Grey is powerful

Remnantkit was wellicht al vijf Moons oud maar dat betekende niet dat de kitten niet nog steeds diep vanbinnen een jonge kitten was. Ze mocht wellicht een van de oudsten in de Nursery zijn, maar dat betekende niet dat ze niet even graag speelde als de jongere kittens dat deden. Haar grijze staart had ze voorzichtig om haar pootjes geslagen terwijl ze naar haar verzameling steentjes in haar nest keek. Wellicht dat ze vandaag wat anders kon verzamelen? Het was namelijk nog steeds een beetje saai, haar amberkleurige ogen gleden naar een andere grijzige kitten, een die een stukje jonger dan zijzelf was maar niet zo jong dat hij het nest niet kon verlaten. Heel voorzichtig stapte ze naar de kater toe voordat ze hem met een vrolijke blik aan keek. 'Lichenkit! Zullen wij plantjes zoeken?' Het was allom bekend dat de jonge kater van planten hield, en dan had zij misschien nog wat nieuws dat ze in haar nest kon stoppen!

- Lichenkit

Het katertje leek minder sterk dan sommige andere kittens, maar Remnantkit stond er niet om bekend dat ze andere katten beoordeelde over hun uiterlijk, over wat ze wel en niet konden. Ze was zelfs helemaal verzot op Elders, en dat betekende dat de kitten vaak naar hun verhalen luisterde, zelfs als ze deze misschien al meerdere keren had gehoord. Het bracht haar in een andere wereld, een wereld waarin niemand alleen was en alles ooit weer goed zou komen. Zelfs het prooi tekort dat in Leafbare aanwezig was, verdween altijd weer wanneer het weer zachter werd. De kitten snapte natuurlijk zoals een jonge kat nog lang niet alles, ze leefde nog in een wereld dat zacht en warm leek. Pas later, waarschijnlijk nog steeds te snel, zou ze uit mogen vinden dat het leven van een wilde kat, hard kon zijn en dat de zwaksten het enkel konden overleven als de Clan goed samen zou werken en er voor elkaar zou zijn. Zijzelf had echter deze zorgen nog niet, ze zag enkel een kitten die net als zijzelf van verzamelen hield, alleen andere dingen en dat betekende dat ze samen konden gaan verzamelen. Plantjes waren wellicht niet altijd de mooiste in het kamp, waarschijnlijk hadden Warriors en Apprentices veel mooiere buiten het kamp gezien, maar in het kamp groeide er als nog voldoende om er op uit te trekken, op haar slanke pootjes. De kater liet intussen zijn neusje over de rand van zijn mosnest heen vallen, zodat de oudere kitten hem beter aan kon kijken. Hij leek het idee in ieder geval wel goed te vinden, of goed genoeg om in zijn nest te bewegen. 'Kom je dan?' Vroeg de grijze kattin zachtjes terwijl ze haar neusje heel voorzichtig tegen zijn wang aan drukte. Zijzelf had ook geen broertjes en zusjes en dus snapte ze heel goed dat het saai kon zijn, zo alleen in het nest. Ze was echter al oud genoeg om door het kamp heen te banjeren. Iets dat ze dan ook deed, zolang het haar niet te nat en koud werd. Niemand hield van een natte, koude vacht of koude die in de poten beet. Zelfs al had ze een goede vacht en was ze wel iets gewend aan het raken. De Elders en jonge kittens zouden er veel meer last van hebben. Dit alles zou de kitten echter nog niet geheel begrijpen, voor haar was sneeuw nog een spel en de koude iets dat ze kon ontwijken in de Nursery.