aanvullen met meer halfclan. Hun vader is Windclan." Ze kuchte na haar moeilijke woorden, het spelende alsof ze een lichte whitecough had, hopende dat de kater het zou geloven. Langzaam duwde ze een van de kittens iets naar voren en keek haar neef aan. "Daarnaast zou ik graag een goed gesprek willen met Stallionstar. Ik heb een bericht van Starclan gehad." Met een harde blik keek ze naar de twee warriors voor ze haar staart op Coyotepaw plaatste. Ja, daarom was er een medicine cat apprentice mee. En een bericht van Starclan, dat negeer je niet. Ze had ze. Simpel en snel. Meer tijd hier besteden had ze ook geen zin in.

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

Onderwerp: Re: All is Fair di 27 aug 2019 - 13:28

Het duurde niet lang voordat zijn patrouille-genoten Whitenight en Moonvision tevoorschijn kwamen om hem te joinen bij de katten van RiverClan. Hij draaide even ietwat onzeker bij de woorden die gewisseld werd, eerst werd hem wat bevolen door de Riverclanners, vervolgens kwam Whitenight hem vertellen dat hij hier moest blijven en geen bevelen aan moest nemen van 'vissenvreters'. Aka, riverclanners, vraagteken? Whitenight was zeker ook niet blij met hem aan de strenge blik te zien. Hey, het was niet iedere dag dat er een groep riverclanners aan de grens stond. De laatste poes uit de groep begon te praten, die eisde een gesprek met Stallionstar. Falcon zuchtte even lichtjes en zwiepte wat onzeker met zijn staart, waarna hij maar besloot om zich op de kitten te richten. Dit was grote warrior talk, kon hij opzich wel wat van leren, maar hij was hier niet echt voor gemaakt. Dus ging hij zich meer richten op de kitten. "Hey, ik ben Falconpaw." sprak hij met een rustige glimlach tegen de kitten. Hij had al opgevangen dat de vader windclan was.. oftewel die ging mee terug naar de clan? Net zoals dat Pepperpaw naar haar vader ging in Shadowclan? "Wat is jouw naam?" besloot hij zachtjes aan de kitten te vragen. Laat de warriors maar praten met de andere katten, waar hij schijnbaar geen goede indruk bij had achtergelaten.

그대는 나의 이야기였다
All is Fair Unknown

ɏøᵾ wɇɍɇ mɏ sŧøɍɏ

Oud setje <3:

Onderwerp: Re: All is Fair di 27 aug 2019 - 14:16

Skewkit was koud. Hij kon niet stoppen met rillen. Af en toe nieste hij zachtjes. Nee gelukkig was hij niet. Dat was hij al niet sinds hij geboren was en hij met zijn moeder moest leven die hem een lelijke naam had gegeven. Hem en de rest van zijn siblings. Zijn kromme staartje hing zielig naar beneden terwijl hij in de bek van een van de warriors bungelde. Hij nieste nogmaals. Muttkit was erg vocaal geweest toen hij werd meegenomen. Skewkit had zich slap gehouden en vond alles al best. Hij nieste nogmaals. Toen er allemaal katten om hem heen verschenen kromp hij in elkaar en keek hij zwakjes toe. Ach, hij vond het maar best. Liet hem hier maar hangen. Als ze hem snel weg brachten naar een plek waar het niet zo koud was..

(Skewkit gaat ook mee! En schijnbaar dood at some point .. )

As water spins in circles twice
Spiders, snakes and little mice
Get twisted ’round and tumble down
When Nature calls, we all shall drown

Onderwerp: Re: All is Fair do 5 sep 2019 - 12:32

De volwassen katten negeerden hem volledig. Er kwamen meer katten bij de groep staan, katten die hij niet herkende maar die heel slecht roken, waarop de jonge kitten naar hen blies en hen boos aankeek met zijn tweekleurige ogen. Eén van die katten, eentje die tussen hem en de volwassenen in zat qua grootte, begon tegen hem te spreken; maar Muttkit antwoordde deze vreemde kat niet. Hij wou gewoon terug naar de nursery, in starclansnaam, waar het warm was en zijn broertje niet zo hard moest niezen en er geen rare slechtruikende katten waren! (behalve, natuurlijk, dat die er wel waren - maar dat wist Muttkit vanaf hier gelukkig niet) De slanke witte kitten keek met irritatie in zijn oogjes op naar zijn niezende rosse broertje. Kijk dan wat ze deden! Straks ging Skewkit nog dood!

Onderwerp: Re: All is Fair di 10 sep 2019 - 14:32

De witte kattin vernauwde haar ogen bij het zien van de Riverclan katten. Haar staattpunt tikte ongemakkelijk heen en weer, aantonende dat ze zich alles behalve comfortabel voelde bij deze situatie. De woorden van de oudere kattin maakten het er dan ook niet bepaald beter op. Haar blik gleed even naar Whitenight. Halfclanbloed aanvullen? Wist de ander dan van Moonvision’s roots af? De witte kattin schudde haar kop, zowel om die gedachte van zich af te werken als om aan te tonen dat ze niet inging op hun idee. “De kittens zijn in Riverclan geboren en zullen daar ook blijven. Het zal enkel voor problemen zorgen ze van Clan te laten veranderen. Daarbij is daar ook geen reden toe. De vader kan iedereen zijn. En op jouw woord geloof ik niet.” miauwde ze, haar felle amberkleurige ogen vernauwd tot twee halve manen. Ze zocht geen ruzie, maar wist dat dit geen rationeel idee was. “Je kan met Stallionstar praten als die kittens terug zijn waar ze horen.” besloot ze nog te miauwen, waarna ze zich groot maakte en met haar staart door de lucht zwiepte. Haar blik maakte duidelijk dat ze de katten wou zien verdwijnen van hun territorium. Dit was simpelweg onzin, en ze wist dat Stallion hier hetzelfde over zou denken.

- telefoonpost, als er fouten in staan negeer die eventjes!!

I believe, I believe in a line so thin
There's a light, there's a light and it pulls me in
All is Fair Ewk5p24

Going down, going down 'til I chip my chin
Take my head in your hands, pop it with a pin