I believed in myself

Hij kon het niet geloven, hij had in een ander territorium prooi gevangen. Het was niet normaal eigenlijk en normaal zou hij foeilelijk op zijn kop hebben gekregen als hij dit had gedaan terwijl hij zich in WindClan had bevonden. Maar nu hij in RiverClan was, leek het hem alleen maar goed dat hij kon laten zien dat hij ook echt kon helpen, dat was toch echt wel iets waarmee hij weer goed uit de verf zou gaan komen. Dat katten van RiverClan konden zien dat hij te vertrouwen was en zelfs in een moeilijke periode kon helpen. Een geur van RiverClan die hij nog niet herkende kwam echter in zijn neusgaten en nog voordat hij de ander kon begroeten, hoorde hij al een harde schreeuw van haar. 'Scheer hier weg, prooisteler!' Prooisteler? meende ze die? Maar hij was oprecht gewoon goed bezig voor RiverClan. Falcon draaide iets met zijn oren terwijl hij naar de poes keek, twijfeling en verwarring duidelijk te zien op zijn rode snoet. Niet zeker wetende wat hij moest doen. "Prooisteler..?" begon hij verward tegen de jongere poes, waarna hij zijn blik naar de gedode prooi liet gaan. "Ik heb deze prooi voor RiverClan gevangen.. echt, dit is voor jullie om de clan te voeden." sprak hij terwijl hij verward naar de poes keek. Wie was dit? Ook alweer? Hij had geen idee, die korte periode was niets voor hem om te leren wie wie was. "Aangezien ik mee eet... dacht ik dat jullie het ook wel oké vonden als ik mee zou jagen..." sprak hij even twijfelend. Was dat een verkeerde keuze geweest?

De poes stond oprecht tegenover hem alsof hij een indringer was, haar vacht helemaal opgezet zodat ze groter leek dan dat ze echt was en helemaal klaar om hem eens goed te vertellen wat er allemaal mis was. En zowat klaar om de hele clan op hem af te gaan sturen. Zo leek ze wel te willen reageren. 'Ja, prooisteler,' klonk er snauwend van de poes af, waarop Falcon zijn oren iets naar achteren draaide en fysiek wat naar achteren leunde. Toen hij echter verder begon uit te leggen wat er aan de hand was en waarom hij zo verward was leek de poes ook in verwarring te raken. Tot ze opeens leek te weten wat er aan de hand was. 'Oooooooh...' klonk er van de poes af, waarop Falcon haar even met een schuin kopje aan keek. Wacht.. had ze niet door dat hij... Bij hun was? Dat hij de medicine cat was die over was gekomen om Shrimppaw te helpen? Dat zou al veel logischer zijn in zijn kopje dan hoe ze tegenover hem aan het schreeuwen was/ 'Oh, sorry! ik bedoelde het niet zo!' klonk er meteen ratelend van de poes af, waarop ze duidelijk beschamend was en Falcon's blik meteen verzachtte. Ze was gewoon erg loyaal, dat was duidelijk. Het was goed om te zien hoe zelfs zo'n jonge poes zoals zij zoveel de warrior code volgde. "Hey, het is oke." sprak hij met een zachte glimlach op zijn gezicht. "Ik snap dat het verwarrend is, je kent me nog helemaal niet en ik draag nog steeds grotendeels WindClan geur..." sprak hij met een grinnik, waarna hij naar het muisje keek. Eerlijk, waarscjhijnlijk zouden de meeste katten niet kunnen bedenken dat hij bij hen hoorde in plaats van RiverClan.

De poes was zeker heel erg beschaamd, dat was iets waar hij zeker van was. En hij begreep het ook wel. Misschien was hij iets te begrijpend voor andere katten, maar weet je. So be it. Hij was hier in een andere clan, hij kon hier geen herres gaan schoppen. Hij was hier met bepaalde regels waar hij zich aan moest gaan houden. 'Nee, het was heel dom van mij!' klonk er met een geforceerde lach van haar af, waarna haar blauwe ogen om zich heen keken, waarna haar blik uiteindelijk weer op hem rustte. Ze had duidelijk spijt, dus het was oké toch? Het was niet dat ze nu nog steeds was van hey geef die prooi terug. 'Je gaat dit aan niemand vertellen, toch?' klonk er van de poes af, waarop Falcon even nadenkend zijn poot op zijn kin legde. "Misschien... Heel misschien moet ik dit melden bij Crystalstar.. Ik werd immers wel als een prooisteler benoemd..." sprak hij, terwijl er pretlichtjes in zijn ogen stond. Hij meende het allemaal niet zo serieus, gelukkig.

De poes rolde met haar ogen toen hij sprak dat hij het misschien maar aan de leader moest gaan melden. 'Ha-ha,' klonk er droogjes van de poes af, waarop Falcon haar even uitdagend aan keek. No way dat hij dat zou vertellen natuurlijk, misschien als grapje tegen de leader, maar niet in alle serieusheid. 'Als je dat doet... dan.. dan..' klonk er nadenkend van de apprentice af. Wat? Wat zou ze dan vertellen? Er was vrij weinig wat hem boeide of hem kon pakken, eerlijk. 'Dan zeg ik dat wij hier dingen hebben gedaan die medicine cats niet mogen doen,' Hij stikte bijna in zijn eigen speeksel toen hij dat hoorde, waarna hij hoestend zijn kop weg draaide. No way. "Een goede onderhandelaar hoor," sprak hij met grote ogen terwijl hij naar haar keek. Maar dat was iets wat zeker niet gezegd mocht worden. "Je hebt me, ik zal het niet vermelden bij Crystalstar, oké?" sprak hij tegen de poes. Zolang jij het ook maar niet zegt, want dan kwam hij oprecht in de problemen.

De poes, hoe naar, begon meteen hardop te lachen toen hij stikte in zijn eigen speeksel. Lekker dan. Ze was ook echt compleet trots op haarzelf, tenminste zo leek het wel, toen ze knikte op zijn compliment. Alhoewel, of het echt een compliment was, was een tweede. ’De beste.’ klonk er van de poes af. Daar wilde je later toch echt geen ruzie mee, dat was wel duidelijk hoor. Als ze nu al zo goed was in dat soort dingen bedenken dan… Dan wilde hij al helemaal niet zien hoe ze dat later zou gaan doen als ze ouder was. Dan was het echt een force to be reckoned with. Maar als ze dat zou gaan zeggen… pfoeh dan zou hij echt in de problemen komen. Vooral omdat het echt iets was dat medicine cats niet mochten doen. Hij wist ook eigenlijk niet zeker of deze poes het echt meende en het misschien nog wel zou gaan vertellen, of dat ze het echt meer als een grap had bedoeld. ”Voortaan moet je gewoon met iedereen gaan praten als ze ruzie hebben.” sprak hij met een zacht, luchtig lachje. In de hoop dat het echt niet zo moeilijk was en dat het allemaal maar grapjes waren. Gewoon weglachen, dat was het beste dat je kon doen, toch? De poes ging uiteindelijk voor hem zitten, waar ze haar staart om haarzelf heen sloeg. ’Dus, vind je Riverclan een beetje leuk?’ Oh… Oh hier moest hij goed mee oppassen wat hij zou gaan zeggen. Hij kon natuurlijk iets zeggen over dat het geweldig was, maar dat zou ergens verraad voelen aan WindClan.. maar hij kon ook niet zeggen dat het hier verschrikkelijk was, want hij moest toch weer een tijdje in RiverClan verblijven. Alleen StarClan wist voor hoe lang ongeveer. ”Ik heb het naar m’n zin ja, de katten zijn erg welkomend.” sprak hij met een zachte glimlach. Het was geen leugen..? En het was ook niet clanbesmerend of iets in die trant. ”Het is anders.. natuurlijk. Maar ik ben blij dat ik de kans heb om me hier te ontwikkelen.” sprak hij met een zachte grinnik. Hij wilde ook weer niet heel erg over WindClan praten, straks dacht Crystalstar dat hij… expres katten probeerde om te praten naar Windclan. Hij zag haar daar niet voor aan maar.. hij moest rekening houden met alles weet je wel? ”En hoe voel jij je? Je bent nog niet zo lang apprentice of wel?” Zo wel dan zou hij weer iemand achter zich aan hebben, oeps.