[Open] Testing the waters

Onderwerp: [Open] Testing the waters vr 27 nov 2020 - 20:51

The stars are alive, child

Het kamp kende nog vele geheimen, ondanks dat het een beetje klein was. Ze was wel eens met haar mama de leider's den in geweest. Maar het was veel spannender om er zelf in te gaan, zonder mama, en te doen alsof je zelf de leider was. Ze keek eventjes om zich heen en toen er niemand op haar leek te letten, sprintte ze de den in. Het was donker, maar haar blauwe ogen wenden snel aan de omgeving. Er lag een nest midden in de den en het was er lekker knus. Hier sliep haar moeder dus. Zou Thistlekit hier ook later slapen? Ze klom op de hoge rand van het nest en stak haar borstkas naar voren, zich inbeeldend dat ze haar moeder was, staande op de heuvel en de clan toesprekend. Ik.. Thistlestar, leider van Riverclan..

litch

thistlechaser

I don't know what you've been told, but time is running out, no need to take it slow. I'm stepping to you toe-to-toe. I should be scared, honey, maybe so

Zodra haar zusje de nursery uit was gelopen, was ze heel stiekem achter haar aan geslopen. Ze leek naar de leaders den te gaan. Hmm, mama was toch weg? Toen Thistle een sprintje trok was duidelijk dat ze iets deed wat niet mocht, wat alleen nog maar meer vragen opwekte. Enkele momenten later deed ze hetzelfde en kwam ze ongezien de den in. Nadat haar ogen aan het donker waren gewend zag ze Thistle op mama's nest staan, die deed alsof ze leader was. Dat vond Tear wel heel lollig, want ze begon zo hard te lachen dat ze omver rolde. Jahoor, Thistle als leader. Dat kon helemaal niet!

The stars are alive, child

Ze werd ruw uit haar fantasie getrokken door hard gelach. Meteen schoot haar blik naar de kitten bij de ingang, haar zusje Tearkit, wie haar aan het uitlachen was. Meteen poefte haar staartje op in verontwaardiging. Hoe durfde Tearkit haar uit te lachen! Thistlekit spande haar spieren dan ook aan, maar viel niet uit haar rol. Ze was immers nu leider van Riverclan. Deze belediging moest immers recht gezet worden! Met een speelse kreet sprong ze naar voren. "Pak aan invader!" schreeuwde ze luid, terwijl ze met zachte, klauwloze pootjes naar haar zusje sloeg.

litch

thistlechaser

I don't know what you've been told, but time is running out, no need to take it slow. I'm stepping to you toe-to-toe. I should be scared, honey, maybe so

Compleet onverwachts werd ze aangevallen, belaagd! Met een sprongetje opzij probeerde ze de poot nog te ontwijken, maar het was te laat. Haar hoofd werd zonder ook maar enig respect gebonkt. Nouja zeg. Was ze soms op haar kop gevallen? "Ik ben geen invader, dommie.." zei ze, nog bijkomend van haar lachbui. Haar zusje was het vast helemaal kwijt. "Jij bent Thistlekit, domme babnan!" Vervolgens liet ze zich weer op de grond vallen om nog harder te lachen. Wat een babnan was wist ze eigenlijk niet, maar zo zou ze haar zusje zeker vaker gaan noemen. Het klonk wel lekker.