Dealing with the cards you were given

that aren't so nice…

Alles was onzeker. Life sucks. De prophecy had de Clan op stelten gezet, al hadden ze zich in hun schulp teruggetrokken. Dan nog moest alles omtrent dat, in de gaten gehouden worden. Zij had liever direct het probleem aangepakt, het probleem in de vorm van een ShadowClan verrader. Maar goed, het had niet zo mogen zijn. De leaders hadden er anders over gedacht, Thornstar ook. Dan was er nog het puntje Rascal. Hoe zou het met haar broer gaan? Was hij veilig, had hij gevonden wat hij zocht in de bergen. Iets wat zij daar nooit had kunnen vinden. Een thuis. Zou hij er blijven of zou hij ooit terugkomen. Als hij al was vertrokken. Ze had hem niet weg zien gaan, dus ook dat was onzeker. Ze had zo nodig ruzie met hem moeten schoppen en nu had ze niet de mogelijkheid om het goed te maken, so life sucks… Ze was in de boom van Silverstar gaan zitten. Dat deed ze wel vaker, als ze iets zocht wat ze niet kon vinden. Niet dat ze het dan wel kon vinden, maar soms werd ze er wel wat rustiger door. Misschien hielp het dit keer ook. Met een zucht keek ze omhoog. Deed ze het allemaal wel goed? Jaytail geloofde daar duidelijk niet in. Het gesprek met de kater speelde zich weer in haar kop af. Haar bloed, Poisoning the clans from within zei een stemmetje in haar kop, misschien moest haar bloed gewoon vloeien. Straks had Jaytail gelijk. Ze schudde het nare gevoel van haar af, doe niet zo dom Eef.

[Open]

Dealing with the cards you were given BvnEpltz_o

Silverwish kroop uit de Nursery om een beetje prooi te pakken. Ze wilde het graag delen met iemand, er was immers een andere Queen die op haar drie kittens paste op het moment. Ze konden ook wel prima even alleen zijn, ze waren inmiddels al 3 manen. Toch bleven ze voor altijd haar kleine schatjes in haar ogen, maar ze wist heus wel dat ze ooit een keer opgroeide. Maar gelukkig duurde dat nog heel even.
De snow bengal pakte een mager konijntje. Alhoewel ze de krachten goed kon gebruiken als Queen voelde ze zich fit genoeg om de prooi met iemand te delen. Ze vond het ook een beetje naar om een heel konijn voor zichzelf te houden, zeker nu het leafbare was. De poes keek rond en zag Eveningglow in Silverstar's boom. Ze zag er moe en ongelukkig uit. Misschien dat een konijn haar wat opvrolijkte, bedacht ze met een kleine glimlach.
De Queen trippelde naar haar toe en sprong soepeltjes in de boom. 'Hallo Eveningglow,' begroette ze de ander rustig. 'Zin om een konijntje te delen?' Ze kon het best begrijpen als ze alleen gelaten wilde worden, maar misschien was het ook wel goed om even wat afleiding te bezorgen.

I still remember how
we started talking

Ze schrok op toen Silverwish bij haar in de boom sprong. Onbewust keek ze naar beneden en achter de kattin of ze haar kittens niet toevallig meegenomen had. Toen ze concludeerde dat dat niet het geval was ontspande ze. “Dag Silverwish.” Groette ze de queen terug. De kattin vroeg of ze het konijn met haar wilde delen, waardoor ze even wat verrast met haar oren trok. “Alleen als jouw kittens en jij het niet nodig hebben Silverwish.” Miauwde ze toen. Zij hadden het harder nodig dan zij dat had, vond ze. Al zag je de ondervoeding al wat aan Eveningglow. Ze gaf de prooi liever aan katten die het harder nodig hadden. Al legde ze zelf ook behoorlijk wat afstand af op een dag. Deed ze nog een tandje erbij na de prophecy. “Hoe gaat het met je kittens? Hebben ze niet te veel last van leafbare?” Vroeg ze toen aan de queen terwijl haar blik toch even naar het konijn gleed. Het water liep in haar bek, maar ze slikte het snel weg.

De ander begroette haar en Silverwish was blij om te horen dat het niet klonk alsof ze haar weg wilde hebben. Ze trok echter wel verrast met haar oren bij haar aanbod. 'Alleen als jouw kittens en jij het niet nodig hebben Silverwish,' miauwde ze. Silver glimlachte en schudde haar kopje. 'Hoe gaat het met je kittens? Hebben ze niet te vele last van leafbare?' vroeg Eveningglow toen.
Silverwish glimlachte en schudde haar kopje. 'Nee hoor, wij maken het goed. Het is lekker warm in de Nursery,' miauwde ze en ze schoof het konijn naar de Deputy. 'Neem maar hoor,' glimlachte ze. Ze had de blik in haar ogen gezien en aan haar lichaam was ook te zien dat ze wat extra krachten kon gebruiken. Het was natuurlijk niet de bedoeling dat ze zichzelf ten onder deed. Haar kittens maakte het in ieder geval goed.

I still remember how
we started talking

Ze was blij dat het goed ging met de kittens. Kittens waren in leafbare vaak alleen nog maar een grotere last. Ze waren de toekomst, dat wist ze wel. Alleen zij vond ze maar lastig. Die gedachten hoorde ze eigenlijk ook niet te hebben als deputy, maar dat ging vanzelf, ze kon er niks aan doen. Haar brein werkte nu eenmaal zo. Ach ja, zolang ze het niet hardop zei toch? “Gelukkig.” Miauwde ze dan ook in plaats van haar gedachten die eigenlijk door haar kop fladderden. Toen Silverwish zei dat ze het konijn mocht hebben glimlachte ze dankbaar naar haar. “Dat is lief, maar dan pak ik een beetje. Dan neem ik een paar happen en kun je de rest opeten of meenemen naar de nursery oké?” Ze scheurde een mooi stuk van het konijn af en schoof de rest terug naar Silverwish. Ze legde het stuk tussen haar poten terwijl ze erop begon te kauwen. De smaak vulde haar bek en liet haar maag alleen maar harder rommelen. Ze was eraan toe om weer wat te eten en daardoor smaakte het alleen maar lekkerder. Het was dan ook veel te snel weer op, maar het was genoeg, zo kon ze er weer even tegenaan. “Bedankt Silverwish.” Vervolgde ze toen ze het op had.

Gelukkig, dat was het inderdaad. Ze had geluk dat het allemaal goed was gegaan op het eind, en dat ze nog steeds gezond en wel waren. Leafbare kon altijd een zware tijd zijn, maar gelukkig voelde Silverwish zich ook fit genoeg, dus qua melk had ze genoeg om haar jongen te voeden.
Eveningglow keek haar dankbaar aan toen ze het konijn nog een keer aanbood. 'Dat is lief, maar dan pak ik een beetje. Dan neem ik een paar happen en kun je de rest opeten of meenemen naar de nursery oké?' De Deputy scheurde een stuk van het dier af en begon daar van te eten. Silverwish vond dat ze maar weinig had genomen. Zij maakte het goed, de Deputy moest ook genoeg krachten hebben. Maar ze wilde ook niet tegen haar in gaan. Misschien dat er wel een andere Queen was die het hard nodig had, al kon ze er zo snel even niet op komen.
De bengaal wachtte geduldig af tot de ander klaar was met eten. Ze glimlachte naar haar toen deze haar bedankte. 'Geen dank, Evening. We zijn er voor elkaar, wat betekent dat jij de Queens en kittens niet mag laten verhongeren, maar je mag jezelf ook niet verhongeren,' miauwde ze moederlijk, alsof zij één van haar kittens was op het moment. De moeder rol beviel haar toch wel goed.
'Hoe gaat het verder met je? Je bent best afwezig de laatste tijd..' Silverwish wilde geen grenzen overschrijden, en zulke goede vriendinnen waren zij en de Deputy niet. Maar doordat ze wat meer tijd in het kamp door bracht had ze toch het één en ander gemerkt.

I still remember how
we started talking

Silverwish begon er over dat ze zichzelf ook niet moest laten verhongeren. Ze wist dat het niet was om haar te kleineren en dat ze het goed bedoelde. Ze had ergens ook wel gelijk, of nou ja, ze had gewoon gelijk eigenlijk. Alleen Eveningglow was koppig, enorm koppig. Dus ze zou het nooit toegeven. Toch had ze ook geen zin om er over te discussiëren, helemaal niet omdat het vriendelijk bedoeld was. Ze hield er gewoon niet zo van, omdat ze zichzelf nu eenmaal wel vaker wegcijferde. Haar fysieke gesteldheid dan. Ze dreef zichzelf graag tot het uiterste, om zichzelf uit te dagen en om beter te worden. Dus knikte ze maar. Toen vroeg de andere kattin hoe het met haar ging. Ze trok even met haar oren. Glazeheart en Rascal waren eigenlijk de enigen die dat vaak aan haar vroegen. Rascal… ze miste haar broer enorm. Snel liet ze die gedachten weer van haar afglijden en keek Silverwish aan. “De prophecy ik denk er vaak over na.” Ze was het stilzitten eigenlijk gewoon zat, maar dat zei ze niet. Dan zou ze weer tegen Thornstar zijn woorden in gaan en dat behoorde ze niet te doen, helemaal niet tegen andere katten. Toch zat het haar enorm dwars. Ze moesten in actie komen. Ze konden zich toch niet blijven verstoppen, totdat de problemen hun kant op zouden komen?

Een beetje in spanning wachtte ze het antwoord van de Deputy af. Ze had hopelijk geen grens overschreden. Maar Eveningglow leek niet boos, alleen wat ongemakkelijk. Ze keek haar aan en Silver glimlachte zacht naar haar. 'De prophecy ik denk er vaak over na.'
Silver zuchtte en knikte. 'Ja, dat begrijp ik. Onheilspellende woorden.' Ze was blij dat ze in het kamp gebleven was. Zeker met hoe gehaast ze weer terug gekomen waren. BloodClan ruiken op een Gathering, vlak na zo'n Prophecy verteld was? 'Denk je dat het misschien te maken heeft met BloodClan?'

I still remember how
we started talking

Ze knikte toen Silverwish vroeg of ze dacht dat het met BloodClan te maken had. “Ja, dat denk ik wel. Zeker met die verraadster uit ShadowClan.” Miauwde ze toen. “Maar er zijn ook dingen eruit die ik niet begrijp. StarClan is altijd goed met raadsels en ik ben er dan niet zo goed in om af te wachten. Ik doe er liever wat aan.” Zij was nu eenmaal meer van de actie, het liefst de directe actie. Zodat het snel opgelost was en je de ander overrompelde, maar die kans was al verkeken. Toen de leaders er op gestaan hadden terug te gaan naar hun kampen en al was ze het daar niet mee eens geweest, ze ging Thornstar zijn oordeel niet in twijfel trekken. Ze was loyaal aan hem. Ze had een enorm respect voor hem, maar ze waren niet hetzelfde, dat was ergens ook wel goed. Dan konden ze elkaar aanvullen.

Eveningglow knikte. 'Ja, dat denk ik wel. Zeker met die verraadster uit ShadowClan,' miauwde ze. 'Maar er zijn ook dingen eruit die ik niet begrijp. StarClan is altijd goed met raadsels en ik ben er dan niet zo goed in om af te wachten. Ik doe er liever wat aan.'
Silverwish knikte. 'Dat snap ik ja. Ik vind die raadsels ook niet fijn. Waarom kunnen ze niet gewoon zeggen waar het op staat?' miauwde ze met een zachte grinnik. StarClan had vast wel een reden, maar het zou een stuk makkelijk zijn als ze gewoon konden zeggen wat er ging gebeuren en voor wie en wat ze moesten oppassen.

I still remember how
we started talking

“Ik denk.” Miauwde ze na een poosje. Ze was even stil geweest voordat ze antwoord gaf. “Ik denk omdat ze bang zijn het lot te beïnvloeden.” Even gleed haar blik naar de lucht. “Soms fantaseer ik wel eens. Hoe Silverstar het allemaal had gedaan. Of hij het anders had gedaan dan dat Thornstar en ik het nu doen.” Silverstar was zo lang zij zich kon herinneren leader geweest. Ze was opgegroeid met hem als haar grote voorbeeld. Ooit had ze zo willen worden zoals hem, maar ze was geen Silverstar en Thornstar ook niet. Al had hij een hele tijd de rechterpoot van Silverstar mogen zijn. Hij was ook wijs en ze keek net zo tegen hem op als ze dat bij Silverstar had gedaan. Toch waren er puntjes waar zij het niet mee eens was en misschien was dat logisch. Ze waren twee verschillende individuen. Maakte haar dat minder loyaal? Maakte haar dat wel een rechtvaardige deputy? Soms was ze wel eens bang. Bang dat ze het niet goed genoeg deed, dat Thornstar een betere kat naast hem verdiende. Ze twijfelde door de woorden van Jaytail, door haar uitval tegen Rascal en door de prophecy. Als ze maar bezig was dan was er niks aan de poot, maar ze moest niet te veel kunnen nadenken. Zoals nu, nu dat ze in hun kamp afwachten wat de prophecy te betekenen had. Daar kon ze niet tegen, dan ging haar kop met haar aan de haal.

'Ik denk,' miauwde Evening na een poosje. Silverwish richtte haar blik naar de Deputy. 'Ik denk omdat ze bang zijn het lot te beïnvloeden.' Ze richtte haar blik naar de lucht. 'Soms fantaseer ik wel eens. Hoe Silverstar het allemaal had gedaan. Of hij het anders had gedaan dan dat Thornstar en ik het nu doen.'
Silverwish knikte langzaam. 'Dat zou wel eens een reden kunnen zijn ja,' miauwde ze. 'Maar wat Silverstar ook zou doen, ik weet zeker dat Thornstar en jij het ook goed zullen doen. Ik heb er vertrouwen in,' miauwde ze vervolgens en ze glimlachte naar de ander. Ze had het idee dat Eveningglow soms wat extra verzekering kon gebruiken. Silverwish geloofde in ieder geval in haar kunnen.

I still remember how
we started talking

Ze glimlachte door het vertrouwen van Silverwish. Soms had ze dat vertrouwen nodig, van haar Clanmates. Er werd haar te vaak verteld wat ze niet goed deed. Sommige katten mochten haar niet en staken dat ook niet onder stoelen en banken. Sommigen heel sneaky en anderen deden het openlijk. Natuurlijk er waren ook katten die wel in haar geloofden, maar dat zag ze veel minder. Omdat zij altijd veel meer lette op het negatieve. Waardoor ze het eigenlijk alleen maar erger maakte voor haarzelf, het maakte haar chagrijnig en prikkelbaar. Dat verergerde die meningen alleen maar meer. Dus was het fijn als iemand het zo tegen haar zei. “Dankjewel Silverwish.” Miauwde ze dan ook. “Ik zal mij weer even nuttig gaan maken.” Vervolgde ze terwijl ze opstond. “Tot bij sharing tongues.” Ze glimlachte nogmaals naar de kattin, voordat ze aanstalten maakte om uit de boom te springen en een grens te gaan controleren.

Eveningglow leek blij met haar compliment en dat maakte Silverwish ook weer blij. 'Dankjewel Silverwish,' miauwde de Deputy, en Silver knikte met een glimlach. Alles was graag gedaan. 'Ik zal mij weer even nuttig gaan maken,' vervolgde ze vervolgens en ze stond op. Silver knikte nogmaals en stond ook op. Misschien was het ook wel weer goed om even haar kittens weer te controleren. 'Tot bij sharing tongues,' glimlachte Evening. Silver glimlachte terug. 'Tot dan, Eveningglow,' miauwde ze en ze sprong ook uit de boom, maar ging richting de Nursery in plaats van de kampuitgang.

I still remember how
we started talking