We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Lichtelijk hijgend bracht ze haar poten eindelijk tot stilstand boven aan de outlook rock. Een stevig, licht fris windje waaide door haar half lange vacht. Moonpaw was allang blij voor de verkoeling die het haar lichaam bracht na de sprint die ze zojuist door het halve territorium had getrokken. Rennen was toch een van de meest bevrijdende activiteiten die er waren, en dank Starclan voor het feit dat ze er nog goed in was ook. Wanneer ze erg haar best deed, kon ze zich soms daadwerkelijk inbeelden dat ze van alles kon wegvluchten. Natuurlijk was dat niet de waarheid, immers moest ze altijd uiteindelijk stoppen om op adem te komen. Enkel voelde ze zich nu al een stuk meer opgelucht dan ze in het kamp had gedaan, en gunde zichzelf wat tijd om op adem te komen terwijl ze van het uitzicht genoot
De zwarte kater was erg geconcentreerd naar het kleine vogeltje aan het staren. Nog een paar kleine pasjes en hij zou kunnen springen... En toen zoefde er zomaar een kat voorbij, waar het vogeltje natuurlijk van schrok. Daar ging het vogeltje... Shadefeather zelf was ook een beetje geschrokken door de opeens voorbij rennende kat, maar hij herstelde zichzelf snel weer. De kater kwam overeind om boven het gras uit te kijken en zag daar de Apprentice Moonpaw. Ze was gestopt bij de Outlook Rock. Shadefeather trippelde op de kattin af en sprong naast haar op de steen. 'Hallo daar, Moonpaw. Lekker een eindje gerend?' vroeg hij met een glimlach.
Rustig gunde ze zichzelf de tijd om weer wat op adem te komen bovenaan de rots. Haar poten tintelden licht, maar ze voelde zich opgelaten na dat sprintje. Allicht een beetje nutteloze energie verspilling, maar ze bestempelde het liever zelf als training. Binnen de kortste keren zou ze sneller zijn dan de konijnen, en dat idee bracht een tevreden glimlach op haar gelaat. Deze verdween lichtelijk toen ze plots gezelschap kreeg. Bij zijn opmerking knipperde ze wat verbaasd met haar ogen. Oh, dus die zwarte schim waar ze langs was gerend bleek een kat te zijn. "Goedemiddag Shadefeather," begroette ze de ander beleefd. "Ja, even de poten strekken. Uhm, heb ik je gestoord?"
Moonpaw keek hem een beetje verbaasd aan. 'Goedemiddag Shadefeather,' begroette ze hem beleefd, alsof hij al een oude senior was. Shade grinnikte zachtjes vanbinnen en bleef haar vrolijk aankijken. 'Ja, even de poten strekken. Uhm, heb ik je gestoord?' 'Aah, ik zou nee willen zeggen, maar misschien een beetje wel ja,' antwoordde de kater met een grinnik. Dat vogeltje was nu toch weg, dus waarom zou hij zich er druk over maken? Hij haalde dus ook zijn schouders op. 'Maar ik vind wel weer een andere prooi.' Altijd positief blijven! 'De poten strekken is natuurlijk ook heel belangrijk. Ik doe dat iedere dag, nou, je wil niet weten hoeveel prooi ik daarmee wegjaag,' lachte hij.
Oh. Dat was niet de bedoeling geweest. Lichtelijk schuldig maar bovenalles beschaamd keek de poes weg, al verborg ze deze emoties al snel weer, te trots om ze lang te laten zien. "Dat... Was niet mijn bedoeling," sprak ze alsdoende een verontschuldiging. De zwarte kater leek niet echt aangedaan door haar verstoring, maar het lag Moonpaw niet bepaald lekker. Ze gunde hem dan ook maar een half gemeend glimlachje op zijn laatste, lachende woorden. "Je bent een goede jager, Shadefeather, dat zal vast niet," vleide ze hem. "Zou je, uhm, dit niet aan mijn mentor willen zeggen?" sprak ze lichtelijk nerveus. Noch Shadefeather noch haar mentor Scarface leken in eerste oogopslag katten die dit kleine foutje tegen haar zouden gebruiken, maar Moonpaw wist hoe het er aan toe ging in haar familie en keek er niet naar uit om door Scarface gestraft te worden zoals haar vader straffen kon.
'Dat... Was niet mijn bedoeling,' sprak Moonpaw verontschuldigend. Hij merkte dat ze zich een beetje schaamde. Shadefeather glimlachte vriendelijk naar haar. 'Het maakt niet uit, Moonpaw. Ik vang wel een ander,' probeerde hij haar gerust te stellen. 'Je bent een goede jager, Shadefeather, dat zal vast niet,' vleide Moonpaw hem vervolgens. 'Zou je, uhm, dit niet aan mijn mentor willen zeggen?' sprak ze toen. Hij merkte dat ze nerveus was. Hij keek haar een beetje verbaasd aan. Hij moest ook even nadenken wie haar mentor ook al weer was, maar als het goed is was dat Scarface. Waarom zou hij het überhaupt aan hem vertellen? Er viel toch niets te vertellen? 'Ik zal hem niets vertellen, Moonpaw. Je kon er ook niets aan doen, echt. Het geeft niets,' miauwde hij met een kleine glimlach, maar wel was hij enigszins verbaasd over haar reactie. Wat verwachtte ze dat er zou gebeuren?
Onderwerp: Imbalance 
di 15 okt 2019 - 23:45
