[Open] Having a look around

Een trotse blik was in haar vrolijke, vlammenkleurige ogen geprint, een brede glimlach op haar asgrijze lippen. De jonge poes Cinderflame keek met een vrolijke blik uit over vierboom vanaf de rand van de helling die het heilige grondgebied van Starclan scheidde van het Shadowclan territorium. Rustig ademde ze de lucht in, en weer uit. Haar naam was pasgeleden veranderd, van de luttele apprentice naam, Cinderpaw, naar Cinderflame. Nog steeds was haar karakter weinig veranderd, nog steeds was ze onschuldig, vrolijk en vriendelijk naar iedereen. Ook haar lengte liet wat de wensen over, ze was compact, en klein, met een dikke, pluizige vacht. Het was net alsof de poes in zwart wit was, behalve haar ogen dan.
Voorzichtig gleed ze naar beneden, ze liet het stof iets oplaaien. Haar ogen knipperden nieuwsgierig terwijl ze het verlaten terrein overzag, of tenminste, het leek verlaten. Wie kwam hier dan ook buiten de gatherings om? Zij, oké, maar zij gewoon uit nieuwsgierigheid. Gewone warriors hadden vast wel wat beters te doen dan dit. Ze maakte zich dus ook niet veel zorgen over dat ze iets problematisch tegen zou komen. Naja... Cinderflame maakte zich sowieso bijna nooit zorgen.

Spoiler:

Chocoladebruine pootjes trippelde over de grond. Grasgroene ogen staarde in het rond. Nieuwsgierig als altijd liep de jonge kater lang de grens van het Shadowclan gebied. Hij was het gebied een beetje ontsnapt omdat het toch saai werd daar binnen. En buiten het territorium waren zo veel leukere dingen te doen en te zien.
Nu zat hij achter de grijze staart van de jonge warrior Cinderflame aan. Hij vroeg zich af of ze het door had dat hij haar volgde. Ach, wat maakte het uit. Hij vond het leuk en daar ging het om. Soms leek het moeilijk te bevatten dat Autumnpaw een apprentice was, want meest al gedroeg hij zich als een kitten. Nieuwsgierig, speels en totaal niet bang voor vreemde dingen. Tevens was hij nogal atrem en kon daarom nogal vreemd uit de hoek komen. Ach, de meeste Shadowclan katten kende hem. Dus dan hielden ze er wel rekening mee. Hoopte hij in ieder geval.
Door zijn gedachtengang de vrije loop te laten, was hij de staart van Cinderflame kwijt geraakt. Damn. Nu moet hij gaan zoeken. Met een zucht liet hij zich op zijn buik vallen en probeerde de geur van de grijze poes te vinden. Ah! Daar dus. Snel sloop hij achter de geur aan, het boeide hem niet echt dat zijn chocoladebruine vacht vol met bladeren kwam te hangen. Schijt eraan, die haalde hij er zo wel uit.
Uiteindelijk zag hij de grijze poes weer. Met een glimlach liep hij naar haar toe. "Hallo Cinderflame," zei hij vrolijk, terwijl hij voor haar neus ging zitten. "Hoe bevalt het als warrior?" vroeg hij daarna. Er glom iets van nieuwsgierigheid in zijn grasgroene oogjes.

[Open] Having a look around Sigautumnslate

Met grote ogen keek Cinderflame rond naar vierboom. Het zag er heel erg anders uit in het daglicht. Natuurlijk, ze was er wel eens op gatherings geweest. Maar dan is alles verlicht in het zilveren licht van de maan, en dat zorgde er op de één of andere manier voor dat alles er heel erg vreemd, nou ja, niet vreemd, anders, uitzag. De kleine poes knipperde verbaasd met haar vlammenkleurige ogen terwijl ze rustig rondkeek, een stapje naar voren zettende. Rustig was echter... Een relatief begrip, en voor Cinderflame was rustig eerder het moment dat ze niet hyper zat rond te stuiteren. Haar oogjes gingen nog steeds vrolijk en vlug heen en weer, en ze kon nog steeds niet stilzitten.
Een plotselinge stem liet haar haar oren spitsen, en meteen draaide ze haar kop nieuwsgierig om. Ze leek niet te schrikken, er was alleen maar nieuwsgierigheid en vrolijkheid in haar ogen af te lezen. Cinderflame kreeg je niet snel op stang. "Hallo Autumnpaw!" Miauwde ze vrolijk, soms kon je je echt afvragen hoe ze een warrior was geworden, ze was nog steeds zo hyper als een nieuwe apprentice. "Het bevalt prima! Al is de warriors den wel wennen, iedereen is er zo serieus, er is bijna geen lol aan soms." Miauwde ze, terwijl er een vrolijke zucht van haar lippen rolde. "En hoe gaat het met jou dan? Bevalt het leven als apprentice?" Kaatste ze de vraag vrolijk terug.

Spoiler: