baby i'm angry

Ze was boos de apprentice den in gegaan. Ze had verder ook niet meer omgekeken naar het toneelspel wat nu haar familie was. Alles lag aan diggelen en ze was boos. Zo ontzettend boos. Hoe konden Firedance en Mistgaze zo liegen tegen hun? Waarom waren Flintpaw en Stormpaw niet zo boos als zij was? Ze zou haar energie wel voor iets anders gebruiken dan nadenken over wat haar moeders samen bekokstoofd hadden. Ze zou haar nest gaan maken. Buiten vond ze nog genoeg spullen om een fatsoenlijk nest uit te kunnen bouwen, alles wat ze nog meer nodig had zou ze later wel bij elkaar zoeken. Mos en wat takken waren voor nu wel voldoende. Met haar poten probeerde ze alles goed in elkaar te zetten zodat het stevig zou zijn, maar ze merkte dat elke keer alles uit haar poten viel of takken los schoten en wegsprongen. Zachtjes vloekend zat de grijzige poes in de apprentice den voordat ze zich in haar half gemaakt nest liet vallen. Dan maar zo.

& waterpaw

Hijzelf was ook nogal van slag. Maar meer omdat ze Mistgaze zo lieten gaan. Dat ze hun rug gelijk naar de kattin hadden gekeerd. Zijn kop zat ook vol van de vragen. Vragen die onbeantwoord waren en ook zo zouden blijven. De hitte van het moment was al af gaan koelen, en iedereen probeerde zijn best te doen om verder te gaan met hun taken. Terwijl er anderen achter Mistgaze aan waren gerend. Hijzelf had ook geprobeerd om mee te gaan, of om zelfs alleen achter de medicine cat aan te rennen. Maar Swallowflight had hem verteld dat hij te jong was om zaken de zijne te maken. Dus was hij met een lage kop naar de apprentice den toe gestapt. In de hoop om Ardentpaw te vinden. Of iemand die hem wat kon afleiden.

In plaats daarvan vond hij een nogal pissige Heatherpaw, die zich koppig op een half gelukte nest liet vallen. Waterpaw wist al genoeg dat hij voorzichtig moest zijn met katten die hun dag niet hadden. Maar voor de jonge kattin was het natuurlijk anders. Het was ook niet makkelijk om op jouw apprentice ceremonie achterkomen dat jouw moeder juist een medicine cat was. En al helemaal niet als de hele Clan het wist.
Toch liep hij op Heatherpaw af. Een kleine, maar toch onzekere glimlach op zijn gelaat. Als er niemand voor haar was, dan kon hij het wel zijn. Bovendien waren ze allebei behoorlijk geschrokken door de plotselinge situatie. Ze konden elkaar wel helpen. "Hey," miauwde hij. Zijn stem wat lichtelijk schor. Hij schraapte zijn keel. "Gaat het?"

Het was vreselijk. Haar nest was mislukt, haar dag was verpest. Haar echte moeder was hem gepeerd en over haar 'nep' moeder wist ze niet hoe ze zich moest voelen. Nog nooit had Heatherpaw gewenst om in een andere clan te zitten, maar vandaag was toch wel een moment dat ze een schietgebedje naar Starclan deed.

Iemand stapte binnen. En als het iemand was om haar de les te lezen of om te vertellen dat het 'wel goed kwam' dan zou ze zijn kop er af trekken. Haar ogen gingen omhoog, het was Waterpaw. Ze wist dat hij dik was met Mistgaze, hij hing graag in de medicine cat den. Zij haatte de geur van muffe kruiden maar hij leek er door aangetrokken. "Hey," klonk het van de apprentice. Ze hoorde de emoties in zijn stem, die hij schraapte om ze weg te krijgen. "Gaat het?" het was een obvious vraag, het ging niet. Ze schudde haar hoofd, er kwam nog geen woord uit haar keel. Ze stapte van haar nest af en wees met een poot. "Mijn nest is mislukt, mijn ceremonie is naar de knoppen, mijn echte moeder is een medicine cat en mijn vader is.." ja.. wat wist ze nou van Rowanflight af? Ze kende hem persoonlijk amper. Hij was wel is bij hun geweest toen ze kits waren, maar hij had zich altijd raar gedragen rond hen. En nu snapte ze waarom. "Ik weet niks van mijn vader, buiten dat we dezelfde clan delen." stamelde ze toen.

Hij had eerlijk gezegd een uitbarsting verwacht. Want het was duidelijk dat het niet ging, en dat kon hij haar ook niet kwalijk nemen. Maar Heatherpaw schudde haar kop alleen maar, en wees naar haar nest. Of... Wat van haar nest overbleef. "Mijn nest is mislukt, mijn ceremonie is naar de knoppen, mijn echte moeder is een medicine cat en mijn vader is.." Hij keek haar aan met een bezorgde blik toen ze voor kort pauzeerde. Langzaam zette hij een stap naar voren, voor hij weer van het nest terug naar de jonge kattin keek. "Ik weet niks van mijn vader, buiten dat we dezelfde clan delen." Eindigde ze maar.
Waterpaw was stil voor een paar seconden. Wanhopig op zoek naar iets om te zeggen, zonder dat hij per ongeluk tegen haar haren in streek. "Jouw vader was een goede warrior," probeerde hij haar te helpen. "Dat is alles wat ik weet. Hij kan streng zijn maar hij geeft wel om ThunderClan." Er kwam een kleine glimlach op zijn gelaat. "Jouw moeder ook." Zijn glimlach verdween al snel terwijl hij weer naar beneden keek. "Tot nu toe, dan." Kwam er als volgt, zachtjes. Bijna een gemompel. Hij wist niet wat hij nu moest doen zonder Mistgaze. Zonder iemand die zijn gezelschap wel kon verdragen.

Nog een stilte kwam er als volgt, waardoor Waterpaw uiteindelijk op de apprentice af stapte en zijn staart tegen haar schouder aantikte. "Kom," miauwde hij plots. In hoop om de stressvolle sfeer in de apprentice den te verzachten. "Je mag in mijn nest slapen vanavond. En morgen help ik je om een nest te bouwen, als je wilt." Stelde hij voor. Hij deed het immers om behulpzaam te zijn. En slapen in een kapotte nest was het laatste wat Heatherpaw nodig had.