baa baa black schaap

Roughpaw haatte het leven nu. Alles was opeens in één klap anders. Ze verstopte zich zoveel als ze kon in haar nest. Ze had het gevoel dat ze nu ook niet naar buiten werd gelaten. Werd er überhaupt nog wel gejaagd? Niet alsof ze wel een hap door haar keel zou krijgen. Roughpaw lag met haar ogen wijd open. Slapen deed ze nauwelijks nog, bang dat iemand haar in haar slaap te pakken zou kunnen krijgen. Hoe langer die BloodClanners bleven, hoe meer paranoïde ze ervan werd. Ze staarde naar buiten, naar een inktzwarte hemel. De wolken zorgden ervoor dat de sterren niet zichtbaar waren. Was StarClan uit het zicht verloren? Haar hartslag versnelde bij de gedachte. Misschien, misschien moest ze even kijken of er niet toevallig een ster aan de hemel was. Misschien moest ze even troost zoeken bij haar moeder, die in de medicine cat den lag. Maar nee, nee ze mocht haar niet storen. Als een slang gleed Roughpaw uit haar nest en sloop richting de uitgang van de den, niet wetende dat er nog iemand anders wakker was.

Roughpaw had niet door gehad dat ze was gevolgd. Eenmaal buiten staarde ze omhoog, haar oogjes speurend naar maar een kleine ster. Ze schrok zich dan ook een hoedje toen ze opeens een stem naast haar hoorde. Ze maakte een schrikbeweging, waarna ze met grote ogen naar de kat keek. Gelukkig was het maar Newtpaw. ‘Besluip me niet zo,’ siste ze fel. Ze voelde zich betrapt en meteen keek ze wat kwaad naar de ander. Ze wilde niet als een bang vogeltje gezien worden. Ze moest stoer doen, omwille van zichzelf, maar het was soms lastig. Haar groene ogen schitterden fel, maar ze keek al snel weg. Ze kon dat nooit lang volhouden. Haar blik ging weer omhoog, naar een sterloze nacht. Ze beet op haar lip, waarna ze haar hoofd weer naar de grond wendde. ‘Ze kunnen ons niet eens meer zien,’ miauwde ze somber. Wat konden ze nu nog? Moesten ze opgeven?

Newtpaw trok zich wat terug. Fijn, blijf uit haar buurt. Ze wilde haar niet in haar buurt hebben. Ze was net in haar momentje. Verdomme, kon ze niet eens sneu in haar eentje zijn? Nee, ze moest haar muren permanent om haar heen hebben. Je wist maar nooit, kennelijk werd je altijd beslopen. Vervolgens sprak de ander. Overdag zien? Wat was dat voor een dom antwoord. Ze rolde haar ogen. ‘Ze heten niet voor niets StarClan,’ kaatste ze bits terug. Ja, het waren toch de sterren die ze stuurden, over bergen en dalen? 's Nachts kon je praten met StarClan, dan waren ze er allemaal. Maar overdag waren ze er niet, dan konden ze niet met je praten. En nu waren er zelfs geen sterren. Hoe zouden ze nu moeten horen wat hun zou redden, duidelijk kon StarClan het niet meer. ‘Ze laten ons in de steek,’ miauwde ze. ‘Ze zijn boos dat BloodClan hier is.’ Ja. Ja dat was de enige verklaring. Ze konden zichzelf niet meer beschermen, dus lieten de sterren hun in de steek.

Geen reactie, niets. Alleen wat gefrons en gezucht. Zie je, zie je, ze geloofde het ook. Roughpaw had gelijk. Niemand was meer aan hun kant, ze waren allemaal verlaten en uitgespuugd door StarClan. Ze waren alleen, ieder voor zich. Newtpaw stond daar dan maar, te kijken en geen woord kwam uit haar bek. Het irriteerde Roughpaw. ‘Niets meer te zeggen? Opeens niet dapper meer?’ Ze had haar vast overgehaald. Roughpaw staarde met vlammende, groene ogen naar de flamepoint. Roughpaw haar blik ging naar de inktzwarte hemel. Er was niets daar te zien. Ze wenste dat ze kon ontsnappen aan alles, het kamp uit kon gaan en weg kon rennen, heel ver weg. Dat was het enige wat ze wilde.

Ze begreep het niet. Newtpaw was dom, en zag het gevaar gewoon niet. Van alle monsters die hier leefden. Ze trok haar lip dan ook wat op naar de poes en met een grom draaide ze zich om. ‘Zoek het zelf maar uit dan,’ miauwde ze bitter op haar reactie. Roughpaw wilde niet langer meer naar een sterloze hemel kijken. Nee, het leek erop dat StarClan haar niet langer steunde en ze haar eigen boontjes zou moeten doppen. Nou, fijn, dat kon ze wel. Ze had haar stomme voorouders niet nodig, katten die al lang geleden dood waren gegaan. Southernwolf kon haar nu niet meer helpen, hij was dom genoeg om dood te gaan. Roughpaw sloop weer de schaduwen van de apprentice den in om haar stevig op te rollen in haar nest.

- Rough topic uit