{Saffronpaw} Pray for peace of mind

Het weer begon guurder te worden, de wind was kouder en het regende vaker. Maar dit maakte Saffronpaw niks uit. Regen had hij nooit erg gevonden en de wind merkte hij amper, dat hij aan het verharen was daarentegen was wel vervelend. Nadat hij zich gewassen had en de meeste losse haren uit zijn pluizige pels verdwenen waren, stond hij op er snelde naar buiten. Hij wilde wat gaan doen, maar had nog niet besloten wat. Hij kon zijn goede vriendje Soundkit opzoeken en samen wat gaan doen, hij kon samen met andere apprentices gaan jagen of... Hij was te diep in gedachten verzonken om goed voor zich te kijken en botste tegen iets pluizigs op. Snel keek de rosse kater om zich heen en merkte op dat hij zich al buiten het kamp bevond. Toen hij weer voor zich uit keek merkte hij pas waar hij tegenop gelopen was. Naja, beter tegen wie hij opgelopen was. "Hoi Pepperpaw! bracht hij opgetogen uit. "Wat brengt jou hier?"

Nadat hij zijn vraag gesteld had, zette de witte pluizenbol een paar stapjes achteruit nadat een duidelijke "oof" te horen was. Verontschuldigend keek hij toe hoe she-cat zich weer leek te herpakken. "Ik had beter uit mijn ogen moeten kijken, ik hoop dat ik je geen pijn gedaan heb? Pepperpaw schudde zich uit en kwam met het excuus dat ze hem niet gezien had. Saffronpaw begon te lachen. Hoe kon ze hem over het hoofd zien? Ze kon natuurlijk in gedachten weggezonken zijn, zoals hij was. maar hem simpelweg niet zien? Nee, dat geloofde hij niet. "Och, ik keek ook niet voor me," was dan het enige wat de rosse kater kon bedenken. "Jagen klinkt als een leuk plan! Ik was opzoek naar iemand om samen wat te gaan doen. Zullen we samen gaan jagen? Ik moet wel zeggen dat ik daar nog niet goed in ben. De laatste zin slikte de rosse pluizenbol half in. Pepperpaw moest van tevoren wel weten wie ze mee op jacht nam mocht ze het goed vinden, right?

Saffronpaw zuchtte duidelijk hoorbaar toen Pepperpaw zei dat ze wel wat kon hebben. Langzaam veranderde haar trotse uitstraling wat schaapachtiger terwijl Saffron haar vroeg of ze samen konden jagen. Hij legde zijn oortjes in zijn nek en richtte zijn blik naar zijn pootjes. Had hij iets doms gezegd, wat grappig was? Even kwam de gedachte bij hem op om gewoon weg te lopen alsof hij niks gezegd had, maar toen kwam de witte pluizige apprentice met een antwoord. Ze gaf toe dat Saffronpaw niet de enige was die niet echt goed was in jagen. Hij knikte hoopvol op de retorische vraag dat ze misschien samen wel wat konden vangen, waarna een voorzichtige glimlach op zijn snoet verscheen. Een plan was gevormd, maar over de uitvoering moest de jonge kater nog nadenken. Zelf twijfelde hij waar z het beste zouden kunnen jagen, misschien wist zijn nu jaagmaatje een goede plaats om te beginnen? "Had jij een plaats in gedachten om te jagen?" vroeg hij dan ook aan Pepperpaw.