An honest day's labor

Met de klok mee had Talon alle ingangen in de grot bestudeerd, zich inprentend waar elke grot zich bevond en waar die voor diende. De lay-out was simpel genoeg, maar hij zou liegen als hij had gezegd dat het er niet erg verwelkomend uit zag. Het idee om in een grot te slapen stond hem vreemd bij, een kater die zijn hele leven onder de sterren had geslapen. Maar het bood meer beschutting dan wat dan ook, en het beschermde hem tegen de ijskoude windvlagen buiten.

Tenslotte kwam hij bij de laatste grot aan. Een kleine doorgang die leidde tot een souterrain omgeven met ondiepe poelen. Een dunne opening helemaal bovenaan wierp een streep licht naar binnen. Het was een vochtige, doch kille plek en hij ontzag iedere kat die hier zou moeten slapen. De geur van zowel Starteller, als een andere onbekende geur was hier sterk. Een kat die hij nog niet had ontmoet? Toen hij door de ingang stapte merkte hij Starteller pas op, verhuld in schaduwen. "Het spijt me, ik realiseerde me niet dat dit jouw plek was." Verontschuldigde hij zich met een knik.

+ Starteller

_{Drup.. drup.. Starteller volgde de vallende waterdruppels met haar ogen terwijl ze van de druipstenen af vielen en zich mengden met de kleine poelen die hieronder gevormd waren. De rimpelingen van het water waren normaal, maar toch bleef ze het langer in de gaten houden, voor de zekerheid. Straks miste ze nog wat.. Misschien was er nog iets wat ze over het hoofd zag. Een huiverige zucht ontglipte haar en ze schudde haar kop zachtjes. Skyteller had dit moeten doen, Skyteller had dit nog manen langer moeten doen en een andere opvolger moeten kiezen, een kind het liefste die hij nog manen kon vormen in zijn evenbeeld. Zij niet, zij was allang verpest toen hij poogde haar om te zetten in een healer. Ze spitste haar oren toen ze pootstappen hoorde en wist de blik te vangen van de vreemdeling, Talon, toen deze de grot binnen stapte. "Dat geeft niet," miauwde ze formeel en enigszins stijfjes, hij was en bleef een vreemdeling, "deze grot is voor elke kat die vragen heeft vrij toegankelijk." Het was immers de plek waar hun voorouders het meeste tot hen spraken.}

Aarzelend bleef hij bij de ingang staan, twijfelend of hij naar binnen moest gaan of gewoon weer rechtsomkeert moest maken. Maar op dat moment scheen het hem toe dat het een uitgelezen moment was om met Starteller te praten, ze leek meer op haar gemak nu ze terug was omringd door haar tribe-genoten. En dus stapte hij behoedzaam naar binnen. Hij liet zijn ogen over de vele poelen glijden. Voor een tel kon je alleen maar zijn pootstappen horen, en de druppels die met zachte geluidjes in het water vielen. Hij kwam tot stilstand bij één van de poelen voor hij zijn blik op Starteller richtte. "Hoe zit het met mijn taak?" Besloot hij te openen. "Ik wil graag mijn steentje bijdragen zolang ik hier ben. Zijn er rangen? Speciale regels die men niet mag breken?" Het leek hem het beste om maar formeel te beginnen. Hij vond haar niet echt het soort kat dat een gezellig praatje over het weer aanknoopte.