Exploring the Rocks

Onderwerp: Exploring the Rocks zo 7 maa 2021 - 14:58

Phantomsong

Phantompaw

Phantomsong

Pitiful creature of darkness, what kind of life have you known?

Sunningrocks was eindelijk weer van Thunderclan, de jonge apprentice was verbaasd dat Riverclan dit stuk territorium zomaar terug had gegeven maar hij zat er verder niet zoveel over in. Hij was vooral blij dat dit stuk weer vrij voor zijn clans gebruik was. Het was vroeg in de ochtend toen Phantompaw besloot het nieuwe territorium te bezoeken de zon stak nog maar net boven de horizon uit, Hij was hier nog nooit geweest dus hij was erg benieuwd naar de stenen waar de elders verhalen over hadden verteld. De Stenen waren overigens ook de perfecte plek om insecten te vangen en was dit nou net zijn lievelings eten. De Kleine beestjes waren met deze kou weggedoken onder de bescherming van de stenen en lagen in een diepe winterslaap. Hij sloeg een steen opzij en had buit gemaakt op een paar torretjes die lagen te slapen. Phantom sloeg snelle blik om zich heen om te kijken of hij niet begluurd werd door een andere kat, Niemand te zien. Hij nam een torretje in zijn bek en begon te kauwen. De tor was knapperig en zat vol van smaak. Was dit tegen de warrior code, eten voordat de clan had gegeten? Maar hij bedacht zich dat hij eerder een klauw naar zijn oren zou krijgen als hij insecten naar de elder den zou terugbrengen. Het zou vast wel goed zij. Zonderschuld gevoel nam hij nog een tor.[

@Remnantpaw

❅

Onderwerp: Re: Exploring the Rocks zo 11 apr 2021 - 22:14

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw bleef jong en dat betekende ook dat Rousebell wel snapte wanneer de kleine kattin het kamp even achter zich moest laten en moest genieten van de korte vrijheden die ze nog had. Als Medicine Cat Apprentice kon het elk moment van de dag bijzonder druk worden, zeker als er meerdere gewonde katten waren en hoewel ze ergens trots op haar rang was, voelde het nog steeds onwennig, zij als Medicine Cat Apprentice. Gelukkig had ze wel een aardig goed stel hersens. Dat was ook te merken want informatie, zeker als ze het interessant vond sloeg ze redelijk snel op. Haar amberkleurige ogen had ze op de Sunningrocks gericht, ze mochten het territorium wellicht net terug hebben gekregen maar het was zeker geen verkeerde plek om te zijn. De rotsen waren een goede plek om de zon zijn werk te laten doen, en blijkbaar een goede plek om tor te eten. Remnantpaw hield bij haar mede Apprentice stil voordat ze zachtjes sprak. 'Eet je nu een tot?' Het klonk bijna ongelovig, immers had ze nog nooit van een kat gezien of gehoord dat dit voedsel was. Het trok haar dan ook niet echt

❅

Onderwerp: Re: Exploring the Rocks di 11 mei 2021 - 23:33

Phantomsong

Phantompaw

Phantomsong

Pitiful creature of darkness, what kind of life have you known?

Phantompaw was voldaan op een tor aan t knagen, zijn vreedzame moment werd verstoord door een zachte maar plotselinge 'Eet je nu een tor?'. Phantom schrok op en slikte snel en niet zo stiekem zijn bewijs door. ”Remnantpaw! Wat een verassing, ik heb je niet aan horen komen.” Hij keek ongemakkelijk en voelde zich zeer betrapt door zijn denmate. ”tuurlijk ben ik geen tor aan het eten… waar haal je dat onbenullige idee vandaan? Hij wist donders goed dat hij op heterdaad was betrapt maar een poging doen om zich uit een ongemakkelijke situatie te redden kon geen kwaad toch?

❅

hoi sorry kort, maar ben posten weer aan t oppakken <3

Onderwerp: Re: Exploring the Rocks wo 12 mei 2021 - 13:47

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw fronste terwijl ze de even oude kater aan keek. Ze hadden vroeger bij elkaar in de den gelegen totdat ze benoemd was tot Medicine Cat Apprentice. Nu lagen ze niet meer in dezelfde den maar dat betekende niet dat ze elkaar niet kende. Phantompaw was immers even oud als haar en ze waren daardoor ook samen opgegroeid, zelfs al hadden ze andere ouders. 'Remnantpaw! Wat een verassing, ik heb je niet aan horen komen,' Mauwde de voornamelijk donkere kater, met zijn witte masker. Ongemakkelijk keek hij haar aan terwijl de kattin een oortje wiebelde. Een tor eten, dat kwam dus totaal niet in haar op. 'tuurlijk ben ik geen tor aan het eten… waar haal je dat onbenullige idee vandaan?' De kattin trok met haar oortje terwijl ze hem ongelovig aan keek. 'Nu aan het feit dat ik je een tor zag eten.' Mauwde ze ietwat droog. Het was immers niet iets dat zijzelf als delecatesse zou benoemen. Het was ook klein en ze vroeg zich af hoe voedzaam het was om torren te eten. Daarnaast hield ze veel meer van prooi waar wat meer vlees aan zat, een tor was wat dat betreft weinig waard. Aan de andere kant, hij leek in ieder geval niet ziek te worden, hoopte ze dan. Want ze wist niet hoe goed een maag tegen zo'n soort dier kon. Goed genoeg want hij leek niet misselijk. 'Waarom eet jij een tor? Een goed prooidier is toch veel beter?' Herhaalde ze een tikkeltje verward maar totaal niet gemeen.

❅

Onderwerp: Re: Exploring the Rocks do 20 mei 2021 - 11:42

Phantomsong

Phantompaw

Phantomsong

Pitiful creature of darkness, what kind of life have you known?

'Nu aan het feit dat ik je een tor zag eten.' Sprak Remnant terug, Phantom wist wanneer iets een verloren zaak was, en dit was zo’n situatie. ”Okay, fine, je hebt me betrapt” gaf hij eindelijk met een lachje toe. 'Waarom eet jij een tor? Een goed prooidier is toch veel beter?' Wow Remnantpaw wist echt niet wat goed voor haar was. Torren en andere insecten zijn gewoon echt veel beter. ”Eigenlijk…”Hij ging een poging doen om zijn oude denmate over te halen naar de fantastische wereld van insecten. ”Insecten zijne cht veel lekkerder dan muizen of eekhoorns. Bovendien hoef je minder moeite te doen om op ze te jagen.” zei hij erg zelfverzekerd van zijn eigen standpunten. Hij sloeg een stuk steen omver en toverde een aantal in winter slapende torretjes tevoorschijn. Hij rolde met zijn neus een torretje richting de even oude poes tegenover hem. ”Proef maar! Ze zijn echt heel lekker!” Drong hij aan met een licht opdringerige toon. Hij ging zitten en keek Remnantpaw met afwachtende ogen aan. Hij hoopte maar dat ze t lekker vond. Anders stond hij echt voor schut.[

❅

Onderwerp: Re: Exploring the Rocks za 22 mei 2021 - 15:05

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw moest eerlijk bekennen dat het haar echt helemaal drie keer niks leek. Torren eten, ze waren misschien leuk voor kittens om mee te spelen, maar om ze daadwerkelijk als snack te gebruiken, nee dat ging haar te ver. 'Okay, fine, je hebt me betrapt,' Gaf de ongeveer even oude kater uiteindelijk toe. Immers was het duidelijk dat de jonge kattin niet dom en ook niet zo gek was. Hij had een tor gegeten, alleen de reden waarom snapte ze nog niet. Zeker niet aangezien hij vast en zeker niet zou verhongeren, of in ieder geval niet in ernstige mate. Aangezien een Apprentice niet zomaar prooi van de prooihoop mocht halen. 'Eigenlijk…' Begon de kater terwijl ze hem met een vragende blik aan bleef kijken, wachtende tot hij verder zou spreken, ze was wel erg benieuwd naar zijn gedachtegang en de reden waarom hij torren als voeding opzocht. 'Insecten zijn echt veel lekkerder dan muizen of eekhoorns. Bovendien hoef je minder moeite te doen om op ze te jagen.' De kattin liet haar oortjes een tikkeltje ongelovig zakken, ze kon zich niet voorstellen dat het lekker was. Dat iemand torren boven een goede muis zou verkiezen. De grijs met wit gevlekte kater sloeg een steen omver waarna ze naar de torren keek die duidelijk nog niet actief waren. Ze slikte moeizaam. 'Proef maar! Ze zijn echt heel lekker!' Drong hij licht opdringerig aan waardoor ze achteruit deinsde. Nee, speciale dingen zoals dat trokken haar echt niet aan. Daarnaast vond ze het zielig om met haar grote poot, in vergelijking tot een tor, er eentje te doden. Ze begon ook echt een zachtgekookt ei te worden, ineens een stuk zachter en liever nadat ze was benoemd tot Medicine Cat Apprentice. Soms dan. 'Nee bedankt,' Mauwde ze een beetje ongemakkelijk. Ze hield het wel bij eekhoorn of muis.

❅