they call me devil

Het was nu een maand geleden dat ze haar kittens gehad had. Het was tijd dat ze is gingen kijken hoe groot hun wereld echt was. Shade had Indigo meegenomen deze keer. Ze zou ze niet allemaal in een keer meenemen, dan zouden ze elkaar voor de voeten lopen. Daarbij was Indigo speciaal voor haar. Haar eerstgeborene, haar baby. De sterkste uit het nest. Ze zou zo goed voor haar zorgen. Als ze groot was zou ze de BloodClan gaan leiden en iedereen laten zien waar ze van gemaakt was. Indigo kwam uit de twee beste ouders die ze zich maar had kunnen wensen, het kon niet mis gaan. En Shade zou eindelijk trots kunnen zijn. Haar kinderen op de troon, haar nageslacht zou nog eeuwig in de BloodClan invloed hebben. "Kom Indigo, ik wil je een stukje bij het park laten zien." zei ze tegen haar kleine draakje voordat ze haar liefdevol iets aandrukte met haar staart.

[Indigo & een geheime invaller alleen xoxo!]

Hoewel de omgeving waar ze in opgroeide verre van liefdevol was, merkte Indigo hier voor nu nog niks van. Want liefde kreeg ze in overvloed, ondanks haar de katten waar ze mee omringt was waren de katten in haar directe omgeving - haar moeder en vader - goed voor haar. Indigo groeide als een speer, netjes zoals het moest, en had nu ze de één moon had aangetikt geleerd om zich redelijk goed voort te kunnen bewegen. Soms wou ze nog wel eens over haar eigen poten struikelen, en echt soepel was het allemaal nog niet, maar over een week of twee zou ze lopen alsof ze nooit anders gedaan had. Met haar grote, diepblauwe ogen keek ze naar haar mama toen deze vermeldde dat ze iets zouden gaan doen vandaag; het park bezoeken. Het park was nog een relatief abstract concept voor de kleine kitten, maar ze had er zin in! Onbekenden maakten haar enthousiast en 'het park' was daarop geen uitzondering. Enthousiast trippelde ze dan ook achter haar mama aan, met van die leuke kittenpasjes, en spon hard toen ze aangeraakt werd door mama's staart. "Wa is pawk?" vroeg ze, haar spraak duidelijk nog gelimiteerd maar het was een begin.

Haar kleine frummel die naast haar liep warmde haar normaal koude hart. Ze was zo lief. Indigo en de andere kittens betekende alles voor haar. "Wa is pawk?" vroeg de jonge kitten aan hem. "Het park is een plek waar mensen samenkomen. Hier zijn soms ook honden. Maar daar let ik op, honden zijn heel gevaarlijk." zei ze toen tegen haar baby. Shade haar staart ging langzaam over de kleine kitten haar rug heen. Toen ze eenmaal bij het park aankwamen stapte ze richting het bloemenveldje met Indigo. "Kijk is, dit zijn bloemen. Dit hebben we niet zoveel in het BloodClan kamp. Hier zijn er veel meer." maar toen kwam een geur haar neus binnen, eentje die ze herkende van de vorige keer. "Bloodpaw.." siste de kattin met haat. Alle liefde uit haar ogen verdween in een wenk en Shade ging in overlevingsmode. Ze moest haar baby beschermen en Bloodpaw zou sterven. "Blijf bij mama, Indigo." sprak ze streng.

Dacht hij nou echt dat ze niet door zou hebben dat hij haar gevolgd had? Maar nu was hij te dicht bij gekomen. Shade haar haren gingen overeind staan. De kater was uit op wraak na haar laatste geintje met hem, dat wist ze zeker. Wat ze niet verwacht was was dat hij haar op was komen zoeken in haar eigen gebied. "Het is tijd om afscheid te nemen." gromde de kater naar haar. Haar helblauwe ogen keken recht in die van Bloodpaw. "Denk je nou echt dat ik je zomaar aan mij of mijn kinderen laat zitten?" snauwde ze naar hem. "Je bent nog dommer dan je er uit ziet, Bloodpaw. Mij aanvallen in mijn eigen gebied." bomen die zij markeerde, die van haar clan waren. Hij was nog dommer dan ze gedacht had. "Ren terug naar ShadowClan voordat je jezelf pijn doet, dom kind." maar na die woorden wist ze dat hij dat nooit zou doen. Niet nu zijn ego gekrenkt was door haar. De deuk was groter dan ze dacht. Een grijns toverde ze tevoorschijn terwijl ze Indigo iets naar achteren schoof voordat ze zelf naar voren stoof om haar nagels uit te slaan naar zijn schouders, ze zou hem krijgen. Dit keer ging de kater dood. "Oceanstar is dit keer niet hier om je huid te redden." siste ze bij zijn oor toen ze dichtbij genoeg was.

Haar moeder beantwoordde haar vraag, maar echt snappen deed ze het nog niet. Alleen dat er gevaar was klikte wel, dus bleef ze dichtbij haar moeder. Met een :O-gezichtje keek ze naar de bloemen die haar aangewezen werden, waarna ze hier aan snuffelde. Ze kreeg wat pollen op haar neusje en zacht grinnikte ze. Wat grappig! Ze vond ze heel "Mwooi,". Ze wou er nog wat over vragen aan haar mama, maar deze veranderde plots van houding en geschrokken keek Indigo om zich heen. Ze voelde meteen aan dat er wat mis was en kroop dan ook onder haar moeder, zodat haar rug tegen diens buik aandrukte terwijl haar koppie tussen de zwarte voorpoten door stak. Zo kon ze nog wel alles goed zien maar was ze ook beschermd. Een kater kwam te voorschijn, die kende ze niet. Ze schrok niet heel erg van zijn uiterlijk, immers was ze wel wat gewend in de BloodClan en was dit meer normaal dan gek voor haar. Indigo's haartjes kwamen overeind toen ze hoorde dat haar moeder begon te snauwen. Ze zou haar helpen! Hard spuugde ze naar de kater tegenover haar (net zoals Zenna dat zo kan). Plots werd ze wat naar achteren geschoven en met grote ogen tuimelde ze omver. Snel krabbelde ze weer overeind, in de war waar haar moeder heen was en plots voelde ze zich wel heel exposed in dit onbekende park en de grote wereld.

Hij had de move aan zien komen en draaide bij, zodat hij naast haar stond. Een klodder spuug kwam in haar gezicht die ze snel weg probeerde te vegen. Maar hij was al snel weer op haar afgesprongen en klauwen haakte zich in haar zij en tanden in haar rug. De kattin krijste van de pijn en gooide zich achterover om hem van haar af te krijgen. In haar val sloeg ze haar poten naar hem uit om een gezicht of nek te raken. Ze zou hem pijn doen, het betaald zetten om haar zo te vernederen voor haar baby. Shade drukte zich overeind en wachtte op wat haar tegenstander zou doen. Hoe zou hij dit aanpakken?

Haar klauwen gingen over de wang van de kater heen. Jammer dat ze geen oog had kunnen raken, dan had hij nog meer pijn gehad. Hij trapte echter niet in haar trucje en klom onder haar weg voordat ze de grond geraakt had. Toen ze beide weer goed tegenover elkaar stonden volgde er al snel klauwen richting haar borst en hoofd. Ze trok haar kop in en sprong achteruit. De enige manier om die klauwen voor nu te ontwijken. Ze probeerde haar klauwen terug te slaan naar hem, om hetzelfde geintje andersom ook te flikken. Hij kon niet dichter in de buurt van Indigo komen. Hij was nu eigenlijk al te dicht bij...

Haar poot had hem niet geraakt, maar oh wat wenste ze dat ze de kater zijn ogen er uit kon krabben. Hij hapte naar zijn poot en die trok ze terug zodat zijn tanden daar niet in zouden komen. Maar toen zag Bloodpaw ineens zijn kans en sprintte richting Indigo. Oh nee! Dat ging niet gebeuren. Ze kon nog net zien welke kant hij met haar baby opsprintte en ze zette de achtervolging in. "Laat mijn baby los! Laat haar met rust! Ze is van mij!" grauwde ze kwaad terwijl ze uithaalde naar kater zijn flanken. Ze kon haar nagels over zijn onderrug heen trekken, maar vlak voordat haar poten loskwamen van zijn rug kreeg ze zijn poot met een enorme vaart onder tegen haar kin aan. Shade viel achterover van de kater af en bleef even op de grond liggen. Compleet van de wereld, alles duizelde en haar oren suisde. Ze zag wazig hoe de bruine gevaarte wegrende, samen met haar kind.. haar baby. "Geef mijn baby terug.. ik hou van haar." mompelde ze zacht. Woorden die Bloodpaw niet zou horen en Indigo ook niet meer.

Dit had een leuk uitstapje moeten worden, maar toen ze haar mama hoorde gillen van de pijn was dit een geluid wat niet leuk kon zijn.. Dat wist Indi zeker. Angstig dook ze ineen door het geluid, waarbij ze met grote bange ogen naar de aanvaller keek. Toen deze tijdens het vechten vlak langs haar kwam, sprong ze een meter naar achteren, waarna ze vlug naar een bosje snelde om daarin te schuilen. Mama zou haar zo wel kunnen vinden, toch? Na een kort tijdje hoorde Indigo vluchtige pootstappen en met gespitste oren keek ze hiernaar, haar moeder verwachtend. Maar toen plots de kop van hun belager door het struikgewas verscheen piepte ze akelig. Hij pakte haar vast en hard stribbelde ze tegen. Gelukkig zag ze mama al aan komen rennen. Die zou haar redden! Maar plots viel mama op de grond en met betraande ogen moest Indigo toekijken hoe de zwarte vacht uit het zicht verdween terwijl ze weggedragen werd. Wat... Wat nu? Ze was nog nooit zonder mama geweest. Verslagen hing ze in de bek van Bloodpaw.

Hij was ingelicht over het feit dat Shade was gaan wandelen met Indigo, zijn jonge dochtertje. Natuurlijk vertrouwde hij zijn partner dat ze goed voor de kittens zou zorgen, immers was haar moederinstinct beter dan dat hij ooit zou kunnen veroorloven, maar hier had hij toch wel zijn twijfels over. Meteen na de jacht, nadat het hem te oren was gekomen, had hij alles neer gelegd, een paar taken uitgedeeld en was in de richting van de geur van Shade en zijn dochtertje gerend. Lucht branden in zijn longen, en zijn hart sloeg dubbel zo snel. Er zat hem iets dwars, dit kon niet goed aflopen. De geur van bloed kwam hem tegemoet en voor de eerste keer in zijn leven maakte het hem voel ziek. IJswater stroomde door zijn lichaam heen, maar hij vermande zichzelf en rende verder. In de verte zag hij een zwarte gedaante lichaam. Zichzelf aanspannend rende hij wat harder om uiteindelijk bij het lichaam van Shade te komen. "Nee, Shade. Wat is er gebeurd," mompelde de zwarte kater, terwijl hij zijn snuit in haar vacht drukte. Ze voelde nog warm en hij voelde haar hart kloppen. Waarschijnlijk was ze alleen buitenwesten. Maar er was een geur die hem meteen opviel, die hij woedend maakte, die ervoor zorgde dat hij zijn bloed voelde koken. Shadowclan. Die vervloekte clans hadden het weer geflikt. Niet alleen hadden ze zijn partner buiten westen geslagen, hij kon Indigo ook niet meer vinden. Angst omvatte zijn hart, terwijl hij één met één optelde en de conclusie trok dat Shadowclan zijn kitten had gestolen. Cobra zakte door zijn poten en bleef bij Shade liggen. Hij mocht niet te kwaad worden, hij moest zijn emoties onder controle houden. Hij moest wraak nemen op Shadowclan.

Hoe lang ze daar knock out op de grond lag wist ze niet, wat ze wel wist was dat elke seconde dat ze daar lag Indigo verder van haar weg zou zijn. Ze wou haar baby terug, haar meisje. Maar ze was gestolen. Toen Shade weer bij kwam voelde ze dat er iets naast haar lag, de geur verried dat het Cobra was. "Cobra.." zei ze zachtjes. Ze wreef over haar hoofd heen en probeerde iets rechterop te gaan zitten. "Indigo is gestolen, door Bloodpaw uit ShadowClan." de kater zou niet van haar af zijn. "Ze moet terug komen. Ik wil haar terug hebben, nu." nieuwe woede, energie verzamelde zich in haar woorden. "Ik trek dat gevlekte joch zijn kop er af en maak een warm kleedje van zijn vacht voor Indigo." snauwde ze toen. Haar blauwe ogen schoten naar die van Cobra. Ze kon niet zomaar binnen walsen bij ShadowClan, maar ze zou Indigo terug halen.