Clap along if you feel like a room without a roof

Het begon steeds kouder te worden en Leafbare had al voor de eerste sneeuw gezorgd. Aangezien dit niet de eerste keer was dat Missingclaw dit seizoen had meegemaakt, was ze niet erg verrast om de witte substantie te zien. Ze vond het irritant hoe Leafbare haar steeds opnieuw belemmerde om goed te kunnen jagen voor haar Clan, maar ze wist ook dat gefrustreerd worden geen zin had en dus zat ze momenteel kalm in een jachthouding haar omgeving af te speuren. Ze bewoog met haar oortjes en opende haar bek om de geuren in zich op te nemen, maar tot dusver had ze geen geluk. Na nog een poosje kou lijden ving ze dan eindelijk een hint op van een prooi en Missingclaw wachtte geduldig tot de prooi tevoorschijn zou komen. Het was een mager muisje en het had zelf zijn eten gespot. Missingclaw kwam langzaam uit haar jachthouding overeind en probeerde een pijnlijk gesis te onderdrukken toen haar gewrichten protesteerden tegen de beweging. Met voorzichtige pootstappen kwam ze dichterbij, om uiteindelijk te springen en door te glijden in de sneeuw. Ze wist dat ze met haar gewicht dit effect bereikte en was er ook op voorbereid; ze schoot genadeloos haar klauw naar voren en het muisje was op slag dood. Missingclaw bekeek de magere prooi met een frons, maar haalde haar schouders op en begroef het onder de sneeuw. Ze zag dat ze bij de leliepoel in de buurt was en ging daar zitten, ook al was er niet echt iets te zien nu het water langzaam dicht begon te vriezen.

Ze had misschien dezelfde naam als de Lily pool, toch was ze teleurgesteld dat ze er nu niet in kon gaan zwemmen door het ijs. En de rivier was nu ook al geen goede plek om te gaan zwemmen, dus eigenlijk het enige dat ze kon hopen was dat het zo snel mogelijk weer warmer zou gaan worden zodat ze weer kon zwemmen. Ze merkte alleen al snel dat ze niet alleen was. "Missingclaw," Begroette ze de oudere poes. Ze had geen idee wat de ander hier aan het doen was, maar misschien was het om te jagen geweest?

De aanwezigheid van de jonge poes viel haar al op nog voordat ze Missingclaw begroette en de senior warrior gaf de jonge warrior een knikje. “Dag, Lilypool,” sprak ze op een kalme toon. “Prooi is echt weer verschrikkelijk schaars vandaag. Misschien moet ik dadelijk toch maar eens een poging gaan wagen bij de Sunningrocks. Nu dat die van ons zijn, moeten we er wel gebruik van maken.” Anders was het ook weer zo’n verspilling voor ThunderClan. Ze richtte haar aandacht weer naar Lilypool. “Maar goed, dat terzijde. Hoe is het met je?”

Het leek wel of prooi overal schaars was de laatste tijd en dat dat dan ook bevestigd werd door de senior warrior verbaasde haar niks. "Ik hoop dat de kou snel voorbij is, dan komt de prooi hopelijk snel weer terug." En werd de rivier misschien ook weer normaal. Ze miste het zwemmen meer dan ze eigenlijk toe wilde geven. Vooral ook nu haar gedachten probeerden te bedenken wat het precies was dat ze voelde voor Aegir. Want waarom had het pijn gedaan toen hij zei niet verliefd te zijn op haar, ook al was het misschien alleen maar om Skadi van hun rug te krijgen. "Naast dat zwemmen nu niet echt een ding is wel goed." Dat was niet helemaal de waarheid, maar dat kon ze moeilijk aan de senior warrior vertellen.