Rockabye

Haar oogjes waren eindelijk open gegaan en haar kleine oortjes deden het nu. Ze zag en hoorde alles en alles was een hoop. Ook al het enkel wat in de Nursey speelde, maar dat was nog steeds een hoop. Ze bracht haar tijd nu nog door bij mam, haar melk drinkend of slapen. Slapen was het fijnste, vond ze zelf. Want ze was ook wel veel moe nog. Het was niet verrassend, doordat zij en haar zusjes en broertje te vroeg geboren waren moest haar lichaampje even hard werken aan het begin van haar nog onzekere leventje. Alle vier leefde ze nog en dit kleine poesje was nog niet van plan om weg te gaan. Al wist ze niet eens wat dat betekende. Ze was sterk genoeg, zolang ze maar genoeg slaap kreeg. De pas geopende oogjes zaten dan ook weer gewoon dicht op dit moment en haar pluizige vachtje ging lichtjes op en neer terwijl ze tegen haar warme mama aanlag. Een klein grijs staartje, al was alles grijs aan haar, bewoog langzaam van haar af en lag toen op de grond. Het puntje bewoog zelfs een klein beetje. Droomde ze? Niet van veel dan, aangezien ze nog maar weinig kende. Misschien van warme melk of haar familie. Het staart wat daar lag was wat er voor zorgde dat ze wakker werd. Want er kwam opeens iets op en dat deed pijn. Met een piep werd ze wakker en keek zo kwaad als ze kon naar wie haar had gewekt.

-Open

De boosdoender was haar zusje geweest, die zelf ook een geluidje maakte van protest. Beledigd dat Waterkit niet beter had kunnen opletten draaide ze haar kopje weg. Want boos aankijken hielp niet bij haar zusje, haar ogen waren nog dicht. Heronkit's kleine staartje zwiepte, wat er grappig uitzag. Ze had het zelf niet eens door, dus toen ze even opzij keek en dat zachte grijze stokje zag schrok ze ervan. Het viel haar aan! Ze krabbelde overeind, wat niet zo één twee drie ging en viel weer op haar zij. Het monster zag ze niet meer, want dat lag uit haar gezichtsveld. Zo opgelucht als zo'n jonge kitten kon zijn ging ze blij weer liggen, want ze was wel moe geworden van die ervaring. Ze lag zijwaarts op haar kop en keek door gespleten oogjes naar haar zusje. Wanneer deed die nou eens haar ogen open?

Er kwam geen antwoord van haar zusje, dat lukte haar blijkbaa ook nog niet. Wel zag Heronkit hoe ze haar kopje optilde, alsof ze wou kijken wat er aan de hand was. Niet dat het veel hielp dan. Heronkit keek naar haar nog blinde zusje, twijfelend of ze haar misschien een duw zou geven. Waarom? Dat wist ze niet. Gewoon omdat ze een kitten was en kittens soms irritant bij elkaar deden. Ze zag dat Waterkit's staartje zwiepte, al was het erg langzaam. Een beetje gehypnotiseerd erdoor, maar haar jachtinstinct was nog niet aanwezig. Dus ze had er geen reden om erop te springen, al zag het er wel leuk uit.