[Training 1] Glassy sky above

SABREFUR

De maan stond hoog en de sterren waren al verschenen. Bovenop de Outlook Rock zat een donkere schaduw doodstil, hoog boven de wereld. Als je zo hoog zat als hij kon je alles overzien wat betekende dat je ogen automatisch naar bewegingen getrokken werden. Een kat bij het meer, een vogel die overvloog, een kleine haas die een gat in schoot. Hoe klein ook je merkte alles hier op. Vanaf zijn plek kon hij dus ook zien dat er zo nu en dan een zwarte schim tussen de heuvels op dook. In het vage schijnsel van het maanlicht kon Sabrefur hem nog net opmerken zo nu en dan. Toch moest hij het hem nageven. Darkpaw's vacht was uitstekend voor nachtwerk. Je kon hem nauwelijks zien en zijn lijf bewoog met de snelheid van een echte windclanner, ondanks zijn afmeting. Want zeg nou zelf, het joch was best groot voor zijn leeftijd. Toen de apprentice dan toch eindelijk bovenop de berg verscheen gleed Sabrefur's oog naar hem toe. "Eindelijk." Gromde hij afkeurend. "Wanneer ik zeg 'als het donker word' bij de Outlook Rock' bedoel ik niet 'als het al donker is', wees op tijd de volgende keer."

TAG darkpaw

MONTY

[Training 1] Glassy sky above Wg7c5f9Y_o

My heart's an artifice, a decoy soul
~~Who knew the emptiness could be so cold?~~
I've ~~lost~~ the parts of me that make me whole
I am the darkness, I'm a monster

only perception is limited

@sabrefur nothing to report thanks yuno!

het slapen had hem goed gedaan, of in ieder geval in zo verre goed dat hij zich iets minder vermoeid voelde. zijn poten, however, voelde nog steeds als loot aan, terwijl hij in het holst van de nacht zich in de richting van de outlook rock begaf. ergens vroeg hij zich af waarom sabrefur wilde dat ze hier begonnen, aan de andere kant had hij al een deel van de training gehad van oaktree. darkpaw zetten een poot voor de andere en voelde hoe een poot weggleed, hij zakte door zijn voorpoten heen en gromde diep. voorzichtig wist hij zichzelf uit het gat te krijgen en sprong erover heen, ditmaal voorzichtig om er niet weer in te vallen. de nacht maakte hem bang, maar gaf hem ergens ook een veilig gevoel. niemand zou hem zien, niemand zou hem kunnen vinden. als er nu iets zou gebeuren was hij zichzelf afgerekend, en op de fluisteringen diep in zijn achterhoofd. dezelfde fluisteringen als die nu probeerde naar de voorgrond te komen. darkpaw gromde eventjes, maar stopte er al snel weer mee, het had toch geen zin. misschien moest hij bij routnose vragen voor wat poppyseeds, maar hij wist bijna zeker dat ze die niet zou geven aan hem. hij had een verleden immers, al dan wel geen verslaving aan medicatie, het was alsnog geen pretje. de kater slaakte een zucht en verstelde zijn pas, sabrefur zou er niet blij mee zijn dat hij te laat was bij zijn eerste training. de apprentice dook dan ook in elkaar toen hij de strenge stem van zijn nieuwe mentor hoorde. "sorry." sprak hij iets voorzichtig, omhoog kijkend naar de zwart met witte kater. "sabrefur."

That is not dead which can eternal lie, and with strange aeons even death may die.

Sabrefur bekeek Darkpaw vanaf zijn hoge plek op de Outlook Rock. Hij zag er niet erg zelfverzekerd uit, daar moesten ze nog aan werken. Ze hadden genoeg tijd om dat te doen in de tijd dat het zou duren om hem te trainen. Hij zou ook maar eens moeten uitvinden wat er precies scheelde dat het joch zijn mentor had aangevallen. "Begin maar eens met mij te vertellen wat je hebt geleerd van je vorige mentor, en ook graag wat je er na hebt gedaan in de tussen tijd dat hij niet meer je mentor was." Hij had het natuurlijk zelf al van Oaktree het een en andere gehoord maar wilde graag horen wat Darkpaw er van te vertellen had.

My heart's an artifice, a decoy soul
~~Who knew the emptiness could be so cold?~~
I've ~~lost~~ the parts of me that make me whole
I am the darkness, I'm a monster

only perception is limited

@sabrefur nothing to report thanks yuno!

de zwart witte deputy leek niet boos te zijn op het feit dat de kater te laat was geweest. dat was dan wel weer een pluspuntje. de bruine apprentice verzetten zijn pootjes eventjes, zodat hij steviger stond en direct er wat standvastiger uitzag. het was dan wel alleen de buitenkant, dat maakte niet uit. vaak was het een eerste indruk dat je nodig had om een goede indruk te maken op iemand. dat was hem ooit verteld tenminste.
zijn nieuwe mentor begon meteen met hem vragen te stellen en darkpaw hielt zijn kop eventjes schuin. "oaktree was begonnen met het territorium uit te leggen, dat was afgerond, samen met de warrior code. het ging... fout bij de vechttraining. de laatste woorden waren niet meer dan een fluistering, terwijl flashbacks voor zijn geestelijk oog afgespeeld werden en zijn oortjes tegen zijn kop aan gedrukt werden. de fluisteringen in zijn kop werden luider terwijl hij terug dacht aan die onfortuinlijke dag. "i.. i.. ik heb mezelf wat vecht en jachttechnieken proberen te leren." beantwoorden hij daarna de tweede vraag van de deputy, hopend dat het een goed genoeg antwoord was voor de massieve kater.

That is not dead which can eternal lie, and with strange aeons even death may die.

Sabrefur veranderde zijn postuur terwijl hij aandachtig luisterde naar Darkpaw. Hij leek erg met zichzelf in de knoop te zitten. Dat kreeg hij er nog wel uit. Als het aan Sabrefur lag ging hij Darkpaw veranderen in een zelfverzekerde jongeman. "Maak je maar geen zorgen over je vechttraining," Begon hij. "Vergeet alles wat je jezelf hebt geleerd. Het is fout. We gaan helemaal bij het begin beginnen, ik kan wel tegen een stootje." Verzekerde hij Darkpaw met duistere ogen. Hij kwam omhoog en liet zichzelf van de rots afglijden. "Laten we eerst een goed plekje vinden op de hooglanden." Stelde hij voor terwijl hij Darkpaw wenkte met zijn staart.

My heart's an artifice, a decoy soul
~~Who knew the emptiness could be so cold?~~
I've ~~lost~~ the parts of me that make me whole
I am the darkness, I'm a monster