Haar kopje hing wat lager bij de grond zodat ze alle geuren goed kon inademen. Ze was de laatste tijd vaker op patrouille gegaan. Nu haar zelfvertrouwen in zichzelf en haar 'warriorskills' beter werden, kon ze zich ook focussen op de bescherming van de grenzen. Vandaag was ze op pad gegaan met Stalionstar. Ze hadden zich even terug opgesplitst om de grenzen sneller langs te gaan en zouden elkaars wegen kruisen in het midden. Vandaar konden ze dan samen teruggaan naar het kamp en misschien nog wel een prooi mee terugbrengen. Lizardpath richtte haar kopje op en liet haar blik naar het dorre maisveld gaan. Er was veel geluid, waarvan ze de bron niet meteen kon zien. Ze stapte verder langs de grens en wreef geregeld haar kopje langs de schors van de boven die zich naast het maisveld bevonden. De zwartwitte poes schrok op toen er een groot monster in haar gezichtsveld verscheen. Het enorme monster zorgde voor een enorme zandwolk. De maisvelden werden klaar gemaakt om binnenkort te zaaien. De poes versnelde haar pas en maakte zich snel uit de voeten. "Stallionstar?" mauwde ze gevolgd door wat gehoest. Hier, aan de hoek van het maisveld, zou ze de kater ongeveer moeten tegenkomen. Ze knipperde met haar oogjes om het zand zoveel mogelijk weg te krijgen. Haar vacht had een laagje zand gekregen. Geweldig...

Stallionstar eerst, daarna open

Met dat ze de kater zag aankomen, schudde de poes haar vacht uit om het grootste deel van haar af te krijgen. "Met mij wel." mauwde ze als antwoord op zijn vraag en draaide haar kopje om naar het veld. "Nu leaf-bare weg is, komen de twolegs uit hun nest." zei ze iets opgewekter dan de bedoeling was. "Ze zullen de prooi onder de grond wakker schudden." voegde ze er aan toe. Als de prooi wakker werd gemaakt, wilde dat zeggen dat ze binnenkort een feestmaaltijd zouden krijgen. Ze draaide haar kopje naar Stallionstar en glimlachte nu even bij het zien van het neerdalende stof op de kater zijn vacht. De zwart-witte poes was de laatste tijd een stukje vrolijker. Ze had geen zware geheimen meer die ze voor zich moest houden, geen zorgen die ze normaal meenam als medicine cat. "Toch nog goed nieuws dat we kunnen meenemen naar het kamp straks." Met dat ze dat zei, spitste de poes haar oren en draaide ze haar kopje weg van Stallionstar. Geritsel van weglopende prooi trok kort haar aandacht, maar ze zouden nu al te ver weg zijn om er achteraan te rennen. Ze draaide haar kopje terug naar de gekleurde kater.

Haar kopje was nog even in de richting van de weglopende prooi gericht. In de vele manen als warrior hadden haar instincten zich aangepast. Ze liep niet meer automatisch op goede kruiden af, kon zichzelf inhouden om er meteen naar toe te lopen. Ze was vooral gefocust op haar omgeving en wat er allemaal gebeurde. Prooi, mogelijke gevaren in de gaten houden,... Toch zou ze haar kennis, die ze had opgedaan als medicine cat, niet snel vergeten. Het zou altijd ene deel van haar zijn. “En hoe bevalt het gewone Warrior leven je Lizardpath?” Nu draaide ze haar kopje naar de kater en wandelde ze rustig met hem mee. "Het is anders, maar momenteel denk ik wel dat ik er goed voor sta." mauwde de poes en richtte haar kopje op. "Gisteren heb ik ook mijn eerste indringer verjaagd." zei ze met een klein grijnsje. Ze had de dag voordien een rogue weggejaagd die dacht dat ze even in haar ééntje een clan kon overvallen door gekke uitspraken te maken. Stagzorm en zij hadden haar kunnen wegjagen.