New Places

De jonge kitten was alles behalve verlegen. Ze was dus ook helemaal niet bang om in haar eentje de apprentices den in te stappen. Ze wilde gewoon even rondkijken, ontdekken. Ze vond het helemaal nog niet nodig om een nest voor haarzelf te claimen daar, want het was er toch wel wat kouder dan de nursery. Ze vond de warmte en haar speelmaatjes voor nu helemaal prima. Maar er was toch wel iets interessants waar haar ogen op vielen. Een apprentice lag niet al te ver weg van haar. Nieuwsgierig trippelde ze er op af. "Hallo!" groette ze vrolijk. "Wie ben jij? Ikke Aspenkit" Vroeg ze daarna. Ze had al besloten dat ze een hele hoop vragen over het zijn van aan apprentice wilde gaan stellen, maar ze had ook wel iets van manieren geleerd. Voorstellen was belangrijk!


+Bluepaw

De jonge Apprentice had voor zichzelf even een momentje van rust ingelast. Slapen was belangrijk, zeker als schoonheidsslaapje. Niet dat Bluepaw dat nodig had, ze was al een schoonheid zonder dat slaapje. Maar goed, ze was wel een beetje moe en om niet helemaal afgemat te zijn tijdens de Sundown patrol die ze later zou moeten doen, had ze besloten eventjes te gaan rusten. Het duurde echter niet lang voor haar rustmomentje verstoord werd. 'Hallo!' begroette iemand haar vrolijk. Blue opende één blauw oog en keek naar een kitten. Ze zuchtte. 'Wie ben jij? Ikke Aspenkit,' voegde de kitten er aan toe. 'Hm,' kreunde Bluepaw zachtjes voor ze haar kopje ophief, haar voorpootjes voor zich uitstrekte en gaapte. 'Ik ben Bluepaw. Wat doe jij hier? Dit is niet de Nursery, hm,' miauwde ze haar toe. Bluepaw was niet boos, maar ze vond het ook niet super fijn dat haar slaapje gestort werd. Toch wist ze dat zij ook zo'n kitten was geweest, misschien nog wel iets brutaler, dus vooruit.

Een zucht onstnapte de apprentice voor haar, maar Aspenkit besteedde er niet te veel aandacht aan. Het maakte haar niet uit of de apprentice moe was of er niet veel zin in had, want zelf had ze er wel zin in. De apprentice stelde zich voor als Bluepaw en begon al gelijk een beetje als Sharkpaw haar te bekritiseren. Aspenkit pufte boos haar wangetjes uit. Omdat ze een kitten was betekende niet dat ze altijd in de nursery hoofde te blijven hoor. “Ikke hier kijken. Ikke straks ook apprentice!” Legde ze uit. Ze zou nog drie manen moeten wachten, de helft van de tijd die ze totaal in de nursery moest doorbrengen, maar dat maakte Aspenkit niet uit. Want ze zou apprentice worden en dan kon ze toch maar zovast een voorsprong hebben met weten hoe de den er uitzag.