Its a hard knock life

Onderwerp: Its a hard knock life do 16 apr 2020 - 19:07

Met een diepe zucht en een gat in zijn hart was de kater gedwongen zijn nest uit geslenterd zoals dit bijna iedere dag ging. Heel de ochtend (misschien een uurtje) had hij gezwoegd en gezweet om maar liefst 1 Starclan verdomme muis te vangen en nog was het niet goed. De kater schudde geërgerd met zijn kop. Nee terug in de tunnels ging hij absoluut niet meer vandaag, ze zouden hem dankbaar moeten zijn voor het harde werk dat hij al geleverd had die dag, het was ook nooit goed. Maar terug naar het kamp gaan kon hij mentaal nog niet aan, al die katten waar hij mee zou moeten dealen. Echt waar hij hield van ze stuk voor stuk maar aan de andere kant vond hij ze het ergste wat Starclan hem ooit had aangedaan.

Met een zucht kwam het stuk chagrijn aan bij de fourtrees, hier zou hij eventjes verantwoordelijkheden kunnen ontlopen, ja dat klonk goed. Met een paar knappe sprongetjes sprong hij het open veld tussen de vier grote bomen op en keek even goed rond voor hij meteen er even bij ging liggen. Hij haatte gatherings, ze waren saai, druk en hij zou veel liever zijn tijd nuttig in zijn nest besteden, lekker uitrusten van al dat 'harde' werk en eventjes genieten van puur niks doen alhoewel hij vaak binnen enkele seconden van liggen al in slaap zou zijn gesukkeld. Plots kwam er een onbekende geur zijn systeem binnen, ah great thunderclan was in de buurt dacht de kater gefrustreerd, daar ging zijn Starclan verdomme rust. Met een boze frons keek hij op naar de vreemdeling die zich na een tijdje vertoonde, oh starclan et was nog een jonkie ook. "Wat moet jij hier?" snauwde de kater geïrriteerd "Geen mentor om te irriteren?" voegde hij er spottend aan toe ...

I'm like a kid who just won't let it go, twisting and turning the colours in rows