O lei, o lai, o lei, o lord

Het leven van Vlinder was nog nooit zo prachtig geweest. Verlost van het verleden en iets prachtig geschonken door de toekomst. De voorouders van de Tribe moesten haar gunstig zijn. Een gaap rolde over haar lippen. Ze was hier nu al 2 weken samen met Rascal. Ze hadden hun kittens (ja hun kittens) koosnaampjes gegeven en voor Rascal begon ze er nu ook eentje te gebruiken. Vlinder giechelde toen een van haar kittens moest niezen. Ze stond op. Tijd om haar poten te rekken. Haar gifgroene blik zocht naar de andere groene blik. Nog giftiger dan die van haar. De vreemde poes was niet weg gegaan en ze hoorde haar steeds tegen haarzelf praten. Nu ze waarschijnlijk nog eventjes bleef vond ze het dan ook een must om zich even voor te stellen. Vlinder stapte met een angstig hartje naar waar ze de poes normaal gezien vond. "Dag mevrouw, bent u thuis?"

+ Cyanide

O lei, o lai, o lei, o lord D4c625k-5142c90e-f4e2-4dcc-b8d2-ca596ca8a1f8.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzM0NzY5MjQ4LWQwNWMtNDMyZS1hZTAxLWI4NWQ0ZDMwM2Q2YlwvZDRjNjI1ay01MTQyYzkwZS1mNGUyLTRkY2MtYjhkMi1jYTU5NmNhOGExZjguZ2lmIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

Zag de ratten zich vol eten met voer dat voor haar maag bestemd was. Zag de wormen rond buik kroelen als maden in rottend hout. Wacht maar, ze zouden groeien en haar verjagen. Kwaad worden op haar groene ogen, blaffen als de honden die in haar staart beten en de schaduwen deden dansen. Rot, rot. Kinderen van een vuil geslacht. Het waren haar babies niet, maar ze zou ze laten groeien. Onkruid. Vies. Maar Cyanide was goed! De bergleeuwen schonken haar een grot, schonken haar een leven en eten als de wind goed was. Nu moest Cyanide goed terug doen. Haar thuis delen. Nu, alleen nu. Ja. Ja. "Dag mevrouw, bent u thuis?" vuile woorden van een vuil gedrocht dat zich enkel voortplantte. Ze bleef waar ze was, haar rug onnatuurlijk gekruld en de korsten in haar ogen van dagen geleden. "Thuis, thuis?! Overwoekerd door onkruid, gah!" pruttelde ze en siste iets onhoorbaar, waarna ze zich tegen de donkere stenen opkrulde zonder te knipperen. "Cyanide deelt haar huis. Ja, ja. Heel goed! Voor de leeuwen, voor de bergleeuwen. Cyanide is goed nu,"

The dosage makes it either remedy or poison
O lei, o lai, o lei, o lord Cyanideosje