Shine bright like the sun!

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

Remnantkit had haar amberkleurige ogen gericht op haar slanke voorpootjes terwijl ze langzaam haar gedachten uit sprak. Ze was altijd bezig met het volgende verhaal, had altijd iets nodig om haar brein actief te houden. Als de verteller die ze was, haar oortjes liet ze zakken terwijl ze het juiste begin zocht. Mompelend begon ze dan ook met het eerste dat in haar op kwam. 'Eens heel lang geleden op een zonnige Greenleaf dag...' De heze soms bijna ruwe stem van de kitten staakte even terwijl ze haar kopje schudde, het klonk toch niet helemaal goed. Ze was zo druk bezig met het malen in haar hoofd, dat haar pootjes ritmisch begonnen te tikken, voordat haar blik viel op een even oude kitten in de Nursery. Phantomkit zou waarschijnlijk tegelijk met haar Apprentice worden. 'Hoi Phantomkit,' Mauwde ze op een luchtige toon, misschien was een korte pauze in het verzinnen van het juiste beginpunt wel hard nodig!

✵

P

hantomkit zat voor zich uit te staren en een beetje weg te dromen. Zijn adem bloos kleine wolkjes in de winter kou, geamuseerd met de wolkjes bleef de kit maar door blazen. de Tom-kits hersenen leken een tijd van warmte te missen maar de kitten was nog te jong om het warme weer waarin ze geboren was te herinneren. De kitten werd opeens uit zijn gedachten getrokken door een begroeting “Hoi phantomkit”. Het was Remnantkit. De kit was net zo oud als hem maar een stukje kleiner. hij had niet veel met deze kitten gepraat maar hij wist wel dat ze altijd bezig was met verhaaltjes bedenken. Oh hoi Remnantkit, alles goed?” hij wachtte niet op een antwoord en mauwde meteen door. ”ik hoop dat greenleaf snel terugkomt! Ik kan niet wachten tot ik kan zien hoe alles eruit ziet als het bos weer groen is. Kan jij je de warmte nog herinneren?” Onbewust bloos de kitten extra hard uit zijn neusje om de witte wolkjes weer op te wekken.

window blues

::

[/center]

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

Remnantkit keek de even oude kitten aan die duidelijk in gedachten verzonken was. Net zoals zijzelf alleen leek deze niet verhalen te verzinnen, meer te kijken naar de ademwolkjes die in deze koude temperatuur gevormd werden elke keer als iemand diep uitademende. 'Oh hoi Remnantkit, alles goed?' Vroeg de kater waardoor ze knikte en met een frons verder tikte met haar poot op de koude ondergrond. Immers had ze geen tijd om een antwoord te geven voordat de ander verder mauwde. 'Ik hoop dat Greenleaf snel terug komt!' ik kan niet wachten tot ik kan zien hoe alles eruit ziet als het bos weer groen is. Kan jij je de warmte nog herinneren?' Dit keer schudde de kitten haar ietwat bolle gezichtje voordat ze op een zachte manier antwoordde. 'Enkel van verhalen van de Elders. Als ik hun moet geloven is dat een mooie tijd, en misschien ooit, dat we dan ook in een Greenleaf zelf Apprentices krijgen. Als er dan rond die tijd kittens zijn die rond Leaffall en Leafbare geboren zijn.' Immers werd het hele jaar door wel een kit geboren, maar vaak tijdens de koudere seizoenen een stuk minder. Het was meer gefocust op de warmere tijden. Wanneer prooi in overvloed was en de kittens niet zoveel ziekten op konden lopen.

✵

Z

ijn denmate schudde haar hoofd. “Enkel van verhalen van de Elders. Als ik hun moet geloven is dat een mooie tijd, en misschien ooit, dat we dan ook in een Greenleaf zelf Apprentices krijgen. Als er dan rond die tijd kittens zijn die rond Leaffall en Leafbare geboren zijn.” Mauwde de kitten. Phantomkit had zich vaak voorgesteld hoe het zou zijn om een eigen apprentice te krijgen. Hij was zelf ook al bijna op de leeftijd om Apprenticed te worden en hij had er erg veel zin in om eindelijk de te klein wordende nursery te verlaten. Toch werd hij erg zenuwachtig van het idee, bang om zijn clan en mentor teleur te stellen. Maar van zijn onzekerheid durfde hij niks te laten merken tegen de kit tegenover hem. Hij pompte zenuwachtig de harde winter grond ”Ik kan niet wachten tot ik zelf eerst een apprentice word! Denk je dat het nog lang gaat duren?” de kit begon weer wolkjes te blazen. Hij en Remnantkit waren ongeveer even oud, maar toch was hij een slagje groter.

window blues

::

[/center]

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

Remnantkit was stiekem wel blij dat ze niet alleen Apprentice zou worden. De meeste andere kittens hadden nestgenoten, wat betekende dat ze samen met andere het spotlight mochten delen. Remnantkit was nu niet geheel zelfverzekerd genoeg om alle aandacht op zich prettig te vinden, en het feit was dat Phantomkit ongeveer even oud was en ze dus ongetwijfeld samen benoemd zouden worden. Heel zenuwachtig was ze niet, ze had altijd papa en de Elders nog om op terug te vallen. Wellicht zou ze het Apprentice zijn wel heel erg leuk vinden, als het betekende dat ze vaak de Elders als taak mocht helpen. Helpen was iets dat altijd leuk was, zeker als er een compliment door volgde of beter nog een verhaal. 'Ik kan niet wachten tot ik zelf eerst een apprentice word! Denk je dat het nog lang gaat duren?' Vroeg Phantomkit waardoor hij de grijze kitten uit haar gedachten haalde. 'Geen idee, dat zou je aan Stagtine moeten vragen denk ik?' Nu Thornstar was verdwenen was het zeer ingewikkeld om te begrijpen welke katten waarvoor de leiding namen. Stagtine leek voornamelijk de leiding te hebben, alleen of hij nog een ceremonie zou geven of dat ze zouden wachtten tot de Leader terug kwam was nog maar de vraag.

✵

Random event

Jonge katten zouden veilig moeten zijn in het kamp toch? De veiligste plek op aarde. Het gekrijs van een roofvogel ver boven jullie laat dat gevoel van veiligheid echter totaal vervagen. Met enorme klauwen gericht op jullie lichaam stort de vogel zichzelf omlaag met maar een doel voor ogen. It's eat or be eaten!