Accidental play

Orchis had een young-one erop uit gestuurd om de grootste prooi te vangen in zijn leven en deze hoogstpersoonlijk terug te brengen naar hem zodat hij zijn rommelende maag eens kon vullen. Lui was hij graag, dus vandaag was niet anders dan andere dagen: hij liet andere zijn werk doen en genoot van de voordelen die hij nu had als Captain. Misschien maakte hij er een beetje misbruik van.. maar agh, hij was zichzelf niet als hij dat niet deed. Het leven draaide om hem en alles moest gaan zoals hij wensen wou. De zon scheen helder ondanks de jaargetijde, lekker warmpjes en zonder wind. De tom stak zijn kop de barn uit en liet de zonnestralen over zijn snoet trekken. Zijn schouders bewoog hij rollend toen hij even stilstond op het randje van de deuropening. Zijn spieren waren stijf, hij had al meer dan een halve dag in zijn nest gesnurkt. Geen zin gehad om eerder uit zijn heerlijke bedje te komen. Hij had geen boze schreeuwende Brat naast hem gehad dus hij zou vast niet gemist geweest zijn. Helaas riep zijn plichten hem weer op, en hoewel hij graag de hele dag niks deed was hij toch de Captain en moest hij soms wel een beetje zijn best doen om zijn positie te blijven houden. Daarbij, hij genoot van het rond commanderen van andere en de angsten in ogen te zien glimmen als hij zijn ronde deed in het kamp.

Oh! Ja, waarom ook niet daar niet mee te beginnen vandaag?

De tom rekte zijn gebochelde rug voor kort recht en hoog, een seconde uitziend als een gezonde sterke kater, voor hij zijn adem weer uitblies en zijn hangbuik weer uitplofte en zijn houding weer terug zonk in diens misvormde vorm. Ah.. beter. Met een minimum inzet sprongetje kwam hij nu geheel naar buiten en huppelde het kamp rond. Niks was te zien, al niks bijzonders dan de gebruikelijke bezigheden van de Bloodclanners. Orchis had het bijna al wel weer gezien tot dat zijn blik zich ineens vestigde op een kitten. Het liep er maar raar bij. Zijn poten gingen op de rem en kort keek hij toe naar het kind. In zijn ooghoek had het net geleken dat ze daarnet het balletje voor der neus niet had zien liggen. Met samengeknepen ogen bleef hij even observeren. Hij had het ook verkeerd gezien kunnen hebben.. maar hij deed liever even dubbel checken. Voor het geval dat.

Z'n twee moons geleden was er een nestje geboren, de moeder genaamd Nekonecné had twee kinderen gebaard. Niks bijzonders natuurlijk, enkel dat ze weer nieuw bloed hadden in de clan die hun groep sterker zou maken. Er was niks opvallends geweest voor Orchis dat hij bij hen was komen kijken, maar nu hij zo dat kind zag rond dartelen begonnen zijn teentjes te krullen. Er klopte iets niet en kleine puzzelstukjes begonnen zich te plaatsen. Dit kind, had hij nooit buiten gezien. In ieder geval nooit zonder moeders, terwijl haar zusje vaak genoeg hier rond stuiterde met de andere kinderen. Zijn ogen vernauwde zich. Nekonecné hield wat achter. De tom keek nog even toe, observerend hoe ze speelde. Het leek erop dat ze haar Bloodclan opvoeding in ieder geval goed doorgekregen kreeg, met het oog op hoe ze het balletje ambitieus probeerde te verslinden. Enkel, toen het balletje weer weg rolde.. deed ze weer het gene wat hem opgevallen was in zijn ooghoeken. Dit gedrag was geen toeval geweest. Er was wat mis met haar. Orchis liep naar haar toe wat er al meteen voor zorgde dat de kitten zelfs tegen hem aanbotste. De Captain liet er geen gras over groeien en greep het ding meteen in de nekvel met zijn nagel. Hij hees haar op tot ze op ooghoogte zat van hem. ''Kijk me aan haarbal.'' Snauwde hij, haar blik proberend te vangen terwijl ze zo boven de grond aan zijn klauw hing.