I think you got your eyes closed

De koude, nieuwe ochtend was al een tijdje gevallen. De frisse lucht tastte aan haar vacht terwijl ze langzaam door het territorium stapte opzoek naar wat prooi. De witte poes joeg graag in de ochtend- dan waren prooien net wakker en meestal nog trager dan ergens in de middag. Ze huppelde over wat takjes heen om deze te vermijden, waarna ze vervolgens pootstappen hoorde. Oh, blijkbaar was ze niet alleen hier. Ze herkende de bruine vacht van de kat al meteen- het was die van hun leider. De poes trippelde wat dichterbij met haar witte pootjes. “Goedemorgen, Acornstar", begroette ze hem vervolgens, voorlopig haar jacht even op pauze zettend.

De ochtend tastte nog wat op de slaperigheid van haar ogen, maar ze wist ze open genoeg te houden om goed wakker te lijken. Het enigste wat ze terugkreeg was een goedemorgen, maar meer had de witte kattin ook niet echt verwacht. Het was ochtend, een frisse bries hing in de lucht, hun slaaphormonen zaten langzaam aan weg te zakken… En allemaal saaie ochtend dingetjes. De poes was niet zo’n vroege vogel, ze hield niet echt van ochtenden eerlijk gezegd. Maar ja, ze stond hier nu toch, rustig. “Ik vind het vandaag wel een mooie ochtend. Vind je niet?”, vroeg ze toen aan de ander om een soort van gesprek te starten. Anders was de ochtend wel heel saai, en ze hield niet van saai.

Hij zei dat hij deze ochtend niet anders vond dan normaal, maar iedereen had daar ook een andere mening over. “Iedereen kijkt er ook wel anders naar”, was haar enigste opmerking over wat hij had gezegd en was verder gewoon stil, even met haar groene ogen over het donkere territorium glijdend. Het was vroeg in de ochtend, de schaduwen en de schimmen van de bomen en planten waren heel goed te zien, ze waren groot en ver uitgerekt. Zelfs haar witte pels was nu iets grijzer gekleurd.. “Gaat het anders nog goed met jou enzo?”, vroeg de kattin vervolgens om het gesprek wat verder te zetten. Totale stilte was eng, not gonna lie.

'Natuurlijk gaat het goed', antwoordde de leader toen. De witte kattin haalde haar schouders op en liet innerlijk een zucht uit. Iedereen die zei dat het goed ging, zeker met het woordje 'natuurlijk' erbij, hadden het niet goed. Maar kom, ze zou hem verder niet irriteren. "Als jij het zegt hè", merkte ze op en deed haar groene blik naar boven glijden. Het leek daarboven zo stilletjes in de ochtend. Daar kwam de koude lucht vandaan, daar kwamen de ochtendgevoelens vandaan. Het was raar om over te denken. "En hoe gaat het met je deputy? Komen jullie goed overeen?", vroeg ze koeltjes, maar ook wel uit nieuwsgierigheid.

Tja, iedereen vroeg altijd ‘wie’ is de deputy of ‘waar’ is de deputy, maar niet ‘hoe gaat het’ met de deputy. Dat was best wel vreemd in haar ogen, desondanks dat ze niet iemand was die vrij sociaal bezig was. En daarbij wie wist het nu beter – naast de deputy zelf – dan de leader, die altijd aan zijn zijde stond en omgekeerd. ‘Denk dat het wel goed gaat met hem en hij was ooit mijn apprentice, dus we kunnen wel redelijk met elkaar overweg’, sprak Acornstar en ze gaf een kort knikje. De clan zou eerlijk gezegd zo’n chaos geweest zijn moesten ze niet kunnen overeenkomen. Al deden ze dat gelukkig wel. “Dat klinkt goed”, sprak ze simpel. Nu was haar gespreksstof een beetje op, waar zou ze meer kunnen vinden… Ze keek even rond met haar groene ogen, zoekend naar iets om over te praten. Of ze konden stil zijn. Of… Ze kon hem met rust laten, maar naar haar gevoel had hij wel een beetje gezelschap nodig. Al kon ze compleet mis zijn.