goojemorge

Hij had vandaag zin gehad om eens in de sneeuw te spelen vandaag. De sneeuw was mooi wit, net een dekentje gemaakt van glitters die hier gespreid lag. Zijn zwarte vacht viel hard op, maar zijn witte vachtdelen leken zich wel te vermengen met de sneeuw, waardoor het leek alsof hij enkel een zwarte voorkant had en wat zwarte vliegende vlekjes als achterkant en een bewegend, zwart staartpuntje. Het was eigenlijk wel een grappig aanbeeld. In ieder geval hoorde hij in de verte een plof in de sneeuw, waar hij zijn amberen ogen naartoe richtte. Hij merkte niets op omdat hij te snel zijn kopje weer weg draaide en naar de andere kant keek, maar opeens stond Lightning voor zijn neus. ‘Shine!’, een ondeugende grijns stond op hun gezicht getekend, net zoals de vorige keer dat hij hen had gesproken in het midden van het grote bergterritorium. Als hij zich niet vergiste was de zwart-witte kater toen bezig geweest met het bewonderen van een plantje die hij had gevonden. “Hai Lightning!”, begroette hij de ander vrolijk. ‘Goedemorgen! Hoe is het met jou vandaag?’. Hoe was het met hem vandaag? Hij was vrolijk wakker geworden, was een keertje gestruikeld over een stomme, maar toch o zo mooie tak, en nu stond hij hier. “Het gaat goed met mij! En met jou?”

'Mooi mooi', antwoordde de ander, veel vrolijkheid in hun stem te horen. 'Met mij gaat het ook goed. Heb het enkel een beetje koud, maar ja dat hoort bij het seizoen.' Het was ook één van zijn lieveningsseizoenen, maar eigenlijk had hij newleaf het allerliefst, omdat dan al het nieuwe leven begon te bloeien. Nieuw leven was altijd mooi, en daar had hij altijd veel bewondering voor gehad. "'t valt wel mee toch? Het kon kouder geweest zijn dan dit - denk ik", zei hij. Het viel nog mee, maar dat kon ook zijn dat het gewoon hem was die het vond meevallen. Misschien was de ander aan het bevriezen tot hun dood zonder dat de zwart-witte kater het zelfs zou beseffen. De wereld was een mysterie, en zo waren temperaturen. Daarom vond de tom de wereld ook zo leuk want je kon niet alles weten, er zouden altijd dingen blijven die nooit ontdekt zouden worden. Zeker nu de kater zo jong was had hij nog veel te verkennen, en nu al helemaal de tribe of endless hunting hem een taak had gegeven zodat hij zich kon gaan verdiepen in tekens en kruiden. Het klonk helemaal als iets voor hem om te gaan duiken in een wereld die niet iedereen kon zien.