The end.

Onderwerp: The end. di 10 dec 2019 - 13:09

Met een lege blik keek de zwarte warrior naar het stukje water die gevuld was met diens giftige en klemmende waterplanten. Er zwommen enkele vissen rond maar enkel een kat met een doodswens zou hier proberen te jagen, de kans was groot dat je als je in het water viel, je er niet meer uitkwam. Lucentnight bleef dus mooi aan de droge kant zitten maar bleef in het water staren als een havik die een muis in de gaten hield. Ze wist dat hier twee katten gestorven waren. Een queen en een elder. De kittens hadden het overleefd. Gered door de blinde elder, al had het zijn eigen leven wel gekost. Ze vond het dapper. Heel erg zelfs. Want nu ze er zo nadacht.. had zijzelf het misschien niet eens gedaan. Als ze haar zelf nu de vraag moesten stellen dan durfde ze daar niet eerlijk op te antwoorden. Lucentnight was een warrior die nergens voor leek te vrezen, die veel meegemaakt had en daardoor de moed en strekte had van een leeuw, of zo zeiden dat. Maar toch, diep van binnen, ergens ver weg verstopt, was er iets wat niemand van haar wist: en dat was dat ze huiverde voor

de

dood.

Onderwerp: Re: The end. di 10 dec 2019 - 15:10

Met een snelle haal liet Rainpaw haar poot door het water gaan. Ze rilde door het koude water dat bleef plakken aan haar pootje, maar in elk geval had ze wel de prooi weten te bemachtigen die ze wilde vangen. Met een tevreden blik in haar ogen keek ze naar de vis. Hij was niet heel erg groot van formaat, maar hij zou toch zeker één of twee elders kunnen voeden. Ze legde de prooi aan de kant en dacht er even over na om er nog eentje te vangen, maar ze begon zich een beetje loom te voelen. Ze was gisterenavond een beetje te laat gaan slapen en dat voelde ze wel, zeker omdat ze mee had gemoeten op ochtendpatrouille. Ze had na de patrouille echter geen slaap kunnen vatten en was daarom maar wat gaan jagen. Ze hoopte dat ze er morgen niet weer vroeg op uit moest, want ze kon straks wel een goede nacht slaap gebruiken. Met de vis in haar bek wilde ze teruggaan naar het kamp, maar haar blik bleef hangen op een zwarte pels. Ze wiebelde met haar oortjes toen ze Lucentnight herkende die met een sombere blik naar het water aan het kijken was van the Lily Pool. De stroom waar Rainpaw in aan het vissen was geweest en de poel waar Lucentnight naar staarde, grensden vlakbij elkaar en lagen op dezelfde weg naar het kamp. Rainpaw besloot om een stop te maken bij de young warrior om zich ervan te verzekeren dat alles oké was met haar Clanmate. “Is alles in orde, Lucentnight?” Ze kwam naast de she-cat staan en keek naar het water. “Waar ben je naar aan het kijken?” vroeg ze vervolgens op een verwarde toon.