It might be stonecold

Onderwerp: It might be stonecold di 12 jan 2021 - 14:16

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

De kleine grijze kitten trok met een oortje terwijl ze voorzichtig met haar pootjes de steentjes door haar nest heen bewoog. Ze had ze vandaag heel voorzichtig en netjes geplaatst, omdat haar nest er toch wel wat saai uit had gezien. Voordat ze haar vieze poten had proberen te wassen, het was iets dat ze bij moest houden, omdat het anders ging jeuken, maar zeker niet haar favoriete bezigheid. Het was zoveel werk om het goed schoon te krijgen, zeker als ze iets te enthousiast was wezen graven naar steentjes. Ze had natuurlijk de grond weer zo vlak mogelijk gemaakt, maar dat betekende wel dat ze heerlijk onder de sneeuw hadden gezeten en koud waren.

Een kleine grauw verliet haar mondje terwijl ze haar poot weer liet zakken. Ze spuugde wat speeksel uit waarna ze haar kop schudde en tevreden naar de verschillende steentjes keek. Misschien was er nog een ander die ze blij kon maken met versiering? Haar gele ogen fonkelden lichtjes in het halfduister van de warme Nursery voordat de kitten overeind kwam en in de richting van de Deputy stapte. Al het gedoe rondom Thornstar ging de kitten nog te boven, was ze nog Deputy of alleen Queen? Het was haar te ingewikkeld maar wat niet ingewikkeld was, was de grijze gestreepte kattin begroetten. 'Hallo Eveningglow,' Klonk de jonge stem van Remnantkit. Al begon deze toch langzamerhand een eigen karakter te krijgen. Een gecontroleerde stem die licht nasaal en schor klonk maar ergens ook nog een bijna muzikale aanwezigheid was. Dat laatste kon wellicht ook komen door de soms wat dromerige persoonlijkheid van de kitten.

- Eveningglow

✵

Onderwerp: Re: It might be stonecold di 19 jan 2021 - 20:05

Er kwam er weer eentje naar haar toe, mousedung… Ze had al genoeg aan haar eigen kittens. Eerder had ze zoveel mogelijk de nursery vermeden, kwam ze er alleen als het echt moest. Om te zien welke kittens klaar waren om apprentice te worden, of om te kijken of het goed met iedereen ging. Vaker ook niet. Nu lag ze er al een poosje zelf, dus kon ze niet anders dan de kittens vermaken. Ze werd er kriebelig van, nog steeds. Ze kon er niks aan doen. Ze werd ongemakkelijk met kittens in haar buurt, zelfs met haar eigen. Natuurlijk ze was er voor ze omdat ze zichzelf had beloofd het te proberen en omdat het moest, omdat ze haar nu eenmaal nodig hadden. Alleen er kwam niet veel uit haar. Was het zorgwekkend? Misschien. Maar dat moest de tijd nog leren. Het was Remnantkit die naar haar toekwam. Ze kon doen alsof ze sliep, zou ze daar intrappen? Gosh Evening doe niet zo flauw… Ze slikte en toverde een geforceerde glimlach rond haar lippen. Het was al een wat oudere kitten, ze kon dit. “Dag Remnantkit.” Miauwde ze terug. Afwachtend wat de kitten van haar wilde.

Onderwerp: Re: It might be stonecold di 19 jan 2021 - 21:11

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

Eveningglow was geen kattin die iemand zou benaderen voor een warm woord of een knuffel. Als Remnantkit dat soort aandacht nodig had dan zou ze in de richting van haar vader Nightgrackle gaan, die was er altijd wanneer ze hem nodig had. Het was ook zeer normaal voor haar om zich in zijn witte vacht te verstoppen en zijn oren van zijn hoofd te praten. De zilvere gestreepte kattin slikte voordat ze naar de grijze kitten glimlachte. 'Dag Remnantkit.' mauwde de kattin terug waardoor ze haar kopje schuin hield en langzaam haar lichaam uitrekte. 'Hoe is het met je? Is een Warrior zijn leuk?' Als ze heel eerlijk was, klonk het allemaal nogal druk. Aan de andere kant, elke kitten wilde graag groot en sterk worden. Tonen dat ze de beste Warriors ooit waren, alleen Remnantkit had dromen over grootsheid die niet bij het Leaderschap hoorde. Ze droomde over hoe de wereld was, al het mooie. Het kunnen lopen door het gras, de wind in haar haren voelen trekken en het zien van schitterende sterren. Ze hield van de wildernis zoals zij die op dit moment kende. Echter kende de kitten enkel vrijheid en rust. Iets dat voor niet elke kat te zeggen was, immers waren er voldoende die oorlog hadden meegekregen of ooit ergens een verwonding hadden opgelopen. De Elders spraken ook vaak genoeg over de ernstigste gevechten, dat alles voor de Clan en onder de regels van Starclan.

✵

Onderwerp: Re: It might be stonecold vr 22 jan 2021 - 11:29

Oké Remnantkit vroeg niks geks. Het gebeurde geregeld dat één van de kittens naar haar toe kwam om te vragen waarom Smouldertongue de deputy was en niet zij. De uitleg die ze dan moest geven was niet iets wat ze graag deed. Het herinnerde haar eraan hoe zwak ze was geweest, hoe ver heen. Ze was zichzelf niet geweest. Langzaamaan begon ze zichzelf wel weer te vinden nu. Haar lijf werd weer wat beter, al was ze er nog lang niet. Haar gedachtegang ging in ieder geval niet meer zo gek, er zaten geen wolken meer in haar kop waar ze de weg niet door kon vinden. Het nadeel ervan was dat ze alles nu weer helder en duidelijk meekreeg, waardoor het voelde alsof ze had gefaald… “Het gaat.” Miauwde ze. Als ze zei dat het goed ging dan loog ze en als ze zei dat het slecht ging dan vond ze dat ze zich aanstelde en leek ze alleen nog maar zwakker, het gaat was een goede middenweg. Er schoot even iets door haar ogen heen, iets ongrijpbaars, toen ze over het warriorschap begon. “Wat is leuk? Het is fijn om iets voor de Clan te kunnen betekenen, om jezelf te bewijzen en sterker te worden. Leuk is niet het juiste woord. Het is nodig en het laat je groeien.” Miauwde ze toen tegen de kitten.

Onderwerp: Re: It might be stonecold vr 22 jan 2021 - 16:14

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

Eveningglow leek niet erg spraakzaam, dus was het maar goed dat de jonge kitten niet op haar mondje was gevallen en zelf ook bijzonder praatgraag was. Het was niet zo dat ze vaak anderen lastig zou vallen, maar ze zou nooit nee zeggen tegen een goed gesprek of het verzinnen van verhalen. Haar amberkleurige ogen gleden naar de gele van de ander. Eveningglow leek haar vraag niet al te vervelend te vinden, immers kreeg ze geen trekkend oortje te zien of een geërgerde blik die haar wellicht wat in zou dimmen. 'Het gaat.' Mauwde de zilvergrijze kattin waardoor Remnantkit enkel knikte. Er was weinig anders dat ze kon zeggen of doen dan het accepteren van het antwoord. Het was iets dat gewoon netjes was om te vragen, maar dat betekende niet dat ze een heel diep gesprek met de ander aan ging. Ze was vijf Moons, de grootste problemen die zijzelf kende was geen aandacht krijgen en een speelmaatje moeten zoeken. Zo kwam het dan ook dat ze de blik van de kattin niet kon lezen omdat ze voornamelijk luisterde. 'Wat is leuk? Het is fijn om iets voor de Clan te kunnen betekenen, om jezelf te bewijzen en sterker te worden. Leuk is niet het juiste woord. Het is nodig en het laat je groeien.' Remnantkit trok kort met haar snorharen voordat ze haar staartje onhandig zwiepte. 'Maar het is beter dan een Kittypet worden toch? Het samenleven en het zorgen voor elkaar? Mij lijkt het vreselijk... om bij twolegs te moeten zijn. Ik wil later groot en sterk zijn. En papa trots maken.' De kitten kneedde met haar pootjes in de grond. Haar papa mocht wellicht niet biologisch haar papa zijn maar hij was nog steeds haar vader. Hij was de kater geweest die elke dag naar de grijze kitten om keek en haar behandelde zoals elke kitten behandeld hoorde te worden.

✵

Onderwerp: Re: It might be stonecold ma 25 jan 2021 - 10:49

Remnantkit vroeg of het beter was dan een kittypet worden. Natuurlijk was het beter dan bij twolegs leven, wat was dat nu weer voor vraag? Niet snauwen, het is nog een kitten. Het was logisch dat ze zulken vragen stelden, maar Eveningglow had nu eenmaal maar weinig geduld. Helemaal met zulke dingen. Dat moest ze leren, maar dat was echt moeilijk voor haar. Ze kon het gewoonweg niet opbrengen. Hoe hard ze ook probeerde. Ze deed wel echt haar best, dat was haar goede voornemen sinds haar gevangenschap. Meer begrip tonen. Minder op haarzelf letten. Maar goed, makkelijk was anders. Zeker nu ze voor kittens moest zorgen en haar geduld meer dan eens op de proef werd gesteld. Kalm en zen, kom op, ze kon het. “Ja, het is veel beter. Ik kan mij echt niet voorstellen waarom je dat leven boven het leven in ThunderClan verkiest. Zelfs een andere Clan lijkt me nog beter.” En dat was heel wat voor haar, want ze had een hekel aan andere Clans. Kittens vond ze lastig, maar aan de andere Clans had ze echt daadwerkelijk een hekel. Bijna net zo’n hekel als dat ze aan de bergen had en dat zat heel diep bij haar.

Onderwerp: Re: It might be stonecold ma 25 jan 2021 - 20:04

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

De grijze kitten had wel door dat Eveningglow niet geheel zoals de andere Queens was. Ze was minder vaak in een nest te vinden, wat rusteloos. Echter trok iets haar ook naar de zilveren kattin toe. De stille kracht die in diens houding aanwezig was. Een kracht die net een dansend lichtje in de donkere nacht was en er voor zorgde dat de kleine kattin graag wat meer te weten kwam, van haar. Het waren geen onlogische vragen, zeker nu het moment dat ze Apprentice zou worden toch wel begon te naderen. Ze kende verhalen en die zorgden voor meer vragen. Verhalen over Kittypets, Rogues en zelfs de andere Clans. Het was niet dat ze een leven bij een Twoleg voor zichzelf zag zitten alleen was ze gewoon nieuwsgierig naar de gedachten van haar Clangenoot. Was het, het waardwaard? Om te strijden tijdens het leven, om elk klein ding te vechten als dat nodig was. Eten was niet altijd makkelijk te vinden, de kitten had echt wel gezien dat de prooistapel niet super groot was. Bij een Twoleg hadden ze altijd eten maar het was niet vers, niet zelf gevangen en al helemaal niet zo vrij. Remnantkit snapte lang niet alles maar de wind die ze elke dag door haar vachtje heen voelde was iets dat haar deed dromen over haar toekomst in de Clan. De Clan verlaten, daar deed ze niet aan. 'Ja, het is veel beter. Ik kan mij echt niet voorstellen waarom je dat leven boven het leven in ThunderClan verkiest. Zelfs een andere Clan lijkt me nog beter.' Mauwde de kattin waardoor Remnantkit haar kopje kort schuin hield. 'Eveningglow weet jij waarom er vier Clans zijn? Hoe die zijn ontstaan?' Vroeg de kitten nieuwsgierig. Dat was iets dat wellicht moeilijk was om uit te leggen. Waarom was er niet een grote groep die samen werkte op het hele gebied dat ze tot hun beschikking hadden. Dan deden ze allemaal hun best voor iedereen. Al hoewel, Bloodclan klonk wel heel erg eng. Dode katten waren niet haar favoriete bezienswaardigheid. Zeker niet nadat ze haar papa had moeten troosten toen haar oom was overleden. Ze kon zich geen leven voorstellen zonder haar familie in de Clan. Zonder haar papa, de Leader, Deputy en Medicine Cat. Een leven zonder hen klonk zo eenzaam. Waren Kittypets en Rogues eenzaam? Hoe konden ze het alleen? Zonder de knuffels en verhalen? Dat laatste zou pas erg zijn!

✵

Onderwerp: Re: It might be stonecold do 28 jan 2021 - 13:40

De kitten vroeg verder, naar de Clans. “Ze zeggen dat er ooit drie grote soorten katten in het woud leefden. Elk van die soorten had zijn eigen Clan en territorium. Dat zijn onze voorouders. Wij stammen van één van die soorten af.” Legde ze toen aan Remnantkit uit. “Alleen dat is heel erg lang geleden en dat weten we enkel nog van verhalen. Al zal er vast wel een kern van waarheid in zitten, maar zeker weten doen we dat nooit meer denk ik.” Tenminste vond zij. Het was een verhaal en natuurlijk zal het ergens wel kloppen. Toch vond zij het geloven in verhalen altijd tricky, omdat het van kat op kat werd doorverteld. Hoeveel klopte er dan nog van. Dat wist niemand. Er was niemand meer die het dan nog had meegemaakt.

Onderwerp: Re: It might be stonecold vr 29 jan 2021 - 17:14

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

De grijze kitten was er een die haar dagen kon vullen met informatie. Of dit nu informatie was over haar Clangenoten of over het verleden. Ze was gewoon te nieuwsgierig en vertelde zelf ook graag verhalen. Echter moesten deze dan natuurlijk wel kloppen. 'Ze zeggen dat er ooit drie grote soorten katten in het woud leefden. Elk van die soorten had zijn eigen Clan en territorium. Dat zijn onze voorouders. Wij stammen van één van die soorten af.' Drie soorten grote katten, wat was groot? Voor de jonge Remnantkit waren de meeste van haar Clangenoten wel groter dan haar, behalve hele jonge kittens. Haar amberkleurige ogen gleden nieuwsgierig naar Eveningglow, ze had immers niet het idee dat de kattin zomaar alles geloofde. 'Alleen dat is heel erg lang geleden en dat weten we enkel nog van verhalen. Al zal er vast wel een kern van waarheid in zitten, maar zeker weten doen we dat nooit meer denk ik.' Het was echt heel lang geleden dus? Want Eveningglow was al best een tijdje Warrior. Haar oortjes wiebelde ze zachtjes. 'Denk je dat de hele oude katten in Starclan het weten?' Vroeg ze nieuwsgierig, vol overtuiging dat de Clan met voorouders bestond. Immers kon een Leader anders geen negen levens krijgen en hoe konden de Medicine Cats anders zoveel weten? Nee, er was meer dan ze zelf kon zien. Ergens hoopte de kitten dat ze ooit als ze heel oud was en dood ging dat ze dan dit soort vragen aan hele oude katten kon stellen. Want welke kat hield er nu niet van een goed verhaal?

✵

Onderwerp: Re: It might be stonecold zo 31 jan 2021 - 21:21

Random event

Met een machtig gekraak vallen er takken naar beneden van het dak, gevolgd door een flink pak sneeuw. Een klein stukje van het dak is ingestort door het gewicht van het dikke pak en is recht op je hoofd geland!

Onderwerp: Re: It might be stonecold ma 8 feb 2021 - 14:12

Remnantkit vroeg of zij dacht dat de oude katten in StarClan het wisten. Ze knikte bedenkelijk. “Ik denk het wel, dat moet haast wel.” Miauwde ze na een tijdje. Al had ze geen idee of die grote katten ook naar StarClan waren gegaan, maar de eerste ThunderClanners moesten het vast nog wel weten. Opeens benam een pak sneeuw haar de adem. Wat nou dan! Met haar nekharen overeind was ze opgesprongen toen er een lading sneeuw naar beneden was gekomen. Mousedung dat was koud als je daarnet nog lekker warm had gezeten. Haar blik ging naar boven waar een gat in de den zat. Mopperend schudde ze de sneeuw van haar af. Ongemakkelijk trok ze met haar oren. Was het een teken van StarClan? Had ze iets verkeerd gedaan. “Smouldertongue laat wat apprentices spullen halen voor de den, voordat er allemaal sneeuw naar binnen komt!” Snauwde ze toen naar buiten. Ook zonder op te letten of die überhaupt in de buurt was. Hij moest zo nodig deputy zijn. Liet het hem dan ook maar oplossen.

Onderwerp: Re: It might be stonecold di 9 feb 2021 - 22:13

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

Remnantkit was blij dat iemand die meer ervaring had in het leven, haar vragen over de Clan wilde beantwoorden. Zelfs al was Eveningglow niet bekend om haar oneindige geduld met kleine, jonge leventjes. Ze was in ieder geval bereid haar best te doen. Als haar papa de antwoorden niet wist, dan was het fijn dat anderen het wel deden. 'Ik denk het wel, het moet haast wel.' Mauwde de oudere kattin na een tijdje. De amberkleurige oogjes van Remnantkit glinsterden dan ook vol interesse en hoop. Ooit zou ze dan de waarheid uitvinden. Ooit!

Het was altijd relatief warm geweest in de Nursery, beschut van het koude weer en de kille wind. Totdat dit niet meer het geval was. Het was plotseling, sneeuw die op haar kop viel, net zoals op die van de Queen waardoor de kitten een gat in de lucht sprong en haar gedachtegang ontspoorde. Haar blik volgde die van de zilveren kattin naar boven toe, naar het gat. Mopperend schudde de oudere kattin het witte spul van zich af waardoor Remnantkit zuchtte en aan de kant stapte voordat ze de witte sneeuw van achter haar oren weg probeerde te slaan met een pootje. 'Koud!' Slaakte ze uit, toen duidelijk werd dat ze nog een poosje sneeuw in haar vacht zou houden en ijswater naar haar nek gleed. 'Smouldertongue laat wat apprentices spullen halen voor de den, voordat er allemaal sneeuw naar binnen komt!' Snauwde de kattin, waardoor Remnantkit haar oortjes naar haar nek liet glijden en voorzichtig naar Eveningglow stapte om wat overgebleven sneeuw uit de vacht van de ander te slaan en onhandig haar kopje schuin te houden. 'Gaat er meer vallen dan?' Vroeg de kitten onhandig, wellicht zelfs bang. Want wie wilde nu een koud bed?

✵

Onderwerp: Re: It might be stonecold di 2 maa 2021 - 12:20

Ze merkte dat Remnantkit voorzichtig naar haar toe schuifelde. De kitten vroeg of er nog meer ging vallen. “Dat kan, sowieso is een gat in het dak veel te koud in leafbare. Mocht het weer gaan sneeuwen beland het recht in de nursery. De wind kan nu ook zo naar binnen waaien.” Miauwde ze toen. “In leafbare hebben jullie al genoeg energie nodig aan het warm blijven, dan kan dit er niet bij.” Ze had geen zin dat er kittens zouden doodvriezen omdat er een gat niet direct was gedicht.

Onderwerp: Re: It might be stonecold di 2 maa 2021 - 21:00

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

Het was een ding dat ze de koude kon trotseren wanneer ze buiten wilde spelen. Echter was het iets heel anders als de koude wind en sneeuw de Nursery in werden geblazen waardoor de kitten licht trillend de warmte van de ander op zocht. Haar amberkleurige ogen gleden naar de gele van de ander. 'Dat kan, sowieso is een gat in het dak veel te koud in leafbare. Mocht het weer gaan sneeuwen beland het recht in de nursery. De wind kan nu ook zo naar binnen waaien.' Dat was iets dat de kitten ook merkte en hoewel ze loeflief de sneeuw van de ander haar vacht probeerde te slaan, smolt het witte spul op die van haar en schudde ze zich rillend uit. 'In leafbare hebben jullie al genoeg energie nodig aan het warm blijven, dan kan dit er niet bij.' Mauwde de Queen waardoor Remnantkit met haar staartje zwiepte. 'Kan ik helpen? Ik ben al vijf Moons en heb het vast minder snel koud dan de jongere kittens.' Fluisterde ze met haar schorre stem. Onschuldig en vragend, ze wachtte geduldig het antwoord af terwijl ze onhandig probeerde haar vacht goed warm te likken, daar waar het meeste sneeuw op terecht was gekomen.

✵

Onderwerp: Re: It might be stonecold di 6 apr 2021 - 17:48

Ondanks dat ze niet goed was met kittens, kwam er toch een klein glimlachje rond haar lippen toen Remnantkit haar hulp aanbood. “Dat zou wel fijn zijn. Nog meer oudere kittens die kunnen helpen?” Ze kwam overeind. “We hebben takken en mos nodig om het dak te repareren. Zoek aan de rand van het kamp. Ga niet zonder begeleiding het kamp uit.” Haar laatste zin klonk streng. Verdwaalde kittens waren kwetsbaar en helemaal met dit weer. Dat moesten ze niet hebben. “Kom maar Remnantkit.” Miauwde ze tegen de kitten terwijl ze de nursery uitstapte en naar de rand van het kamp liep.

Onderwerp: Re: It might be stonecold ma 12 apr 2021 - 12:48

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

Het was iets dat ze niet verwacht had te zien, de soort van Deputy, want hoe de Clan in elkaar stak op dit moment was ingewikkeld, glimlachte naar haar. 'Dat zou wel fijn zijn. Nog meer oudere kittens die kunnen helpen?' Remnantpaw wist niet of er meer kittens waren die konden helpen, zeker gezien het feit dat ze geen nestgenoten had en een van de oudsten in de Nursery was op dit moment. De zilvergrijze kattin kwam overeind. 'We hebben takken en mos nodig om het dak te repareren. Zoek aan de rand van het kamp. Ga niet zonder begeleiding het kamp uit.' De laatste zin klonk streng, immers was het voor een kitten verboden om het kamp uit te gaan, helemaal alleen zonder de bescherming van haar Clangenoten. 'Kom maar Remnantkit,' Mauwde Eveningglow tegen de kleine kattin waardoor de kitten achter de Queen aan stapte. Aan de rand van het kamp kon ze al wat mos en takken zien liggen. Nieuwsgierig tikte ze haar pootje tegen het mos aan, was het net zo zacht als haar eigen nest? Takken waren wellicht wat lastiger voor een kitten om mee te nemen maar het was duidelijk dat ze haar best zou doen.

✵