Someone go get me some more confetti[open]

Netjes had hij aan Skadi gevraagd of hij terug mocht naar de Twoleg Place, waar hij toch het meeste was opgegroeid. Hij hoopte wat plezier te beleven daar en stiekem wou hij kijken naar hun oude kamp. De Young-One had al wat verhalen gehoord, enkel verhalen konden altijd verdraaid worden en je wist nooit zeker wat je moest geloven. Vandaar dat hij graag zelf zijn nieuwsgierigheid tevreden wou stellen. De nog in de groei kat stapte vol trots door de straten heen. Niet dat hij nou zo heel bekend was ermee, maar dat maakte hem niet uit. Als kitten was hij meegenomen door Kauhu en daarna had hij enkel het Bloodclan Camp gekend. Wel, totdat ze plotseling moesten verhuizen door omstandigheden. Moros vond het stiekem wel leuk dat hij nu door deze straten heen liep, helaas droeg hij nog niet de halsband. Wacht maar, hij hoefde dat niet te hebben om die zwakke Kittypets duidelijk te maken waar hij vandaan kwam. Ook al had hij nog niet veel vechtstraining gehad, hij speelde het op een andere manier. Hier was niemand die hij tevreden hoefde te stellen, enkel zichzelf. Okay, hier ergens moest hun oude kamp zijn. Met zijn koperen ogen keek hij zoekend rond, voor iets van herkenning. Helaas was dat er niet, totdat hij een boom zag die hem bekend voor kwam. Hij stond wat verderop, maar Moros herinnerde dat hij die vanuit het kamp kon zien. Dus dan moest daar het kamp zijn geweest, enkel er was niks meer van over. Wat er nu stond waren dezelfde dingen die in hun eerste tijdelijk kamp hadden gestaan. Enkel wat mooier en nieuwer. Dus dat hadden ze gedaan, die mensen. Ze hadden het kamp voor hun eigen plezier vernield. Het was niet dat Moros daar over kon klagen, tenslotte zou hij ook zo iets doen voor zijn eigen lol doen. Alleen jammer dat ze het niet ergens anders gedaan hadden. De chocolate point liep tussen de structures door, bekijkend wat er was. Niet dat hij er veel van dacht. De sneeuw lag dik op alles, waarschijnlijk de reden dat het hier niet storm liep met mensen. Ze hielden niet van sneeuw. Hij sprong op een rond platform en ging daar maar zitten. Wachtend op iets of iemand. Dat wist hij pas als hij het zag.

Hij had gehoopt op een vreemdeling, maar daarvoor had hij misschien niet naar het oude kamp moeten gaan. Of nou ja, wat er nog van over was. Aka, helemaal niks. De gestalte die opdook voor hem was echter een bekende, Mooch. Een andere oudere Young One, maar eentje met een lelijke snuit. Ingedrukt, alsof ze tegen een muur was opgelopen. Hij had zelf ook geen mooi spits snuitje, alleen bij haar was het een stuk erger. Bovendien was ze eigenlijk best wel een watje. Kijk maar, hoe ze zich al meteen kwaad voordeed omdat ze zich bedreigt leek te voelen door hem. Moros was degene die de anderen het graag gemakkelijk maakte, maar dat was enkel als hij met enige zekerheid kon zeggen dat hij er later iets voor terug zou krijgen. Mooch behoorde voor hem toch echt niet bij de katten die hij blij moest houden, zeker niet nu hij ook een Young One is. ''Nou zeg, dat is ook niet aardig zeg''hij klonk nog onschuldig, enkel zeiden zijn ogen iets anders. Ze fonkelden op een andere manier, eentje die je vertelde dat hij ook zijn pleziertjes kon hebben.