[geboorte] The four new stars

Warm en knus, dit zijn de woorden die het best beschreven hoe Emberkit zich voelde in de buik van haar moeder. Langzaam zweefde ze rond in een ruimte samen met haar siblings. Ze kon maar heel beperkt voelen en horen wat er buiten deze ruimte afspeelde en ze kon al helemaal niets zien, aangezien haar ogen dicht zaten. Opeens voelde ze weer een van haar siblings tegen haar opbotsen, dit was ondertussen een vertrouwd gevoel geworden, maar toen gebeurde er plotseling iets vreemds. Ze voelde een koude stroom langs haar heen gaan en ze merkte dat de ruimte waar ze in zat steeds leger aan het worden was. Toen het uiteindelijk leek of ze de ruimte helemaal voor haarzelf had voelde ook zij dat ze weggeduwd werd. Emberkit kreeg het nog kouder toen ze naar buiten kwam en naast haar moeder belande. Het eerste wat door haar hoofd schoot was dat ze moest ontsnappen uit deze rare vruchtzak en daarna zo snel mogelijk drinken vinden. Terwijl de kitten zich piepend bevrijdde uit de zak begon ze snel melk te zoeken. Toen ze dit gevonden had viel ze in slaap met de warmte van haar moeder en siblings als deken.

Eindelijk even rust. Het was behoorlijk wat werk geweest maar alles leek op orde te zijn. De katten in de Medicine Cat den waren verzorgd en lagen te slapen, de kruiden waren geteld, aangevuld en nog een keer geteld. Op het moment leek er niets aan de hand te zijn dus was het tijd voor wat welverdiende rust. De zilvertabby krulde zich op in haar nest en zakte langzaam weg in een lichte slaap. 'Rousebell? Waterpaw?' De stem van de kater wekte haar uit haar slaap. Onmiddellijk hief ze haar kop waardoor ze zag dat het Leafface was. "Leafface. Wat is er aan de hand?" vroeg ze terwijl ze rustig overeind begon te komen. De kater leek niet in paniek dus waarschijnlijk was het niet bijzonder dringend.

De glimlach van de kater bevestigde enkel meer dat er niets ernstigs aan de hand was. 'Het is Mistynose, ze heeft 4 kittens gekregen, maar er was niemand in de buurt die jouw of Waterpaw had kunnen waarschuwen. Ik rook iets vreemds toen ik terug kwam van de jacht.' Een zucht verliet Rousebell's mond voor ze achter de kater aan liep. Waarom was niemand haar komen halen? Het was standaard procedure dat er een Medicine Cat bij was als een Queen ging bevallen. Ze had niet het idee dat ze Mistgaze ooit had zien uitleggen aan een Queen dat ze geroepen diende te worden. Of moest ze dat toch wel doen? Zelf de boel draaiende houden bleek steeds op van die onverwachte momenten lastig te zijn. Leafface liet haar eerst de Nursery binnen gaan, voor hij zelf bij de uitgang ging liggen. "Hallo Mistynose, gefeliciteerd met je kittens", begon Rousebell met een vriendelijke glimlach terwijl ze op de kattin af liep. "Niemand heeft me geroepen voor de bevalling, is alles goed gegaan?" vroeg ze terwijl ze haar ogen op de vier kittens gericht hield. De meeste lagen te slapen en ze zagen er gelukkig allemaal gezond uit.

Emberkit lag heerlijk te slapen tot ze opeens wakker werd van het gestommel. Haar zusje was wakker geworden van de kou en was gaan rondkruipen om een nieuw warm plekje te vinden. Na een tijdje had ze het blijkbaar gevonden, want het piepen was gestopt. Maar Emberkit was nu wel wakker en ook zij besloot een rondje door het nest te doen. Ze volgde de geur van haar zusje en na een tijdje kwam ze bij de bron aan. Ze merkte dat haar zusje zich onder de voorpoot voor mama had gestopt voor de warmte. Om zich niet onder te doen besloot ze zich naast haar zusje te proppen en nu lag ook zij eindelijk weer warm.

De grijze kattin zag er moe uit, dat was niet heel gek als je net bevallen was. 'Alles ging goed, alleen had ik wel wat moeite vanaf de derde kitten, maar gelukkig zijn ze allemaal heel en gezond. Of dat hoop ik', antwoordde ze. Mistynose haalde haar staart weg van de kittens, die vrijwel meteen begonnen te piepen en naar een warmere plek begonnen te kruipen. Zo snel leek alles in orde te zijn met Thunderclan's nieuwe aanwinsten. "Mag ik vragen waarom je niemand om mij of Waterpaw hebt gestuurd?" besloot Rousebell toch maar te vragen. Ze hadden geluk dat alles er goed uit leek te gaan met de kittens. Dat geluk was er echter niet altijd.

Rousebell probeerde het onrustige zwaaien van haar staart zo veel mogelijk te onderdrukken. Het was deze keer goed gegaan maar toch baarde het haar zorgen. Voor het zelfde geld waren ze een queen en vier kittens verloren. 'Er was op dat moment niemand in de nursery. De kittens waren aan het spelen in het kamp en de queens maakten een korte wandeling, volgens mij'. Een zucht rolde over Rousebell's lippen. "Ik zal straks de andere queens dan wel even toespreken. Het is de bedoeling dat er altijd op z'n minst een apprentice aanwezig is als er een hoogzwangere kat in de Nursery ligt", mompelde de zilvertabby meer tegen zichzelf dan tegen de queen voor haar. Rousebell zuchtte opnieuw, voor ze een keer met haar kop schudde en zich weer tot Mistynose richtte. "Is er verder nog iets waar ik je mee kan helpen op het moment?"

'Misschien was een van de leerlingen die eigenlijk hier dan had moeten zijn het kamp uit om mos te gaan halen?' vroeg Leafface. De zilvertabby haalde haar schouders op. "Zou kunnen maar had niet gemogen", reageerde ze kopschuddend. Hoe goed het ook bedoeld zou zijn, het was niet de bedoeling. Voor het zelfde geld waren ze er een queen en vier kittens door verloren. 'Nee, ik heb niets meer nodig. Bedankt voor even langs te komen Rousebell', reageerde Mistynose. Rousebell gaf een knikje voor ze voorzichtig een paar stappen achteruit zette. "Als er iets is, laat me alsjeblieft zo snel mogelijk halen." Met die woorden draaide ze zich om en liep ze, wat ongemakkelijk, langs Leafface de den uit.