The fever down in my heart

Het was een zonnige dag en Briarrose was net gaan jagen. Ze had veel gevangen, daar was ze best blij mee. Afgezien van de dikke duif had ze al haar prooien op de stapel gegooid en was van haar eigen duif aan het smullen op een rustig plekje in het kamp. Er schenen enkele zonnestralen door de takken op haar vacht. Briarrose genoot met volle teugen van het goede weer en de voedzame duif. Ze dacht terug aan haar moeder, die trots zou zijn op de Warrior die ze nu was geworden. Het was al bijna 20 manen geleden dat ze was gestorven, maar Briar werd nog steeds verdrietig als ze eraan terugdacht. Ze was net te laat gekomen, Cedarflake was al gestorven toen ze aankwam. Een traan welde op in haar oog, ze knipperde hem snel weg en schudde haar hoofd."Het is niet jouw fout," mompelde ze tegen zichzelf. "Je had er onmogelijk iets aan kunnen doen." De poes probeerde haar gedachten te verzetten, en besloot om wat er overbleef van haar duif goed te bestuderen. Dan dacht ze ten minste aan iets anders.

- Eggkit

H.O.P.E.
Hold On, Pain Ends