Like eagles she flies

Zoals gewoonlijk was er niet veel te vinden achter zijn blauwe ogen. De kater stapte kalm maar resoluut af op de zwart-oranje poes wiens naam hem niet onbekend was. ”Cardinal with Scarlet feathers,” begon hij enkel. Zijn blik bleef kort op haar hangen, het viel hem op dat ze dusdanig anders was dan haar broer en zus met haar donkerdere vacht en grote bouw. Toch, ze bezat iets wonderlijks. Niet vaak zag hij poezen die zowel sierlijk als krachtig waren, twee termen die in zijn hoofd lastig te koppelen waren aan één figuur. Hij vond het maar niets, haar sterke houding intimideerde hem lichtelijk en dat was iets waar hij niet veel genot uit haalde. Zeker niet van een poes. “Day of new light heeft ons verzocht een korte patrol te ondernemen buiten de grot,” enkel bij het punt blijven. Kort en krachtig was zijn stijl.

&cardinal!

Alle woorden hadden iets kils wanneer ze met zijn stem klonken, zelfs haar naam. Cardinal kwam gracieus als een panter overeind en keek de aartsvijand van haar zusje koeltjes aan, haar gezicht op dezelfde hoogte als de zijne. Bewust en onopvallend ging ze nog ietsje rechter op staan. Op patrouille met Coyote, dus. Ze had er niet echt problemen mee. Haar mondhoeken krulden speels wat omhoog. "Nou, Yote, laten we dan maar snel gaan", miauwde ze en ze stapte langs hem, zo dichtbij dat hun vachten elkaar raakten.

In zijn blik flitste kort iets dat vaag aan ergernis deed denken. De manier waarop ze haar gespierde doch sierlijke lijf overeind bracht en hem zonder enig teken van respect of ontzag aankeek.Ze had vuur in haar ogen en een ongekende geestdrift die hem tegen de haren in streek. Voor het scherpe oog was te zien hoe ze zichzelf nog wat rechter trok, samen met de speelse trek op haar gelaat. "Nou, Yote, laten we dan maar snel gaan" ze stapte langs hem heen, waarbij de uiterste puntjes van zijn haren langs de hare streken. Zijn kaken werden aangespannen, maar hij reageerde niet. Dit was een spelletje voor haar, niet? Een spelletje dat ze dacht met hem te kunnen spelen. Oh, zij mocht een spel beginnen, maar hij zou de regels neer zetten. "Mijn naam is Coyote that stole the fire," kwam er enkel kil over zijn lippen rollen, waarna hij zich omdraaide en met krachtige stappen de grot uit liep. "Het heeft te maken met de adelaar die onze luchten onveilig maakt, hou je ogen open," normaal gezien hield hij zich enkel stil tijdens dergelijke patrols, zeker als hem niet specifiek de rol als leider opgedragen was. Nu niet, want de kleine vorm van autoriteit die zijn leeftijd en ervaring hem op het moment bracht schonk hem een verdraaid soort amusement.

Cardinals ogen verwijdden zich. "Oh, is dát je naam", miauwde ze. "Coyote that Stole the Fire, Coyote that Stole the Fire, Coyote that Stole the Fire" prevelde ze een paar keer voor zich uit, haar ogen nu nadenkend tot spleetjes geknepen en een licht glimlachje om haar mond. Met snelle pasjes trippelde ze achter de andere Cave Guard aan tot ze naast hem liep. "Weet je dat zeker, Coyote that Stole the Fire? Meestal houd ik mijn ogen juist dicht als ik op patrouille ga..." miauwde ze met een frons op haar gezicht en haar kop een beetje gekanteld.

Hij had iets met namen. Altijd al gehad. Het irriteerde hem mateloos wanneer hij niet bij zijn volledige naam genoemd werd, hij weigerde anderen bij hun afkorting te noemen. Cardinal was intelligent, en speelde precies hierop in. Want waar ze intelligent was, was ze ook kinderachtig. Coyote liep stoïcijns door, wetend dat zijn reactie haar enkel aan zouden moedigen om door te gaan. Toch kostte het hem moeite om zijn tong in zijn mond te houden en zijn klauwen in hun hulzen. Ook toen ze naast hem te lopen kwam, keek hij enkel recht voor zich uit. "Weet je dat zeker, Coyote that Stole the Fire? Meestal houd ik mijn ogen juist dicht als ik op patrouille ga..." abrupt kwam hij tot stilstand, waarbij er plots een flits van woede was in zijn normaal zo onpeilbare blik. Een scheur in zijn voorzichtig neergelegde masker, die iets van zijn woede issues door liet schijnen. "Ben je hier slechts om mijn woorden te ondermijnen en een plaaggeest te zijn, Cardinal with Scarlet wings?" kwam er koud over zijn lippen rollen en hij boorde zijn ogen in de hare. "Er zijn monden te voeden, gevaren te lokaliseren. Voor het geval het je kort even ontglipt was loopt er nog altijd een moordenaar rond," zijn woorden waren weer even koud en neutraal als altijd, maar de hooghartigheid erachter was duidelijk te merken. "Dus ik stel voor dat je je kinderachtige plagen staakt en we samen deze taak afronden, als capabele Cave Guards. Ik hoop dat je dat in jezelf op kan brengen,"

Wowowow, nu had ze hem geraakt. Ze voelde iets van voldoening. En angst? Nee, dat niet, ondanks de woede ze even door zijn blik zag flitsen. Hij kon haar niets maken. Hij dacht misschien dat hij beter was dan zij, maar hij was het niet. Hij boorde zijn blik in de hare en zij boorde lekker terug, haar kin geheven, haar glimlach weg. Zwijgend luisterde ze naar zijn tirade, niet geheel onder de indruk. Oh, dat van die moordenaar was even een steek - alsof ze dat was vergeten, alsof het haar niets kon schelen, maar wat verwachtte hij van haar? Dat ze nu alleen maar superserieus en met net zo'n starre, grimmige blik als hij door het leven zou gaan? Alsof je je werk alleen maar goed kon uitvoeren als je het zonder een sprankje levendigheid deed. Ze haalde diep adem en wendde haar blik niet van hem af. Wat was hij toch eigenlijk zielig. Dat hij zich hier zo druk om maakte. Dat hij zo boos moest worden om een onschuldig grapje. Ze glimlachte en miauwde met een lief lachje, op een toon alsof ze een jonge To-be zijn zin gaf: "Natuurlijk, ik zal mijn mond wel houden als je het anders moeilijk vindt je te concentreren, Coyote that Stole the Fire." Wie had hier nou een probleem, hm?

Een frustratie liet zijn nagels een fractie van een seconde de grond onder zijn poten beschadigen. Hoewel hij er door zijn trainingen vrij goed in was geworden om zijn agressieve impulsen te onder drukken, wisten bepaalde katten vaak sierlijk over al zijn zenuwen heen te dansen. Twee daarvan waren per toeval ook nog eens zussen en Coyote vroeg zich af of hun broer al even afstotelijk was. "Natuurlijk, ik zal mijn mond wel houden als je het anders moeilijk vindt je te concentreren, Coyote that Stole the Fire." ze sprak alsof ze een kind een koekje toeschoof, als om maar 'ja oma' te zeggen nadat deze door dementie al tweemaal hetzelfde verhaal heeft verteld. Coyote zijn staart trok kwaad heen en weer en bijna ontsnapte een grauw hem, maar hij hield zich met veel moeite in. De disrespect liet hem onwillekeurig haast zich daadwerkelijk als een kind gedragen die zijn zin niet kreeg, want ergens wilde hij haar kop tegen de stenen slaan. Natuurlijk zou hij dat niet doen, hij was immers een waardige Cave guard. Een respectabel lid van de Tribe, althans. Zo hoopte hij. "Fijn dat je daartoe de waardigheid kan opbrengen, Cardinal with Scarlet feathers," zijn stem hield hij monotoon als altijd, maar er lag iets bijtend in zijn woorden. Zonder haar verder nog aan te kijken stapte de kater langs zijn Tribe genoot, hopend dit zo snel mogelijk af te handelen.