Only strangers

Grace kwam hier niet graag meer sinds ze bij de zoektocht naar Mole hier haar bloed gevonden hadden. Maar toch was er iets dat haar steeds naar hier lokte - alsof ze dacht dat ze nog steeds kans had om de kattin te vinden, ook al was er al veel tijd voorbijgegaan en waren de sporen niet eens meer zichtbaar. De slanke tribe kattin zuchtte even geluidloos en begon opnieuw te lopen; maar ze stopte plotsklaps toen haar blik viel op een vreemdeling. Een rogue die zich hier bevond, rustig drinkend tot hij opkeek en haar recht in de ogen keek. Van nature was Grace niet het wantrouwige type, maar deze omgeving en de dingen waar ze net nog aan dacht maakten dat ze op haar hoede was. "Hallo.", mauwde ze enkel, zachtjes; niets in haar stem was vijandig, maar haar staart zwaaide ongemakkelijk heen en weer.

Haar geur verraadde dat ze bij de Tribe hoorde en dus niet alleen rondzwierf zoals hem. Ze was jong en duidelijk niet erg op haar gemak bij hem. Vreemd, dit was de eerste keer dat hun paden kruiste en Silhouette vond nou niet dat hij nu dreigend overkwam. Toch kreeg hij een begroeting, al was het zachtjes. Even keek hij weer naar het water, nadenkend. Ze was alleen, ergens een mooie kans om te nemen. Toch, hij had er geen behoefte aan nu. Silhouette richtte zich op. ''Hallo daar''zijn stem verraadde geen enkele emotie, misschien omdat hij ook weinig emotie voelde op het moment. Dit was een onbekende, een van velen hier. Geen naam had hij geleerd. Niks dat hij wist van deze poes voor hem. Niks wat zij wist van hem. Dus waarom leek ze zo ongerust? Het was raar, het klopte niet. Iets in hem maakte hem woedend bij die gedachte, dat zelfs een vreemde hem geen kans kon geven. Hij drukte dat gevoel weg. ''Jij bent van die groep toch? Een Tribe is wat jullie jezelf noemen?''misschien kon hij dit benuttigen om wat over die Tribe te leren dan. Hij ontspande zijn houding een beetje en glimlachte, zodat hij zo min mogelijk vijandig overkwam.

Grace haalde even diep adem. Ze moest zich niet aanstellen. Hoe groot was de kans dat deze rogue Mole's leven genomen had? Het was wel heel gemeen van haar om meteen dat over hem te denken terwijl ze daarvoor geen enkel bewijs had. Dat zou ze zelf ook niet leuk vinden, toch? Maar Grace bleef wel een veilige afstand van hem staan, ook al dwong ze zichzelf om haar houding lichtjes te ontspannen. "Ja, mijn naam is Grace of the Hunting Cheetah.", antwoordde ze, waarna ze hem een vriendelijke glimlach wierp. "En jij bent?"

Gelukkig leek de poes zich weer wat te ontpannen, al bleef ze op haar hoede. Hij deed het er maar voor. Even was het in hem opgekomen dat ze hier alleen waren en er een schone kans voor hem was, maar hij wou dit anders aanpakken. Al het extra wat hij kon weten was welkom. Ze stelde zichzelf voor en wat verbaasd trok Silhouette met zijn oor. Grace of the Hunting Cheetah? Dat was een mondvol. Hadden ze allemaal zulke lange namen? ''Dat is een lange naam''merkte hij dan ook op, hopelijk kon hij het bij Grace noemen. ''Ik ben simpel Silhouette''dat er ooit -heart achter kwam vertelde hij er maar niet bij, dat was immers niet zo belangrijk. Even dacht hij na, iets om te kunnen vragen wat geen argwaan zou opwerken. ''Jullie zijn..niet zo vijandig tegen eenlingen, niet?''. Iedereen was welkom hier, leek het wel. Heel anders dan in de clans, waar alleen maar je poot in andersmans territorium zetten een doodzonde was. Al deed hij soms nog wel eens meer dan dat. Ach, dat waren nog eens leuke tijden. Soms.