Playing Hooky

Rampaw was niet bij de rivier. maar bij de beek die ervan aftakte. Waarom was hij bij de beek en niet bij de rivier? De rivier was voor de ervaren jagers, hier kon hij nog wel eens de kleine kinderen zien falen en dat was wel grappig. Hij moest niets van die ukkies hebben tenzij het was om ze uit te lachen. Misschien klonk dat een beetje gemeen, maar iedereen wist wel dat het een grapje was. Daarnaast had hij veel vrienden die net zo hard met hem mee deden. Misschien kon hij vandaag wel een paar van hen hier vinden. Eigenlijk mocht hij hier niet zijn, maar zijn mentor zou hem hier waarschijnlijk toch niet zoeken. Nee, eigenlijk had hij vandaag een les, maar zijn mentor was een grote zeurpiet en misschien ging hij binnenkort wel gewoon om een nieuwe vragen. Maar hij was dus aan het spijbelen. Dat was toch wat alle coole katten deden. Niemand wilde hun saaie taken doen, vooral niet als het teken uit de vachten van de elders halen was. Bah. Nee dat zag je de populaire apprentices toch echt niet doen hoor. Dat mochten die saaie nerds wel doen. Hij was van het plezier, de feestjes, chillen. En dat kwam hij hier vandaag ook doen.

Shrimppaw eerst c:

_{Shrimppaw liep met haar neusje naar beneden langs het stroompje. Ze was hier niet om te jagen, maar ze zocht voor kruiden. Het werd weer leafbare en ze hadden de voorraden hard nodig. Ze was erop uit gestuurd en nu hoopte ze natuurlijk maar dat ze de juiste kruiden mee zou nemen. Maar, dat zou vast wel goed komen. Ze had de laatste manen zoveel geoefend, het kon bijna niet meer fout gaan. Tenzij ze misschien nog onder druk stond, dat was wel een dingetje. Maar het ging steeds weer wat beter, dus vooruit dan maar. Ze stopte bij een paar plantjes en snuffelde er tussen. Was dit het juiste?}

Ineens werd zijn gedachtengang over plezier en feestjes onderbroken door een gestalte wat langs de stroom over de grond aan het snuffelen was. Hij deed geen moeite om een domme lach in te houden; het zag er grappig uit, waarom zou hij dan niet lachen? Maar al snel werd zijn aandacht gepiekt door wie het was, niet dat hij echt een attentiespan had om mee te beginnen, maar dat was nu niet belangrijk. Het was Shrimppaw, de medicine cat apprentice. Ze leek hem een stom studiebolletje, maar toch was ze nu hier buiten. Of het voor haar lol was of voor een les of wat dan ook wist Rampaw niet, maar misschien kon dit wat lol opleveren. Hij was geen grootse charmeur, maar de meeste apprentices hadden geen problemen met hem. Hij was cool. Hij was het grote voorbeeld. “Hey, jij daar!”riep hij naar haar toe. Ze was niet zooooo belangrijk dat hij haar moest laten weten dat hij haar naam kende. Okay, misschien was ze fysiek en mentaal belangrijk voor de clan, maar sociaal? Volgensmij was ze niet echt zo populair.

_{Erg veel tijd had ze niet om na te denken of het het juiste plantje was, want iemand trok haar aandacht. 'Hey, jij daar!' riep iemand. Shrimp keek een beetje verbaasd op. Had hij het tegen haar? Ze keek even snel om zich heen en constateerde dat ze inderdaad de enige in de buurt was. 'Uh, hey, Rampaw,' miauwde ze een beetje ongemakkelijk. Ze kende de kater wel, altijd vrolijk, altijd in voor kattenkwaad en hij was ook best populair. Shrimppaw wist niet zo goed wat ze van hem moest vinden, maar ze voelde zich in ieder geval niet helemaal op haar gemak bij hem.}

Ze keek heel even belachelijk om haarzelf heen. Ja, alsof hij het tegen iemand anders had. Rampaw trok even ongeduldig met zijn oor. Kom op nou, hij had niet de hele dag. Het zou vast niet superlang duren voor zijn mentor een heksenjacht naar hem zou starten met het doel om hem uit te kafferen over het missen van nog een training. Eindelijk reageerde die saaie Shrimppaw dan. Nou mocht Ram niet de snuggerste zijn, maar hij was goed in het oppikken van onzekerheid bij iemand. “Wat ben jij hier aan het doen?” vroeg hij haar met een gaap terwijl hij zich uitstrekte. Hij had immers vroeg moeten opstaan om zijn mentor te ontlopen. Wat hij er toch allemaal wel niet voor deed.

_{De witte kater rekte zich uit met een gaap. Shrimp moest er ook bijna van gapen. 'Wat ben jij hier aan het doen?' vroeg hij haar. Het poesje knipperde. 'Uhm.. Ik was wat kruiden aan het zoeken.. Het wordt weer leafbare dus sommige kruiden zijn weer hard nodig,' legde ze uit, lichtjes knikkend. 'En.. Jij?' Hij kon natuurlijk gewoon genieten van zijn vrije tijd die hij gekregen had van zijn mentor, of hij was juist bezig met iets zoals jagen of speuren. Shrimp wist het allemaal niet, maar ze wist wel dat Rampaw niet altijd deed wat moest.}

Wat hij aan het doen was? Niet veel. “Ik ontloop mijn mentor om even wat plezier te hebben. Heb je daar nooit aan gedacht?” Vroeg hij met een grijns. Dat moest ze toch ooit wel hebben gedaan. Hier was ze in de grond aan het wroeten voor wat plantjes. “Of doe jij altijd superbraaf wat je gevraagd word?” Die vraag kwam er uit op een toon dat het enigste correcte antwoord alleen maar ‘nee’ kon zijn. Altijd doen wat je gezegd werd was stom, saai en iedereen bleef dat dan maar van je verwachten. De enigste verwachtingen die Rampaw wilde dat anderen van hem hadden was dat hij cool was en de lol met zich meebracht.

_{Zoals ze al een beetje verwacht had, was hij inderdaad niet iets aan het doen wat de bedoeling was. 'Ik ontloop mijn mentor om even wat plezier te hebben. Heb je daar nooit aan gedacht?' werd haar gevraagd met een grijns. Shrimppaw slikte. Daar had ze eigenlijk wél aan gedacht, dus knikte. 'Uh, jawel..' stamelde ze wat onhandig. 'Of doe jij altijd superbraaf wat je gevraagd word?' Tja, dat wel eigenlijk. Shrimppaw kon zich niet echt een moment herinneren dat ze iets anders had gedaan. 'Uhm.. Ja, eigenlijk wel...'}