[Wolfstar] You're the boy who murdered love

Hij drukte haar tegen de grond. Briarbell kreeg steeds meer moeite om te bewegen. De lafaard, de lafaard! Zou hij haar zo meteen ook de keel doorbijten? Bloed liep in haar oog en maakte het moeilijk om te zien. Hij had haar kunnen verblinden, haar eigen broer. Een lage grom ontsnapte uit haar keel terwijl ze zich los probeerde te rukken van zijn greep. Zijn zoete woorden, ze geloofde ze niet meer. Ze was bang voor hem, doodsbang. Bang voor wat hij aan kon richten, bang tot wat hij Windclan zou maken. Als hij dit deed als wraak op Shatteredice, wat zou hij doen in Windclan's oorlogstijden? Zou hij dan de clan naar de verdoemenis jagen? In haar paniek en blinde woede maakte ze een keuze. Ze verzamelde al haar kracht en hief zichzelf als een toeslaande slang naar voren, haar tanden diep in zijn luchtpijp zinkend met alle kracht die ze had.

[Wolfstar] You're the boy who murdered love - Pagina 2 TCHgk9tV_o

Ze zei niks terug. Waarom zei ze niks terug? Het bloed dat in de ogen van zijn zusje stond maakte haar een hele andere kat. Een kat die hij niet herkende. Ze staarde naar hem, angst in haar ogen. Waarom was ze bang? Hij wou haar niet vermoorden, hij had helemaal geen plannen om te moorden. Hij zou het nooit meer doen, hij zou..

Briarbell schoot naar voren in een onbewaakt moment en liet haar tanden in zijn luchtpijp zinken. Wolfstar voelde hoe de toevoer van lucht in een slag werd afgekneld en hij moet moeite spartelde om weg te komen. Maar Briarbell hield vast. Bloed droop uit de wond en over zijn zusje heen. "B-br-iar.." zwarte vlekken vormde al snel voor zijn ogen toen hij voelde dat er te weinig zuurstof binnen kwam. Wild maaide hij met zijn poten om haar los te krijgen maar alles werd slap, er was geen kracht meer. Wolfstar voelde hoe de laatste kracht uit zijn poten verdween en hij als een soort pudding ineen zakte bovenop zijn zusje. Bloed sijpelde uit de wond in zijn nek, de grond in.

WOLFSTAR

Fear might be the death of me, fear leads to anxiety

Warm, metaalachtig bloed sijpelde langs haar kaken naar beneden terwijl ze vasthield, zoveel mogelijk kracht zette. Angst en woede hadden haar handelingen gevuld. Hij had Gorsepaw kunnen vermoorden, hij had haar ook kunnen vermoorden. Ze liet niet los, alles behalve. Tijd leek stil te staan terwijl ze haar naam hoorde, smekend, totdat hij in elkaar zakte bovenop haar. Kort bleef ze stil liggen, terwijl het besef langzaam in zakte wat er gebeurd was. Wat ze gedaan had. Met hernieuwde paniek worstelde ze zich onder haar grote broer's lichaam weg, haar adem gejaagd. Ze had een leven van hem afgenomen.. Ze had hem vermoord. Zou.. zou ze nu verbannen worden? Nee.. dat kon hij niet doen. Niet met de kennis die ze had. Verward legde ze haar oren plat in haar nek terwijl ze haar hoofd angstig schudde. Oh Starclan...

Ze wachtte niet tot hij zou ontwaken, ze draaide zich om en vluchtte weg van het tafereel. Wolfstar zou in eenzaamheid terugkeren van Starclan.