Hello, Beauty

In een lichte tred sloop Diamond over de aangevroren grond. Met ingetrokken nagels kwamen zijn tenen neer op het harde, koude zand. Bladkaal had zijn eerste tekenen gegeven, transparante ijzel glinsterde op de knapperige bladeren die een kleed vormden op de verharde aarde. Zijn kleurloze ogen waren gericht op een hazelnootbruin konijntje dat ongemakkelijk vooruit sprong terwijl het nerveus in het rond loerde. De prooi zat nu rillend ineen gedoken verscholen onder een bosje laaghangend sporkehout. Diamond kwam met geruisloze passen dichterbij, zijn blik gefixeerd op het kleine diertje. Diamonds spieren spanden zich gevaarlijk op, hij zakte door zijn achterpoten en een zweem van een glimlach gloeide op zijn lippen. Met een nauwkeurige sprong ging hij op het konijntje af, zijn vacht raakte het gladde hout van de struik. 'Hallo ontbijt' fluisterde Diamond terwijl hij met uitgestrekte klauwen het diertje tegen de koude grond drukte. Met een preciese beet in de nek van zijn prooi doofde het licht in in diens ogen uit, de geschaadde slagader gaf een laatste klop en liet daarna heet wijnrode bloed wegstromen. Achteloos plukte Diamond het beestje van de grond terwijl bloed tussen zijn haren klitte. Bezorgt keek hij naar het rode vocht dat in de zacht bruine haren van de prooi plakte. Zorgvuldig lege hij het op de grond en begon het bloed uit de haren van het konijntje te wassen. Met zachte likken reinigde de de lichte pels. Geconcentreerd op het diertje dacht hij aan de woorden die zijn pleeg vader hem ooit had toegefluisterd: 'elk leven is belangrijk, schaad het niet'. Met de gedachte aan de kater die hem had opgevoed kampte zijn maag even samen doch bleven zijn ogen bleven emotieloos naar het kleintje kijken. Een bekende geur prikkelde zijn neusharen. Bloodclan. Diamond keek op. Een langharige poes stond naast hem. Een vlammend rood vacht patroon slingerde over haar rug. 'Goedemorgen schoonheid' Miauwde Diamond charmant. Hij trok zijn mondhoek vriendelijk op. 'Hoe gaat het ermee?'

[+Azra; anders toestemming!]
[Ik hoop dat je er wat meer kunt xD]

Hier was ze geboren, hier was ze opgegroeid, hier had ze haar karakter ontwikkeld. Met een langzame tred liep de wit/oranje poes door het Rogue gebied heen. Haar heldere gele ogen keken scherp om zich heen, en ze hielt alles goed in de gaten. Je kon nooit weten wat je hier te wachten stond. Ondanks dat ze hier al meer dan een jaar leefde en woonde, bracht deze plek toch steeds weer nieuwe dingen met zich mee.
Azra was uit jagen geweest, ze moest nodig weer wat te eten hebben. Ze was wat aan de magere kant, maar het viel door haar dikke pels bijna niet op. Gelukkig maar, anders werd ze nog eens voor zwak aangezien. En ze was alles behalve zwak. Azra wist maar al te goed dat haar ouders haar hier voor hadden willen behouden, toen ze voor het eerst naar buiten mochten van hun mensen. Ze hoorde af en toe nog wel eens de stem van haar vader in d'r oor fluisteren; "Woeste katten, gek geworden van het leven op schaar voedsel, verwilderd en uiterst gevaarlijk. Ga daar nooit, maar dan ook echt nóóit naar toe!" Jammer voor haar vader had hij Azra's nieuwsgierigheid alleen maar aangewakkerd en toen ze net 7 maanden was was ze over het hek heen geklommen en had niet meer omgekeken naar haar ouderlijk huis. Sindsdien leefde ze op zichzelf, levend van eigen gevangen prooi. Ze had haar eigen plekje waar niemand het moest wagen om naar toe te komen, anders kregen ze met mevrouw bitch in eigen persoon te maken. Ondanks dat Azra nog redelijk jong was, wist ze goed te overleven en had ze haar vechttechnieken goed weten aan te scherpen. Ondertussen had ze ook gehoord van de Clans, maar de verhalen trokken haar totaal niet. Luisteren naar iemand die hoger stond dan jezelf was sowieso al niets voor haar en om dan ook nog eens alles te moeten delen. Nee, dat was totaal niets voor Azra.
De poes stond voor een ogenblik stil, haar bek ging iets open, terwijl ze de geur van een andere rogue kat opving. Ze snuffelde nog een keer. Een Bloodclan kat. Tenminste één goed ding. Ze vond het geweldig dat ze eindelijk bij de Bloodclan behoorde, ze zou Scourge volgen tot haar dood. De witte kater die ze niet veel later zag was even oud als haar. Zijn kleurloze ogen vielen bijna niet op tegen die lichte vacht. 'Goedemorgern schoonheid,' Azra rolde met haar ogen. Hatelijk, dat soort katers. 'Hoe gaat het ermee,' Ze haalde haar schouders op. "Het gaat. De ochtenden zijn altijd zo saai hier," miauwde ze kalmpjes. Ze ging zitten en begon rustig haar pootje te wassen, terwijl ze de kater voor haar goed in de gaten hield en haar staart heen en weer bewoog.

[Post gekopieerd >D Last van een writers-block namelijk xd]

"Het gaat. De ochtenden zijn altijd zo saai hier" Mauwde de langharige poes rustig, ookal spieden haar ogen nauwkeurig over Diamonds lichaam. Ze ging zitten en begon zich achteloos te wassen. "Ik snap wel wat je bedoeld. De prooi is schaars, bladkaal is begonnen" beaamde Diamond haar standpunt. 'Hoe heet je eigenlijk' vroeg hij vriendelijk, een vleugje speelse nieuwsgierigheid kleurde zijn stem, "Ik heb je wel eens in het Bloodclan kamp gezien, maar ik vond nooit de gelegen heid om een babbeltje met je te slaan" De bloodclan. Een groep rouge's die trouw hadden gezworen aan scourge, een sluwe kater, het levende bewijs dat je nooit op de grootte mag afgaan. Diamond was er deels opgevoed, hij had er wonden opgelopen, frustratie gekend en had uiteindelijk meegeholpen kittens te stelen van de clans. Nu kwam hij er veel minder, sliep vaker buiten het kamp en kleurde wel eens buiten de lijntjes, toch bleef hij loyaal aan zij leider. 'Ik heet trouwens Diamond' Miauwde hij terloops. Lichtelijk verveeld gleden zijn ogen naar het vaalkleurige konijntje. De kort, bruine haren staken warrig naar alle kanten na de geforceerde beweging toen het dier weg probeerde te vluchten. Diamond klikte afkeurend met zijn tong en begon opnieuw de haren van het diertje mooi recht te leggen. De zoute smaak van het vlees sijpelde tussen de haren door en parelde op zijn tong. De smaakpapillen op zijn roze tong absorbeerden de woudaromas. Even keek Diamond op en keek inschattend naar de poes. 'Ook een hap?' vroeg Diamond luchtig. 'Konijn is goed voor je ogen volgens sommigen, en veel malser dan een muis of gevogelte' Vervolgde hij met een zwiep van zijn staart naar het dode beest. Het was waar, veel gevogelte was taaier en vezeliger dan de meeste gronddieren. Maar dat je van konijn een beter zicht kreeg was maar een praatje.

[flut >< en wat is een writers-block? xD]