Good to see you again

Quietcreek was helaas net niet op tijd bij een eend die zich snel uit de vijver wist te fladderen en daarbij enkele lelies vernielde. De tom zuchtte, dat ook nog… De Lily Pool was zijn favoriete hang plekje en nu had die eend ook nog eens de nerve om het uitzicht te verstoren? Die zou zich hier maar niet nog eens moeten wagen. Quietcreek had geprobeerd om enkele zaken te overdenken maar het hete weer maakte dat haast ondragelijk. Hij had zich erbij neer moeten leggen en naar de langzaam heen en weer drijvende planten moeten staren terwijl hij het gevoel dat zijn intelligentie inmiddels ook gesmolten was. Gelukkig was het niet all doom and gloom want vanaf de overkant van de vijver kwam een bekende aangelopen. Quietcreek ging er spontaan van rechtop zitten. “Hey Crystalshell.” Begroette hij haar met een warme ondertoon in zijn stem. Hij voegde er gelijk een vriendelijke glimlach aan toe. Wat toevallig dat ze elkaar juist nu tegen kwamen. Dan had hij in ieder geval een interessante gesprekspartner om dit hete weer mee uit te zitten.

-eerste post voor Crystalshell.

Haar kop was, zoals altijd, gevuld met gedachten en overdenkingen. Maar waar het onderwerp van die gedachten normaliter haar deputy-taken waren, was er nu iets anders aan de hand. Crystalshell had haar verliefdheid erkent maar vond het moeilijk hem te accepteren. Het was niet bepaald wat ze nu kon gebruiken: Afleiding te midden van deze tumultueuze tijden. Het zorgde er in ieder geval voor dat Crystalshell nogal doelloos het territorium af struinde toen ze de patrouilles georganiseerd had en er zeker van was dat alles in het kamp rustig was. Ze had niet verwacht Quietcreek tegen te komen, maar was blij verrast hem weer eens te zien. "Hey Quietcreek, hard aan het werk?" Vroeg ze grinnikend en luchthartig.

Hij was aangenaam verrast  de kattin aan de andere kant van de vijver te zien verschijnen. Crystalshell was weldegelijk een interessante gesprekspartner voor hem en hij had het idee dat ze wel redelijk goed met elkaar overweg konden. Quietcreek gaf haar een vriendelijke begroeting waar ze op humoristische wijze op wist te reageren. Iets wat hij zeer zeker kon waarderen. “Dat heb je goed gezien.” Zei hij met een grote grijns en ondeugende twinkeling in zijn ogen. “Ik ben ontzettend hard aan het nadenken.” Want tja, dat ging ook zo lekker met dit weer. Het optimistisch sarcasme was duidelijk hoorbaar geweest in zijn stem. Hij schoof een stukje op zodat er genoeg ruimte zou zijn voor twee. “Kom er gezellig bij.” Zei hij enthousiast. Quietcreek was gelijk in een veel beter humeur dan toen hij hier alleen in de brandende zon gezeten had. Klaar voor dit gesprek om het zo maar even te zeggen. “Hoe gaat het er mee?” Vroeg hij, uiteraard nieuwsgierig maar toch ook op een vriendelijke toon. ‘Hoe gaat het er mee’ kon eigenlijk van alles omvatten: de Clan, Crystalshell zelf, het gebied, andere katten, you name it. Wat hem betrof mocht ze zelf bepalen waar ze het graag met hem over zou willen hebben en wat niet voor zijn oren bestemd zou zijn. Quietcreek wachtte dan ook in alle rust haar antwoord af.    

Ze mocht Quietcreek best graag; hij was jong en soms een beetje te geobsedeerd met de drama van anderen, maar hij was aardig en loyaal. En dat was voor Crystalshell wat ze nodig had in haar warriors. Hij schoof opzij en Crystalshell nam na een korte tel te hebben nagedacht naast hem plaats. Ze keek hem aan terwijl hij sarcastisch uitlegde dat hij ontzettend hard aan het nadenken was geweest. "Uhu" Knikte ze met een speels schampere blik in haar ogen. Het was warm, en even zat de kattin daar slechts met haar ogen dicht van te genieten. Het duurde even voordat het binnenkwam dat hij een vraag had gesteld. "Oh het gaat best goed. Ik heb het wel naar mijn zin." Miauwde ze, niets loslatend over Smokegaze.

Gelukkig kon Crystal zijn grapje wel warderen. Hij was langzamerhand comfortabel geworden om zijn onzinnige ‘humor’ in conversatie te laten vallen. En dat nog wel met de Deputy. Al wilde hij ook weer niet te veel status hechten aan die titel.  Hij mocht de Deputy omdat het Crystalshell was, niet andersom. "Uhu" Knikte de zilvergrijze kattin met een speelse blik waarna ze naast hem plaats nam zodat ze samen heel hard konden nadenken. Het duurde even voordat ze antwoord gaf op zijn vraag. Iets wat Quietcreek wel kon begrijpen. Nu het eindelijk mooi weer was en ze een beetje konden relaxen was het geen shame om momenten zoals deze even goed in je op te nemen. “Oh het gaat best goed. Ik heb het wel naar mijn zin.” Zei Crystalshell uiteindelijk. Hij knikte even terwijl hij zich bedacht hoe hij dit zou moeten interpreteren. Uiteindelijk kwam hij toch tot de conclusie dat het een te open antwoord was om een goed gesprek op te starten. Wat hem betrof waren ze toch wel voorbij de koetjes en kalfjes faze. Maar wellicht had de kattin vandaag gewoon even geen zin zijn gedoe. Dat kon, dat was prima verder. Maar daar zou hij dan nu snel genoeg achter komen. Quietcreek wilde op z’n minst nog een poging doen om alsnog een gesprek los te krijgen. “Ja? Binnen de Clan of ook gewoon met jezelf? Vrije Tijd blijft belangrijk.” Zei hij, dan wel op lichte toon. Hij hoopte wel oprecht dat Crystal de afgelopen tijd ook wat leuks voor haar zelf had gedaan. Alleen maar werken dat leek hem namelijk ook niet heel gezond.
 

Hij leek compleet op zijn gemak in haar bijzijn, iets wat Crystalshell ontzettend waardeerde. De gedachte dat Quietcreek alleen zo vriendelijk was vanwege haar rang binnen de clan gleed natuurlijk even door haar kop, maar ze wist dat verwijt snel te onderdrukken. Ze kwam nu echt bij hem zitten en glimlachte vermaakt toen ook hij het advies gaf dat vrije tijd belangrijk was "Allebei, en bedankt voor je bezorgdheid om mij, maar het gaat prima." Drukte ze de jonge kater op het hart. "De clan doet het, zeker naar omstandigheden, goed. En ik heb zelf een bijzonder plezierige verandering in mijn leven meegemaakt." Grinnikte ze mysterieus. Het was meer dan ze eigenlijk los had willen laten, maar ze kon het ook niet voor iedereen verborgen blijven houden. Hij mocht best een beetje raden. Wie weet liet ze nog iets over Smokegaze los.

Crystalshell drukte hem op het hart dat het met haarzelf ook goed ging. Dat was geruststellend om te weten. Natuurlijk was het fijn als het op en top ging met de Clan. Maar de Clan mocht niet het grote merendeel van hun vriendschap zijn noch van haar tijdsbesteding. Dat ging lastig als Deputy maar vrije tijd was en bleef toch echt heel belangrijk. Hij knikte dan ook tevreden toen ze vertelde dat het met haarzelf ook goed ging en ze hem dankbaar was voor zijn advies. Echter keerde het gesprek daarna weer even terug bij de Clan zelve. Dat was ook logisch gezien beide een grote interesse hadden in wat er zoal omging binnen de Clan. “De clan doet het, zeker naar omstandigheden, goed.” Kijk, dat was mooi. Niet al te veel om je eindeloos zorgen over te gaan maken. “En ik heb zelf een bijzonder plezierige verandering in mijn leven meegemaakt.” Quietcreek spitste zijn oortjes en keek haar een beetje verbaasd aan. Dat had zeer geheimzinnig geklonken? Wat kon er gebeurd zijn dat het zo’n introductie nodig had? “Oh, wat is er gebeurd dan?” Vroeg hij nieuwsgierig maar zeker niet onvriendelijk. Daar wilde hij nu dan wel eens even achter gaan komen.
 

Bijna niemand had van haar geheimpje gehoord, en nu deed ze er zo speels mee. was het Quietcreek? Was hij gewoon iemand waarbij ze het gevoel had hem te kunnen vertrouwen? Of was het feit dat ze het zolang verborgen had gehouden genoeg geweest om haar geheimhouding lichtjes te doen barsten? Ze zag wel hoe de jonge kater zijn oren spitste en naar haar keek, kijk, hij had iets doorgehad. Uiteraard wilde hij ook meteen weten wat voor leuks ze dan meegemaakt had, en Crystalshell grinnikte een beetje. "Nou, eigenlijk is het privé... Maar ik ken een kater waar ik het wel goed mee kan vinden, en hij voelt volgens mij hetzelfde." Haar toon moest genoeg zijn om te verraden wat ze bedoelde met 'goed mee kunnen vinden.' En ergens voelde het wel goed om het vrij te geven, een beetje opscheppen met haar overwinning.