Celtyc X Chikita (Celtyc xD)

Het rode poesje lag slapens in haar boom. Het bont van haar prooi scheurde ze er altijd voorzichtig af. Dat kon ze mooi weer gebruiken om op te slapen. Er was een holletje tussen de takken waar wel twee katten in zouden passen! Lekker ruim! Langzaam opende ze haar amberkleurige oogjes en rekte zich al gapende uit. Er was nog een beetje weinig bont. Misschien was het handig om er wat bij te leggen? Ze klom omhoog waar een iets kleiner nestje van strooi, gras en hooi was. Dat gebruikte ze als prooistapel. Er lag ook nog maar weinig prooi; twee waterratten, een vink, drie muizen en drie mussen. Ze pakte een waterrat want die vind ze het lekkerst. Zacht sloop ze naar haar nest, legde de waterrat tussen haar poten en begon er grote stukken uit te scheuren. Maar voordat ze dat deed haalde ze weer netjes het bontje eraf en legde het apart. Toen ze haar hele prooi op had begon ze het bont over haar nestje te verdelen. het was nog vroeg en best wel koud. Bibberend ging ze terug in haar nestje liggen en viel weer in slaap...

Echt reuze flut sorry T_____T
Alleen Celtyc

» feel it everywhere and you see it growing
enemies arise and the hate is flowing

Celtyc bewoog onrustig. Zijn slaap werd de laatste tijd gestoord door nachtmerries. Hij wist niet meer waar hij was, alleen kon hij een vage vorm herkennen in de duisternis. Een rode kat met diepzwarte ogen. De kat ontblootte zijn tanden, en grauwde naar een onschuldige kitten. Door de halsband kon hij zien dat het nog een poesiepoes was, maar deze kitten was zo klein. Het haalde piepend adem, en snifte zachtjes. Een gelijkende poes sprong voor de kitten en blies naar de rode kater. Celtyc wou haar waarschuwen dat ze moest oppassen, deze kater was een van de gevaarlijkste katten ooit gezien. De kater sprong, en klauwde haar ogen en vacht open tot ze niet meer bewoog. Toen draaide hij zich om met een evil lachje om zijn mond. Celtyc wou achter hem aan gaan, en hem straffen voor wat hij deed, tot hij het litteken zag. Op zijn schouder, net als hij. Hij bewoog naar zijn schouder, en de andere kat deed exact het zelfde, alleen dan omgekeerd. Celtyc stapte voorzichtig op de kat af, tot hun neuzen elkaar raakten. De ander ging op in mist, en de enige die de moord had begaan bleef achter. Celtyc.

Hij schoot op, en keek verwilderd om zich heen. De droom kwam elke dag terug, en elke keer was het wakker worden iets waar hij tegen op zag. Dan besefte hij weer dat hij die kater was, die kittens en Queens medogenloos vermoorde, zonder enig greintje van spijt. Hij zuchtte, en begon toen maar aan een lange wasbeurt. Het was gewoon zo, hij was een BloodClankat, dit was zijn lot. Zijn geloof, alles waar hij ooit voor stond. Hij kon niet stoppen! Scourge zou hem dood maken als hij hem in zijn vlijmscherpe nagels kreeg. En hij zou dan niet een snelle dood krijgen. Dat was hem al duidelijk geworden in zijn korte levensduur. Zijn ogen zochten Chikita, de poes begreep hem altijd als hij zich niet goed voelde, en hoe gemeen hij ook deed, ze bleven altijd vrienden. Hij glimlachte, de kleine poes was eigenlijk zijn enigste vriend hier, Escada was een ander verhaal. Hij zag de poes als een moeder, ook was ze dat nooit geweest. Maar ze had hem leren jagen, was bezig met zijn training, en had hem niet gedood bij de eerste keer. Dus voor hem was ze zijn moeder. Hij zou haar altijd dankbaar blijven voor alles. Anders had hij ook Chikita nooit leren kennen. En dat zou wel erg geweest zijn, al zou hij het nooit toegeven, de poes betekende best veel voor hem. Maar waar was dat mormel nu? 'Chikita!' Riep hij. Normaal moest hij nu ergens beslopen worden, maar hij ving niets op. Misschien sliep ze nog, bedacht hij. "Chikita!' Geen antwoord. Toen zag hij haar. Een gemeen lachje nestelde zich om zijn mond, en hij sloop zacht naderbij. Zo'n kans als deze zou hij nooit meer krijgen! 'BOEEH!' Riep hij hard bij haar oor, zodat een andere normale kat zou zijn opgesprongen. Hij rolde om van het lachen, en keek toen terug naar haar.

Chikita lag nog steeds lekker te slapen in haar nestje todat haar iemand in haar oor schreeuwde. 'BOEEH!' Klonk het. Chikita schrok wakker en sprong wel een halve meter de lucht in. Ze klemde zich vast aan een tak die boven haar hing. Ze durfde niet naar beneden te kijken. Wie weet stond Scourge er wel om haar nog een hondentand door haar keel te steken. Het klonk misschien onmogelijk maar die kille blik in zijn ogen had haar een trauma bezorgd. Toen ze genoeg moed bij elkaar had verzameld keek ze naar beneden. Gelukkig was het Celtyc - haar beste vriend maar. ''Oh, jij gaat eraan!'' Schreeuwde ze lacherig naar de kater en ze sprong boven op hem waardoor ze in het meertje onder de boom terecht kwamen. Chikita duwde hem onder water. ''Beware, for the Angel of darkness!'' Lachte ze hem toe.
-flutje x-

» feel it everywhere and you see it growing
enemies arise and the hate is flowing

erste keer. Dus voor hem was ze zijn moeder. Hij zou haar altijd dankbaar blijven voor alles. Anders had hij ook Chikita nooit leren kennen. En dat zou wel erg geweest zijn, al zou hij het nooit toegeven, de poes betekende best veel voor hem. Maar waar was dat mormel nu? 'Chikita!' Riep hij. Normaal moest hij nu ergens beslopen worden, maar hij ving niets op. Misschien sliep ze nog, bedacht hij. "Chikita!' Geen antwoord. Toen zag hij haar. Een gemeen lachje nestelde zich om zijn mond, en hij sloop zacht naderbij. Zo'n kans als deze zou hij nooit meer krijgen! 'BOEEH!' Riep hij hard bij haar oor, zodat een andere normale kat zou zijn opgesprongen. Hij rolde om van het lachen, en keek toen terug naar haar. ''Oh, jij gaat eraan!'' Schreeuwde ze lacherig naar de kater en ze sprong boven op hem waardoor ze in het meertje onder de boom terecht kwamen. Chikita duwde hem onder water. ''Beware, for the Angel of darkness!'' Lachte ze hem toe. 'NEVER!' Riep hij terug. Celtyc spartelde met zijn poten, tot hij zich kon afzetten. Toen kwam hij overeind en stortte zich op Chikita. "je krijgt me nooit C!' Lachte hij luidop. 'Hoe hard je je best ook doet!" Hij liep haar los, en rolde wat door de modder, tot heen zijn vacht onderhing, en nat was. 'KNuffel?" Grijnsde hij gemeen.

D: ik moet er dus terug inkomen blijkbaar -.-"

Kita lachte naar hem. 'NEVER!' Schreeuwde hij plagerig terug. Celtyc spartelde met zijn poten, tot hij zich kon afzetten. Toen kwam hij overeind en stortte zich op haar. "je krijgt me nooit C!'' Lachte Celtyc. ''Dat zullen we nog wel eens zien!'' Lachte ze terug waarbij ze omviel van de slappe lach. Celtyc, haar Celtyc, haar beste maatje en haar BFF. Altijd zouden ze vrienden blijven. Een beetje in haar gedachte weggezonken hoorde ze opeens Celtyc weer. 'Hoe hard je je best ook doet!" Hij liet haar los een rolde in de modder. Chikita kon het haast niet meer uithouden door het lachen. 'KNuffel?" Grijnse hij gemeen. Chikita grijnsde terug. ''Met plezier!'' Mauwde ze terug en sprong boven op hem. Terwijl ze hem speels naar beneden edrukt hield zei ze: ''Wij blijven voor altijd vrienden hé?'' Dat was haar hartenwens. Haar Celtyc, haar eigen maatje.

Fluut & laat sorry ZZ D:

» feel it everywhere and you see it growing
enemies arise and the hate is flowing

Chikita duwde hem onder water. ''Beware, for the Angel of darkness!'' Lachte ze hem toe. 'NEVER!' Riep hij terug. Celtyc spartelde met zijn poten, tot hij zich kon afzetten. Toen kwam hij overeind en stortte zich op Chikita. "je krijgt me nooit C!' Lachte hij luidop. ''Dat zullen we nog wel eens zien!'' Lachte ze terug waarbij ze omviel van de slappe lach. 'Hoe hard je je best ook doet!" Hij liep haar los, en rolde wat door de modder, tot heen zijn vacht onderhing, en nat was. 'KNuffel?" Grijnsde hij gemeen. Chikita grijnsde terug. ''Met plezier!'' Mauwde ze terug en sprong boven op hem. Terwijl ze hem speels naar beneden edrukt hield zei ze: ''Wij blijven voor altijd vrienden hé?'' Hij grijnsde. 'Oh echt? Nawh, weet ik niet hoor. Ik bedoel, er is zo'n andere kattin, en we zijn eigenlijk heel goede vrienden. Soms denk ik dat er meer is.' Hij duwde haar van zich af, met zijn ultieme pokerface. Waarschijnlijk had ze niet eens door dat het allemaal gespeeld was. Rustig begon hij zijn vacht af te likken, zou ze nu kwaad zijn? Hij keek haar expres niet in de ogen, om zich niet te verraden, anders had ze wel de plagerige blik gezien die op zijn snuit stond. 'Hoezo? Ben je.. jaloers?' Hij wreef het er nu echt in, kwam binnen niet meer bij van het lachen. Arme Chikita.

<3
Sowry