Sundown

Met een gebrek aan een apprentice, had de kater geen enkele reden om hier te passeren. Toch kon hij het niet laten om hier toch eens een kijkje te nemen. Op dit moment van de dag zou hij er geen mentoren met apprentices tegen het lijf lopen, daar was het te laat voor. De katten begonnen rond dit tijdstip langzaam terug naar het kamp te gaan. De nacht buiten doorbrengen was ook niet iets dat beschouwd werd als normaal. De grote kater hield echter halt toen hij een verse geur opving. Het was een apprentice die alleen rondhing bij de Sandy Hollow. Hij kon heel vaag de geur linken aan een kat, een naam. Tallfright liet zijn kopje even rond gaan en stapte weer verder om naast de Sandy Hollow plaats te nemen, waar hij een goed zich had op Sunpaw. Aan de locatie te zien kon ze aan het trainen zijn, al kon ze evengoed net terugkeren van de jacht. Wat het ook mocht zijn, Tallfright bleef gewoon netjes op zijn plek zitten, de apprentice nakijkende. Hij zei verder niets. Hij was niet zo'n kat die over koetjes en kalfjes sprak. Hij zou eerst de situatie in zich opnemen, kijken waar de kat mee bezig was en zien of hij er iets mee kon doen.

Eerste post voor Sun

Als het aan Jaytail lag, zou ze voor eeuwig blijven jagen en patrouilleren, leren over saaie dingen, regels en tradities. Hij was oud en saai! En ze deden wel eens vechttrainingen, maar wat hij haar leerde was zo simpel en ze kon al zoveel meer! Ze wist het, maar hij wilde gewoon nog niet het aan haar leren. Want dan zou ze te jong voor zijn ofzo. Ze kon heus wel eerder een warrior worden! Dan was hij ook eerder van haar af! Maar dat leek hij niet te realiseren. Dus was ze op het einde van de dag nog zelf aan het oefenen. Ze oefende wat moeilijkere vechtmoves. Staan op haar achterpoten en slaan op het zelfde moment, om vervolgens om te rollen en weer op vier pootjes te komen. Vervolgens probeerde ze hetzelfde, maar dan om op haar voorpoten te balanceren en keihard met haar achterpoten te schoppen. Het ging allemaal om balans toch? En slim zijn. Maar Sunpaw was sterk, en ze zou iedere apprentice het leven zuur kunnen maken. Als er nou eens iemand was die nog met haar wilde oefenen.

Tallfright zat in de schaduw van een overhangende boom. Doordat de zon onder ging, werden de schaduwen langer en was het makkelijker voor hem om niet direct op te vallen. Hij bleef dan ook in stilte zitten, was niet van plan om meteen naar voren te stappen. Wat hij zag, deed hem echter glimlachen. Dit tafereel kwam hem heel bekend voor. Ook hij was er vaker alleen op uit getrokken als apprentice om te trainen op zijn vechttechnieken. Hij had echter wel een goede mentor gehad in zijn moeder, Sinclaw. Kort trok hij met zijn oortjes bij de gedachte aan zijn moeder. Ze was er niet meer, was vermoord. Zijn reactie op het slechte nieuws, was echter hetzelfde geweest: moord. Hij schudde met zijn kop en stapte uit de schaduwen richting de apprentice. "Eén verkeerde beweging, één slag en je licht tegen de grond." mompelde de kater en kwam tot stilstand achter de poes. Het puntje van zijn staartje wiebelde zachtjes heen en weer.