| | We've all got blood on our hands | |
| Renske 399 Actief We drink the poison our mind pours for us, and wonder why we feel so sick
| |
| Onderwerp: We've all got blood on our hands di 12 jan 2021 - 0:36 | |
| Het enige voordeel was dat Emberkit naar hem luisterde. Hij werd op de voet gevolgd door de kitten. Maar ze was al oud en sterk genoeg om een stukje in haar eentje te lopen. Natuurlijk kon Aegir niet op vol tempo hollen, maar hij kon haar ook niet de hele weg dragen. Zijn kop ging om de paar seconden naar achteren, oplettend of ze hem nog wel volgde. ‘Kom op, Ember, we moeten tempo maken,’ miauwde hij. Enkel de maan en de sterren was het licht en ze moesten het doen op herinnering. Maar al snel kwamen wat lichtjes van de tweebeenplaats in zicht. Het was altijd zo eenvoudig om daar te navigeren, er was altijd wel een bron van licht. Hij haalde nog eens diep adem. Hoe verder ze van het kamp waren, hoe meer hij gekalmeerd was. Hij had niet het gevoel dat ze nog achtervolgd werden. Bovendien wisten zij de weg niet. Hun kamp was verplaatst. Ze konden met hartenlust gaan zoeken in hun oude kamp, ze zouden ze nooit vinden. Aegir zijn kop ging van links en naar rechts, en al snel kwam het eerste hek in zicht. Op naar huis. ‘Hou je het nog vol?’ miauwde hij toen voor het eerst weer met een zorgzame stem. De hele tijd dat zijn adrenaline op het hoogste level had gezeten, had hij zich als een hork gedragen. Maar nu, nu zijn gedachten weer helderder waren, kon hij zich weer focussen op waar hij nou eigenlijk mee bezig was.
& Emberkit
ÆGIR from the depths darkness rises
|
| | | 65 Actief
| |
| | | | Renske 399 Actief We drink the poison our mind pours for us, and wonder why we feel so sick
| |
| Onderwerp: Re: We've all got blood on our hands wo 27 jan 2021 - 1:16 | |
|
Aegir liet zijn hartslag ook even zakken toen ze een korte pauze namen. Maar hij wist dat ze eigenlijk geen hartslag te tijd hadden om te stoppen, maar Emberkit plofte op haar achterste en hij moest even lachen terwijl ze met haar woorden het tegendeel sprak. Ze kon nog door, ze was niet moe. ‘Heel goed. Je hebt je heel stoer gehouden,’ miauwde hij met een vriendelijke twinkeling in zijn ogen. Ze was eigenlijk een schatje. Bijna had hij spijt. Maar ze was ook een vechtertje, een kleine strijder. Ze zou het kunnen maken in de elite. Zij had tenminste een ding die hij niet had gehad, een vriend. Ze kwam weer overeind en de twinkeling in haar ogen deed hem glimlachen toen ze vroeg of ze er bijna waren. Hij schudde zijn kop. ‘Nee, het is nog wel een stukje, laten we snel doorgaan,’ miauwde hij. Ze moesten bovendien iets vinden om hun geurspoor op te doen breken. Water, of iets wat flink stonk. ‘Je kan nog niet het hek over, of wel?’ miauwde hij. Hij begon langs de schutting te lopen, op zoek naar een kier waar ze misschien doorheen zouden kunnen. Uiteindelijk vond hij een kleine kier tussen twee planken en wurmde zichzelf erdoorheen. ‘Kom, Ember, vanaf hier wordt het alleen maar lastiger,’ miauwde hij met weer hervonden ernst in zijn stem. Het was tijd om weer een stapje door te gaan stappen.
ÆGIR from the depths darkness rises
|
| | | 65 Actief
| |
| | | | Renske 399 Actief We drink the poison our mind pours for us, and wonder why we feel so sick
| |
| Onderwerp: Re: We've all got blood on our hands di 9 feb 2021 - 16:24 | |
| Het duurde eventjes, maar na een tijdje was het hoge stemmetje van Emberkit weer te horen en volgde ze hem. Er was nu toch geen weg terug meer. Zouden haar clangenoten haar vinden? Zijn clan had nooit de moeite genomen om hem te zoeken, dus het zou nu vast niet anders zijn. Aegir stopte even en keek achterom op de gevlekte kitten te wachten. Ze was oud genoeg om op haar eigen pootjes te lopen. In een maan of twee zou ze gaan trainen. Hij wachtte totdat ze was aangesloten en wierp een bemoedigende glimlach. ‘We moeten door de tweebeenplaats. Blijf dichtbij, en niets zal je overkomen,’ verzekerde hij haar. Het kon soms wat gevaarlijk zijn, maar als je wist wat je moest doen, viel het eigenlijk allemaal heel erg mee. Aegir spitste zijn oren en begon weer op een drafje richting de straat te lopen, de wijken in. Zijn pootkussens waren gehard van altijd op de straat te lopen, maar nu met de sneeuw was het allemaal wat lastiger. Ze zouden snel genoeg bij het kamp aankomen, het was niet verschrikkelijk ver. Aegir negeerde alle monsters ook die langsreden, zo erg was hij er ongevoelig door geraakt. Ze moesten naar het park, nu hun oude kamp verwoest was. Hij keek steeds om, om te kijken of Emberkit het tempo nog aan zou kunnen. Dit was haar eerste beproeving, de tweede zou snel genoeg komen.
ÆGIR from the depths darkness rises
|
| | | 65 Actief
| |
| | | | Renske 399 Actief We drink the poison our mind pours for us, and wonder why we feel so sick
| |
| Onderwerp: Re: We've all got blood on our hands di 16 feb 2021 - 14:53 | |
| Het enige voordeel van de tweebeenplaats en het slechte weer, was dat het moeilijker zou worden om hun te volgen. Aegir wilde niet weten hoe lang het zou duren voordat Faintlight gevonden zou worden. Zaten ze al op hun hielen? Hij keek nog een keer achterom, waar hij toevallig Emberkit aantrok met een vacht volledig opgezet. Ze vroeg wat dat was. Zijn blauwe ogen keken even afgeleid om zich heen, waarna hij realiseerde dat het het monster was geweest. ‘Oh, dat was een monster. Zo lang je niet op hun paden komt, doen ze je niets,’ miauwde hij alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ze liepen gewoon over de stoepen en staken nauwelijks over, dus het was echt doodsimpel. En hij had ook gemerkt dat er een stuk minder waren nu het koud was en het sneeuwde. Hij had ook wel door dat Emberkit het zwaar begon te krijgen, ze was ook niets gewend. Aegir vertraagde het tempo iets, maar hij Emberkit moest maar even wat spierpijn opofferen hiervoor. Maar het park was al in zicht en de harde grond werd vervangen door besneeuwd gras. ‘We zijn er bijna, laatste loodjes,’ miauwde hij bemoedigend naar de gevlekte kitten. De sneeuw remde hun nog wat meer af, maar het was nu letterlijk in zicht. De toestellen waren al zichtbaar op de horizon.
ÆGIR from the depths darkness rises
|
| | | 65 Actief
| |
| Onderwerp: Re: We've all got blood on our hands di 16 feb 2021 - 20:33 | |
|
Wie weet leidt hij me helemaal niet naar het Elite kamp en is dit een stomme test om te zien of ik wel uit het juiste hout ben gesneden.. dacht Emberkit somber toen er nog steeds geen einde aan de tocht leek te komen en haar poten steeds dichter bij het instorten kwamen. Ze vroeg zich af waar haar clanmates waren, onbewust hetzelfde als waar Aegir nu ook aan dacht. Hadden ze Faintlight al gevonden? Zaten ze haar al op de hielen? Emberkit liet haar vuurrode kijkers treurig op het trottoir vallen. Faintlight.. oh, oh, wat voelde ze zich schuldig om wat Aegir met haar gedaan had. Ze had bloed op haar wang gehad en was misschien wel dood.. Moest ze daar niet boos over zijn op Aegir? Ze wierp een blik naar zijn staart die een paar staartlengtes voor haar op en neer danste. Tja, misschien wel.. maar .. ach, ze wist helemaal niet meer wat goed of fout was. Ze wist alleen dat ze moe was, wilde slapen, en hoopte dat de katten die ze ging ontmoeten haar aardig zouden vinden. Emberkit spitste haar oortjes toen Aegir nogmaals aangaf dat ze er bíjna waren. Ze rolde met haar ogen. “Ik geloof je bijna niet meer,” beet ze hem bits toe, extra prikkelbaar door haar vermoeidheid. “Aegir..” haar boosheid verscheen als sneeuw voor de zon toen ze eens daarover nadacht. “Wat.. wat moet ik doen als ik eenmaal daar aankom? Wat als ze me niet aardig vinden?” vroeg ze onschuldig, voor eventjes weer die jonge, onschuldige kitten die ze nog van binnen was.
thirsty gay |
| | | Renske 399 Actief We drink the poison our mind pours for us, and wonder why we feel so sick
| |
| Onderwerp: Re: We've all got blood on our hands do 25 feb 2021 - 21:16 | |
| Aegir kwam weer een beetje losse toen ze begon te piepen dat ze hem bijna niet geloofde. ‘Dan niet, dan blijf je hier,’ miauwde hij op dezelfde toon terug, maar de humor scheen duidelijk door in zijn stem. Hij wist ook wel dat ze geen keuze meer had, dat ze mee moest komen met hem en dat er geen weg terug meer was. Dat was de afspraak, en ze had ervoor gekozen. Maar Ember vroeg daarna wat ze moest doen wanneer ze er zou zijn. Aegir keek even voor zich uit. Ja, wat moesten ze eigenlijk doen. Hij was ook nog niet zover. Hij vertraagde zijn pas en ging naast haar lopen, terwijl het kamp angstvallig dichtbij kwam. ‘Je moet niet bang zijn, maar ook niet brutaal. Je moet hun vragen beantwoorden, verder stil blijven. Ik zal voor je praten, goed?’ miauwde hij tegen de jonge poes, met een bemoedigend glimlachje. ‘Maar ze zullen je fantastisch vinden. Dat beloof ik.’
ÆGIR from the depths darkness rises
|
| | | 65 Actief
| |
| | | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |