Luckiest

Het was al weer 2 manen geleden. De tijd ging zo snel. Ze werden al zo groot. Toch herinnerde ze zich de geboorte als de dag van gister. Het was op het eind niet makkelijk geweest, maar ze waren allemaal gezond en levend op de wereld gekomen, wat natuurlijk het belangrijkste was. Silver keek naar haar drie kittens, haar blauwe ogen vol liefde. De oudste en jongste waren aan het slapen, maar ze zag dat het zwart-witte poesje genaamd Cloverkit wakker was.
Silverwish boog voorover en gaf haar een paar likken tussen haar schattige oortjes. 'Goedemorgen Cloverkit,' miauwde ze, zachtjes zodat ze de anderen niet wakker zou maken. 'Heb je lekker geslapen?' Vroeg ze tussen de likken door.

+ Cloverbaby <3

Cloverkit was de meest rustige van de drie. Ze hield zich stil waar haar broers druk aan het spelen waren. Ze was kalm aan het rond kijken, een beetje slaperig nog. De zon leek pas net opgekomen te zijn en ze voelde gewoon dat het daarbuiten veel kouder was. Dus bleef ze liever dicht tegen haar mama aan liggen. Ze keek dan ook vrolijk, snorrend op toen ze opeens een lik van haar moeder kreeg. ‘Mogge!’ piepte ze enthousiast. Daarna knikte ze vrolijk toen ze vroeg of ze lekker had geslapen. ‘Uhu!’ zette ze enthousiast bij. Daarna drukte ze zich stevig tegen haar moeder aan, die nog lekker warm was. Ze vond de grond verder meestal maar zo koud. Ze was het liefst de hele dag rond haar moeder, die wist zoveel dingen. Zoals... ‘Wat is da?’ miauwde ze, waarna ze naar een groot, pluizig wezen wees die net door iemand de nursery binnen werd gedragen. Het was grijs en had een hele lange, wollige staart.

Haar dochtertje begroette haar opgewekt en benadrukte dat ze goed had geslapen. Silverwish glimlachte opgelucht. Niet dat ze had gevreesd dat ze een slechte nachrust hadden gehad, dan had ze het waarschijnlijk wel gemerkt. Ze vond het fijn om te weten dat haar kleine meisje lekker had geslapen.
'Wat is da?' miauwde Cloverkit vervolgens en ze wees ergens naar. Silver volgde haar uitgestrekte pootje en zag hoe een eekhoorn naar binnen werd gedragen. Ze glimlachte en keek weer naar Clover.
'Dat is een eekhoorn. Dat eten wij als prooi. Maar voordat jij zulke grote prooien nog kan eten zul je eerst nog even moet wachten,' legde ze uit. 'Eekhoorns zitten meestal in bomen, het is soms best lastig om ze te vangen,' vervolgde de bengal.

Cloverkit haar oogjes bleven hangen op het wezen wat haar net werd uitgelegd dat het een eekhoorn was. Haar blauwe oogjes waren groot, waarna ze giechelde. Leefden ze in bomen! Wow! Moest je dan heel hoog klimmen om hem te vangen! Ze wilde dat ook leren. Maar mama kon ze vast wel vangen. Ze draaide haar vrolijke gezichtje weer naar haar moeder en duwde snorrend haar gezichtjes tegen haar wang. ‘Maar jij kan da wel!’ kirde ze toen vrolijk, waarna ze haar gezichtje vrolijk knikte. Het duurde niet lang voordat kleine Cloverkit zelf maar eens op onderzoek wilde. De eekhoorn was zo groot! Groter dan zijzelf. Ze begon te spartelen met haar voetjes en klom het nest uit. De eekhoorn was al neergelegd bij één of andere queen, maar ze moest en zou kijken!

Haar dochtertje keek met grote verwondering naar het gekke beest, de eekhoorn dus. Ze glimlachte toen ze haar vrolijke gezichtje zag en toen ze snorrend haar gezicht tegen haar wang duwde. 'Maar jij kan da wel!' kirde ze vrolijk waarna ze knikte.
Silver grinnikte en knikte. Ze herinnerde haar eerste eekhoorn nog goed hoor. Zeker met Olive's bezorgde opmerkingen vanaf de grond.
Cloverkit spartelde met haar pootjes en klom het nest uit. Heel even wilde Silver haar tegenhouden, maar weerhield haarzelf daarvan en liet haar haar gang gaan. Toch hield ze haar in de gaten en liep achter haar aan toen ze zich verwijderde van het nest. Wat ging ze doen?

Cloverkit kwam uiteindelijk weer op vier pootjes terecht. Ze snorde vrolijk en begon richting het wezen te kruipen. Ze werd niet tegengehouden, maar er kwam ook geen woord uit haar moeder. Dus het moest vast goed zijn. Op pootjes die af en toe gemaakt leken van elastiek wist ze de eekhoorn te bereiken. Ze snuffelde aan de pluizige staart, die aan haar neus kietelde waardoor ze moest niezen. Ze giechelde en liep wat verder op de eekhoorn heen. Het was echt enorm! Hoe kon iemand dit ooit opeten. Of vangen? Je kon een hele nursery vast voeren met zo'n enorme prooi. Ze giechelde nog een keer en keek achterom naar haar moeder. ‘Gjoooot!’ kirde ze vrolijk, waarna ze een nieuw avontuur in haar kopje kreeg. Erop klimmen! Dan zou ze vast een heuze jager lijken. En met alle kracht die ze kon verzamelen probeerde ze op het beestje te klauteren.

Ze volgde de kleine Cloverkit op de poot, die zo te zien alleen de eekhoorn in het oog had. Silverwish wist dat het een eekhoorn van iemand anders was, maar ze wilde haar dochter er niet van weerhouden om te ontdekken. Ze zou er wel voor zorgen dat er niets mee zal gebeuren. Inmiddels had Cloverkit aan het beest gesnuffeld, gevolgd door een niesje. Ze draaide naar haar om. 'Gjoooot!' kirde ze vrolijk. Silver grinnikte en knikte. 'Zeker groot ja.' Voor haar was het een normale prooi, maar voor de kleine Clover was het zeker een groot beest.
Het jonge poesje wilde er vervolgens op klimmen. Alleen ging dat nog niet zo heel gemakkelijk. Silverwish kon het niet laten en zachtjes duwde ze met haar neusje tegen haar achterwerkje, om haar zo op de eekhoorn te helpen. 'Kijk is aan,' glimlachte ze.

En daar was ze dan! Ze was er helemaal zelf op geklommen. Ze had niet eens gevoeld dat ze een beetje hulp had gekregen. Nee, in haar gedachten had ze dit helemaal zelf gedaan. Ze grinnikte en met een brede lach op haar snuitje probeerde ze op de gladde pels van de eekhoorn te balanceren. Ze giechelde en knipperde met twee verwonderde oogjes naar haar moeder. Ze voelde zich opeens zo ontzettend groot! Haar moeder leek ook best wel trots. Hihi, dat kon ze wel snappen. ‘Ik gjoot,’ stelde ze toen vast. Ze giechelde nog een keer, maar het duurde niet lang. Want voor ze het wist gleden haar pootjes weg en tuimelde ze als een zak aardappelen gewoon er weer vanaf en met een zachte plof eindigde ze op de grond. Verdwaasd keek ze weer op, waarna ze met haar koppie schudde. ‘Huh?’ Ze had zich niet eens echt zeer gedaan, ze was eerder gedesoriënteerd.

Clover was helemaal blij dat ze erop geklommen was. Wel met een beetje hulp, maar dat maakte niet uit. Ze was immers nog jong, en soms had je hulp nodig. Het kleine poesje keek haar trots en blij aan terwijl ze op de eekhoorn balanceerde. 'Ik gjoot,' stelde ze vast. Silver grinnikte zachtjes en knikte. 'Je bent zeker groot, ja,' miauwde ze. Ze was zo blij dat haar kittens het goed hadden. Ze waren vrolijk, gezond. Dat is toch echt wel het mooiste wat je als moeder kan wensen. Ze wenste dan ook vurig dat ze voor altijd zo blij en gelukkig bleven.
En natuurlijk had ze dat niet moeten doen, het leek wel alsof het universum tegen haar was. De kleine Cloverkit verloor haar balans en tuimelde van de eekhoorn af. Oh jee, oh gossie, als ze haarzelf maar niet zeer had gedaan, ging het door Silvers kop heen. Snel boog ze naar haar dochter toe om haar te onderzoeken. Geen bloed? Geen traantjes? Zag er naar uit van niet. Clover leek wel een beetje in de war.
'Woops, viel je er zomaar af?' miauwde ze en ze begon haar dochter zachtjes te likken. Misschien zou het helpen voor de schrik? 'Je hebt toch geen pijn?'

Haar momentje van grootsheid was helaas maar van korte duur, want voor ze het wist lag ze ook alweer op de grond. Haar moeder stond al snel boven haar met die grote, blauwe ogen. Ze giechelde en duwde haar pootjes naar haar neusje. Ja nee, ze had geen pijn! Ze was nog helemaal heel. Kijk maar! Ze stak al haar vier voetjes de lucht in, bewijzend dat ze nog hartstikke sterk was. Ze had geen pijn. Ze rolde weer op haar buikje, waarna ze vanuit haar liggende houding direct in de lucht sprong en probeerde haar moeders oren te pakken. Want nou ja, kom op mama! Nu was het aan haar om belaagd te worden. Ze gromde speels, waarna ze met onhandige voorpootjes in de lucht bleef slaan. Ze zou haar pakken hoor! Pas maar op, ze zou een super sterke warrior worden!

Gelukkig had ze geen pijn en zo te zien ook geen schrik. Haar dochter giechelde en duwde haar neus weg. Silver glimlachte en bewoog gedwee haar kop wat naar achter. Zo kon ze ook mooi zien hoe Cloverkit met haar vier pootjes in de lucht stak, alsof ze wilde laten zien dat alles er nog aan zat. De Queen glimlachte liefdevol en knikte. Daarna kwam Clover weer overeind en ging op haar achterpootjes staan. Ze gromde wat en Silverwish grinnikte. 'Ooh, wat ben jij groot en sterk,' miauwde ze. Ze had er zoveel plezier in om haar kits zo blij te zien.

Cloverkit stond maar voor een paar seconden op haar achterpootjes, want zo balanceren was nog best lastig. Maar haar moeder was onder de indruk en daar ging het om. Ze giechelde en met grote, blije oogjes waggelde ze naar haar moeder en gaf kopjes aan haar voorpoten, waarna ze trots omhoog keek. Hihi, dit was natuurlijk een grote afleidingsmanoeuvre, want nu zat ze dicht genoeg en zou ze haar mama lekker kunnen hoeken. En laten zien hoe sterk ze wel niet echt was! Want dat wilde iedere kitten toch? Een sterke warrior worden! Cloverkit sprong weer op met beide pootjes en probeerde haar moeder op haar wangen te slaan. Hihi mama! Pak aan!!

Clover leek helemaal blij en daar deed ze het voor. Ze zou alles voor haar kittens doen, haar leven geven als het nodig was. Maar hopelijk hoefde dat niet, want ze wilde ook nog wel heel graag levend genieten van haar drie kleintjes. Clover kwam op haar af en gaf haar voorpoten allemaal kopjes. Silver grinnikte zachtjes en gaf haar ook een licht kopje. Maar Clover had andere plannen, want plots stond ze weer op haar achterpootjes en gaf ze haar een mep tegen haar wang. Silver bewoog verbaasd wat opzij maar lachte toen toch. 'Wat doe jij nou, Clover? Mij aanvallen?' mauwde ze licht uitdagend. 'Kom maar op dan hoor!'

Pats! Daar was hij hoor, ze had haar moeder mooi gehoekt! Ze landde weer op haar vier pootjes en ze giechelde opgewonden. Mama leek even in de war, maar uiteindelijk moest ze ook lachen. Cloverkit sprong giebelden in het rond, kijkend met pretlichtjes in haar ogen. ‘Ikke kjijge!’ miauwde ze stoer, waarna ze haar meest gevaarlijke grom liet horen. En daarna daagde haar moeder haar zelfs uit! Oeh, dit werd zo wel heel erg leuk. En meteen wierp ze zo snel haar korte pootjes konden, zich op de staart van haar moeder, die natuurlijk één van de mooiste dingen was om mee te spelen. Hij zwierde zo leuk in het rond. Ze zou hem te pakken krijgen, alsof het de eekhoorn was die er lag en ze zou hem vangen ook!

Cloverkit nam de uitdaging graag aan en met plezier zag ze hoe haar blauwe oogjes vrolijk twinkelde. 'Ikke kjijge!' miauwde Clover stoer, waarna ze gromde. Silver grinnikte zachtjes en knikte. 'Ohh, spannend,' reageerde Silver. Ze probeerde zo serieus mogelijk te klinken, maar ze kon de gelukkige glimlach op haar gezicht maar moeilijk verbergen. De kitten viel vervolgens haar staart aan, iets waar ze niet helemaal op gerekend had. Toch lachte ze hartelijk en zwiepte ze haar staart naar links en naar rechts zodat Cloverkit ermee kon spelen. In het begin deed ze nog rustig aan, maar ze maakte het steeds een beetje moeilijker voor haar.

<sub>Cloverkit rende van links naar rechts, zo snel als haar pootjes haar konden dragen. Ze sloeg als de staart over haar kopje ging. Ze haalde álles uit de kast. Ze was een heuse jager hoor. Maar al snel werd ze wel heel erg moe van dit spelletje. Ze pufte en steunde, maar de staart was haar toch te snel af. Maar het was goed zo! Want ze had er hartstikke veel plezier mee gehad. Ze gaf op en liep naar haar moeder toe, waar ze zich gapend tegen aan wierp. Ze plofte naast haar neer en rekte zich uit, om vervolgens zich snorrend in haar moeders vacht op te rollen en ze viel direct in een slaap, met dromen dat ze op eekhoorns jaagde. En ook in haar dromen ontsnapte ze iedere keer net...

- Clover topic uit</sub>

Silverwish keek genietend toe hoe haar dochtertje naar haar staart sloeg. Voor een kitten was dit natuurlijk een geduchte tegenstander. Silver maakte het steeds een beetje moeilijker, maar Clover leek er niet al te veel moeite mee te hebben. Dat was goed om te weten en het stelde haar ergens ook wel gerust. Dat betekende dat ze later vast een uitstekende jager zou worden. Toch was Clover nog een kitten, en die werden nou eenmaal sneller moe dan Warriors. Het zwart-witte poesje stopte met spelen en wierp zich met een gaap tegen haar aan. Silver glimlachte en sloeg haar staart om haar heen. Zachtjes likte ze tussen haar oren terwijl Cloverkit naar dromenland vertrok.

Topic uit