Dancing with your ghost

Onderwerp: Dancing with your ghost do 16 apr 2020 - 22:27

"You will never know what will come from your actions
but if you do nothing, no results will be made" - lionpaw

Lionpaw had met een diepe zucht het mos tussen haar kaken gedragen. Ze had de taak gekregen om vers mos te gaan halen voor de Queens, haar mentor had het nameijk te druk vandaag. Een van de nadelen om de deputy als mentor te hebben, soms hadden deze simpelweg geen tijd. Maar de dagen dat ze wel getraind werd, waren zwaar genoeg om dagen zoals deze te compenseren. Daarbij zou het goed zijn voor haar social skills, ofzoiets, werd er gezegd. Ze moest meer banden leggen in de Clan en zich niet alleen focussen op haar trainingen. Lionpaw vond het allemaal onzin. Hoe kon ze ooit een goede warrior worden als ze mos moest gaan halen voor de moederkatten? Ze was niet van plan om zelf ooit kittens te nemen dus haar banden moest ze daar al niet gaan zoeken. De rood met witte kattin rolde even met haar ogen vooraleer ze verder liep. Haar amberkleurige blik hield de ingang van de nursery strak in de gaten. Haar passen vertraagden. Hier had ze écht geen zin in.

+ Ghostkit

Ghostkit rekte zijn nog kleine pootjes uit in het zachte mos waar hij op lag. Een korte geeuw verliet zijn bekkie. Nieuwsgierig keek hij de Nursery rond. Het was echt saai hier, een deel van de kittens sliep nog. En andere waren veelste druk met hun moeders. Een zucht verliet zijn mondje. Misschien kon hij buiten even gaan kijken of er iemand was die met hem wou gaan spelen. De kleine ragdoll liet zich van zijn bedje mos glijden en stapte op de uitgang van de nursery af met kleine trippel pasje. Zijn grijzige staartje stond zwier omhoog. In de uitgang bleef hij even afwachten en zijn blauwe oogjes keken spiedend het kamp rond zoekend naar een speel slachtoffer. Zijn blik bleef rusten op een rood met witte apprentice, ze kwam deze kant op. Ghostkit slaakte een kleine kreetje en rende toen op de kat af die hij herkende als Lionpaw. Hij sprong op hem af, maar had het totaal verkeerd ingeschat en lande met een plof naast hem. Hij liet zich op zijn ruggetje rollen en keek recht in de amber kleurige ogen van zijn clangenoot. "Spelen?!" kirde hij toen vrolijk op vragende toen.

"Change is for Weirdos"

"You will never know what will come from your actions
but if you do nothing, no results will be made" - lionpaw

Nog voor ze de kans zelfs kreeg op de nursery te betreden, verliet een klein gedaante de den. Lionpaw keek met een vragende blik naar de jonge kitten, welke haar leek te herkennen en plots op haar af kwam gestormd. Echter had de kitten het verkeerd ingeschat en bevond er zich plots een kleine pluizebol naast haar. Een schaapachtige lach verscheen op haar gelaat. Ai? Haar amberkleurige blik ontmoette de zijne, waarna ze hem herkende als Ghostkit. Het katertje keek haar recht aan, vrolijk, en vroeg of ze wou spelen met hem. Voor een tel wist ze niet wat ze moest zeggen, zoekende achter een excuus. Maar eerlijk gezegd... Misschien was het nog niet zo'n slecht idee. Ze had toch niks te doen. "Ik moet eerst even dit mos in de nursery gaan leggen." miauwde ze, eventjes met haar oren wiebelende terwijl ze in het rond keek. Er waren geen belangrijke katten aanwezig, dus ook niemand die haar kon uitlachen. Ze greens en sprong naar de kraamkamer, waar ze naast de ingang haar hoopje neerlegde. "Wat had je in gedachten?" vervolgde ze, haar amberkleurige ogen speels in die van de kitten priemende.

Lionpaw lachte een beetje schaapachtig, en Ghostkit grijnsde dom terug. Gelukkig had hij zich geen pijn gedaan. De kitten was zo klunzig af en toe, die bezeerde zich dagelijks en was ondertussen wel wat gewend geraakt. "Ik moet eerst even dit mos in de nursery gaan leggen." zei de rode apprentice. Ghostkit trok zijn bekje al open om door te zeuren maar realiseerde zich op tijd dat de andere kat al ja had gezegd. Gewoon gelijk een ja? Normaal moest ze nog een half uur door zeuren voor ze iemand zo ver kreeg om mee te spelen. Hij mocht Lionpaw wel. De apprentice bracht het mos weg naar de Nursery, op de voet gevolgd door het grijs witte "Wat had je in gedachten?" miauwde ze toen, en haar ogen ontmoete die van de kitten die diep nadacht. Zoveel spelletjes om uit te kiezen! "Verstoppeltje!" kirde hij toen, al kwam het er totaal niet uit zoals het uitgesproken zou moeten worden. Maar Lionpaw begreep het vast wel.

"Change is for Weirdos"

"You will never know what will come from your actions
but if you do nothing, no results will be made" - lionpaw

Haar amberkleurige ogen keken verwachtingsvol naar de jonge kater. Misschien was het wel stom, dat ze op deze manier keek naar een kitten. Wat was er toch met haar gebeurd? De ene moment trainde ze om zo groots en sterk mogelijk te worden en de andere moment was ze aan het spelen met een kitten. Achja, afwisseling was goed, niet?
Toen Ghostkit antwoordde dat hij verstoppertje wou spelen, kantelde ze haar kopje. Voor een tel dacht ze na, niet zeker zijnde of dat wel een strak plan was. Wat als ze de kitten niet meer vond, als in... kwijtspeelde? Maar uiteindelijk kon hij niet verder gaan dan het kamp, right. Lionpaw haalde haar schouders op en knikte. "Why not." miauwde ze uiteindelijk, een glimlach op haar gelaat zettende. "Ik zal beginnen! Ik tel tot 20 en dan ga ik je zoeken, oké?" vervolgde ze, haar amberkleurige blik speels op Ghostkit richtende. Hierna draaide ze zich om en liep ze richting de nursery, haar hoofd tegen de wand van de den. "1, 2, 3..."