Harder then a bullet can hit you

<sub>Snorri voelde zich altijd groter en sterker dan hij daadwerkelijk was. Maar met bluf kwam je heel ver. Ook zoals nu, zijn innerlijke pestkop kwam weer boven. Hij staarde naar een konijn die opgesloten was in een hok. Hij wist dat hij hem er nooit uit zou kunnen krijgen, wat heel jammer was, maar het dier de stuipen op het lijf jagen, ja, dat kon hij wel. Hij was de tuin van één van de tientallen tweebeennesten gekropen en onder een overkapping zat het beestje opgesloten. Net zoals katten werden opgesloten door de mensen, hadden een paar de hobby ook om konijnen op te sluiten. Hij had zo mooi kunnen huppelen over de velden, maar hij had pech gehad. Hij was de verkeerde kaarten gedeeld en nu zat hij in een klein hokje, met Snorri aan de andere kant van het gaas. Hij tikte enkele keren met zijn klauw op het ijzerdraad en zag hoe het beestje zich wanhopig in een hoekje probeerde te krijgen, geen en weer rennend en geen kant op kon. Och, wat zou het beestje toch bang zijn. Zo jammer dat Snorri hem niet kon pakken. Hoe hij hier een feestmaal aan zou hebben. Nee, hij kon alleen maar kijken, zo nu en dan zijn kop dichtbij brengen en gevaarlijk blazen, om vervolgens weer te giechelen en toe te kijken hoe het zich probeerde te verstoppen.

+ Kauhu</sub>

Kauhu had niet echt plannen voor de dag. Hij kon natuurlijk opzoek gaan naar een grote prooi voor de General, maar hij wist zeker dat er genoeg andere katten waren die aan die wens wilden voldoen. En hij wist beter dan te veel energie te verspillen. Sinds de nieuwe regels er waren, mochten ze pas eten als de General had gegeten en soms kon dat echt wel voor een rammelende maag zorgen, aangezien Orchis graag zijn tijd nam. Maar goed, Kauhu wist wel beter dan te klagen. Nee, hij was juist heel erg goed in het houden van zijn bekje, in tegenstelling tot sommige andere katten in de Elite. Maar goed, die waren nu dood en vergeten. Kauhu liep door de Twolegplace heen en liet zijn blik naar opzij glijden, waar hij een young one zag. Zijn snorharen trilden geamuseerd toen hij zag hoe de kater het konijn in de kooi op aan het jagen was en hij kwam dichterbij. “Dat is nog niks,” zei hij bij wijze van begroeting tegen Snorri. “Weet je hoe je ze echt kunt laten schrikken?” Zonder waarschuwing haalde hij hard uit met zijn klauw en stootte deze vol tegen het ijzerdraad, wat een hard geluid gaf. De kracht van zijn slag had ervoor gezorgd dat het ijzerdraad een beetje door was gebogen en Kauhu glimlachte genietend toen hij zag dat het konijn nog altijd heen en weer aan het rennen was. Ja, toegegeven, dit was pas écht vermaak.