Heart of Glass [OPEN]

Voorzichtig stak ze haar neusje om de hoek. Ze was nog nooit naar buiten geweest, maar had besloten dat het wel is tijd werd. Ze was al best wel oud, ze was geen baby meer. Ze wou graag deze stap zetten, en misschien kon ze dan ook wel een glimp van haar moeder opvangen, ergens. Ze had Airwisp nog nooit gezien, maar had wel een beschrijving gehad van Inkspots. Stiekem wou ze haar mama toch wel heel graag een keer zien, al was het maar vluchtig. Dit gaf ze echter niet helemaal aan zichzelf toe; nee, ze was boos dat haar moeder geen echte moeder voor haar was. Alleen Adderkit mocht haar soms zien, dat was oneerlijk. Dimkit mocht Adderkit niet zo. Maar goed, die was er nu niet. Nee, dit was haar eigen persoonlijke missie. Op zoek naar mama, met haar blijkbaar zachtgrijze vacht en gele ogen.

Bluepaw had het natuurlijk veel te druk met haar Apprentice taken, maar toen ze een kitten alleen door het kamp zag lopen was ze die toch even vergeten. Ze had vaak genoeg meegemaakt als kitten dat ze werd toegesproken door haar vader omdat ze het kamp niet uit mocht. Natuurlijk was dat ook midden in de BloodClan overname, maar alsnog. Bluepaw wiebelde nieuwsgierig met haar oortjes en stapte op het kleintje af. 'Hey Dimkit, op avontuur?'

Er kwam iemand op haar af. Ze herkende de ander misschien, erg vaag, maar wist niet waarvan dan wel niet. Nadenkend keek ze naar de ander; het lukte haar ook niet om diens naam te achterhalen, al wist die wel hoe zij heette. Dat ergerde Dimkit. Dus snoof ze zachtjes waarna ze langs de ander heen keek. Ze wilde niet laten merken dat ze diens naam niet wist, en dus was de enige logische optie om te doen alsof de ander niet bestond. Ze was toch op zoek naar haar mama.

De kitten keek haar eerst aan, maar antwoordde haar niet. Bluepaw wachtte, heel geduldig, maar antwoord kwam er niet. Ze snoof zelfs. En keek toen langs haar heen! Wow, rude! Bluepaw staarde met een open bekje naar de kitten. 'Hallo?? Dimkit?' mauwde ze en ze ging voor haar ogen staan. Zomaar ging ze haar negeren.

Oh, de ander liet het daar niet bij zitten. Wat vragend keek ze terug naar de ander toen die opnieuw haar naam zei. Wat was er zo belangrijk dat die het nog een keer probeerde? Kort overwoog ze haar opties en toen ging ze maar zitten, want de ander was toch al voor haar gaan staan. "Hallo," mompelde ze ietwat zachtjes, misschien zelfs wat verlegen, wat eigenlijk nogal out of character leek voor iemand als Dimkit.

Hèhè, eindelijk leek ze te bestaan voor de kitten. 'Hallo,' werd er gemompeld. Bluekit knipperde verbaasd naar de kitten. Ze had gedacht dat er een gemene opmerking kwam, zoals Dimkit zich gedroeg met haar te negeren. Maar er kwam alleen een hallo, zelfs een beetje verlegen? Bluepaw nam diep adem en knikte. 'Hallo,' mauwde ze, een beetje uit de hoogte. 'Ben je op avontuur?' vroeg ze nogmaals.

Ze spitste haar oortjes toen de ander opnieuw tegen haar sprak, op een ietwat verwaande toon. Dim wilde bijna gaan zuchten, maar dat was onbeleefd en dus bleef ze maar gewoon een beetje stilletjes staan. Opnieuw werd haar gevraagd of ze op avontuur was en ze haalde haar schouders wat op. "Niet echt," zei ze en kort keek ze de ander aan. "Ik zoek mama." besloot ze toen uiteindelijk maar te zeggen, dan was het hoge woord eruit en hoefde de ander niet meer door te vragen.