Changes are fated to happen to everyone

Crystalstar gaf een beleefd antwoord. Twisted keek haar kort aan en zag de ontspannen glimlach op haar gezicht. Hoewel het er overtuigend uitzag voelde het alsnog niet helemaal goed. Hij was best snel in anderen vertrouwen, maar dit ging toch net ietsje te ver. En toch was hij met haar naar het RiverClan kamp aan het wandelen. Zijn gevoel zat dus een beetje dubbel. 'En de clan? Zijn jullie een beetje hersteld van dat hele voorval eerder dit jaar?' Daar had de kater wel een eerlijk antwoord op. 'Ja hoor, prima hersteld,' miauwde hij knikkend. Alleen dat ze nu weer een moeilijke tijd in gingen, maar ze waren wel hersteld van het hele BloodClan gebeuren. Al bleven de littekens natuurlijk altijd zichtbaar. Zijn dode oudere broer, andere Clangenoten.. Het was niet bepaald een makkelijk jaar geweest voor ShadowClan. 'Hoe is uh, RiverClan?' vroeg hij toen, wel benieuwd naar de Clan waar hij naartoe geleid werd. Hij vond wel dat hij ook wel een vraagje mocht stellen.

Crystalstar antwoordde dat het goed ging met RiverClan. Twisted knikte begrijpend toen ze zei dat het verlies van een Leader elke Clan zwaar viel. Daar wist hij wel wat van ja, Tallstar had het hun niet gemakkelijk gemaakt. Maar Pantherstar was een geliefde leider geweest, van wat hij tenminste meegekregen had. 'Dat is fijn,' miauwde hij met een klein glimlachje op haar laatste zin. Twisted was een sympathieke jongen, hij zou niet ontevreden zijn over hoe gaat het gaat met anderen. Ze naderden het kamp en de grijze poes knikte naar een aantal stenen. Twistedheart slikte toen hij zich realiseerde dat hij daarover heen moest. Beter dan zwemmen, dat wel. De kater knikte en liep naar de stenen toe. Hoewel zijn balans vele malen beter was dan toen hij een Apprentice was, wist hij dat hij hier gewoon moeite mee ging hebben. Hij kon zijn nagels ook niet uitslaan en in de stenen boren, zoals dat wel bij een boomstam kan. Met veel glibberen en bijna valpartijen bereikte hij uiteindelijk toch de overkant. Toch wel nieuwsgierig, maar met nog altijd de zenuwen in zijn buik, keek hij op naar de kampwand van RiverClan.

De RiverClan Leader stak ook via de stenen het water over. Hij had ergens verwacht dat ze gewoon zou zwemmen. Hoewel het nog steeds glibberige stenen waren ging ze er veel gemakkelijker over heen. Tja, Twistedheart was nooit de beste in evenwicht geweest. 'Daar zijn we dan, volg mij, en probeer niet teveel om je heen te kijken, ik wil niet dat iemand denkt dat je hem uitdaagt. Duidelijk?' De kater slikte en knikte gedwee. Hij wilde zeker niet iemand uitdagen, ook al was hij nog zo nieuwsgierig hoe het eruit zag vanbinnen. Met een paar aarzelende stappen achtervolgde hij de grijze poes het kamp in, zijn best doen zijn tweekleurige ogen niet op iemand te vestigen.