comfort crowd

Zijn pootjes trilde lichtjes en eigenlijk was hij best een beetje bang. Maar het was zijn vader maar, dat zou vast goed komen. Winterkit wilde graag wat meer weten over zijn moeder en.. Voor zijn gevoel had hij ook al een tijdje niet zo veel met de Leader gepraat. Hij voelde zich een beetje afgezonderd, alleen. Hij wist dat hij nog steeds lieve familie om hem heen had, maar toch had hij in zo'n korte tijd al een deel van die familie verloren. Hij haalde diep adem en knikte. Hij wilde graag praten.. Gewoon eventjes praten. Het oranje katertje stapte met een zuchtje de Leaders Den in. 'Uh, pap?' mauwde hij en hij stak voorzichtig zijn bolle kopje om het hoekje.

Wolfstar hoorde kleine pootstapjes bij de ingang van zijn den. Voordat hij het wist stond de kleine Winterkit binnen. Zijn zoon. Een glimlach kroop op de kater zijn gezicht. Hij kwam wat vragen binnen lopen en hij wist bijna wel zeker dat hij wist wat er ging komen. Wolfstar sloeg zijn staart om de kitten heen en gaf hem een liefkozend likje over zijn voorhoofd. "Ja mijn zoon, wat is er aan de hand?" vroeg hij toen aan het kleine hoopje. Ze waren zo gegroeid. Ze werden te snel groot. Hij wou meer tijd, maar die zou StarClan hem niet gunnen. Binnenkort zouden de kittens apprentices gemaakt worden. Maar hij wou ze eigenlijk voor altijd in de nursery houden. Voor altijd weg van de boze buitenwereld.

Zijn vader glimlachte en sloeg al snel zijn staart om hem heen, gevolgd door een lik over zijn koppie. Winterkit knipperde wat verbaasd met zijn ronde oogjes. Oké, dit was al veel minder eng dan hij had gedacht. 'Ja mijn zoon, wat is er aan de hand?' vroeg de grote kater en Winter zuchtte. 'Uhm.. Nou.. Ik wilde graag weten wat er met mama is gebeurd.. Waarom is ze nou weg gegaan?' vroeg hij met een klein stemmetje. Hij keek zijn vader even kort aan, maar richtte zijn groene oogjes toen toch weer naar beneden.

Winterkit leek wat verbaasd met zijn liefkozende gebaren naar hem toen, maar hij besloot er verder niks over te zeggen. De kitten vroeg naar Amberstorm, waarom ze weggegaan was en wat er precies gebeurd is. Wolfstar zuchtte. Het was heel lastig om uit te leggen, zeker aan een kitten. "Mama heeft iets heel slechts gedaan Winterkit," begon hij toen. "Mama heeft dingen gedaan waar StarClan heel boos over is, dus ik moest haar wegsturen. Het is allemaal heel moeilijk om uit te leggen omdat je nog klein bent, dus misschien is het beter als ik je alles vertel wanneer je wat groter bent en je eerste apprentice trainingen al gehad hebt." dan had hij een iets beter beeld van het clanleven. Hoe de wereld in elkaar stak. Alles wat hij nu uit zou leggen zou hij waarschijnlijk niet snappen en als oneerlijk bestempelen. "Papa is ook heel verdrietig dat mama weg moest, maar het kon niet anders.." zei hij toen nog zacht voordat hij de kitten tegen zich aan drukte. Hij had alleen zijn kinderen nog. Die moest hij veilig houden.

Hij hoorde en voelde zijn papa zuchten. Oh, had hij iets verkeerds gevraagd? Mocht hij wel vragen waarom zijn mama weg was? Zij had gezegd dat ze het aan hem moest vragen... Toch begon de grote kater te praten. Winterkit probeerde zo goed mogelijk op te letten, probeerde alles bij elkaar te leggen als puzzelstukjes in zijn bolle koppie. Maar zoals papa al zei, het was lastig uit te leggen en te begrijpen als kitten. Winter knikte. Hij was wel bijna Apprentice, maar als papa zei dat hij nog beter even kon wachten... Toch vond hij het jammer, want hij had wel graag willen weten waarom mama nou weg was gegaan. Hij werd tegen de ander aangedrukt. Met grote oogjes keek Winter op naar zijn vader. 'Is.. Gorsekit daarom ook weg? Was StarClan ook boos op hem?' vroeg hij stilletjes. Gorsekit was dood, dat wist hij. Maar waarom en hoe, dat is hem altijd bijster gebleven. Zou StarClan ook boos op hem kunnen worden?